Η μάνα μου: «Μανούλα μου, πόσο υπέρκομψη ήσουν! Γι’ αυτό και δεν σε ένοιαζε που σε έλεγαν Κατίνα»

Έτσι  συνήθιζε να υπερασπίζεται το όνομα της η μαμά μου, η Κατίνα Νικολοπούλου Ταγκάλου. Μια γυναίκα έξυπνη, τετραπέρατη, μορφωμένη, με μότο της: Αγαπάτε τους ανθρώπους και να τα δίνετε όλα. 

Φιλάνθρωπος, δοτική και γενναιόδωρη, νοιαζόταν όχι μόνο για τον εαυτό της αλλά συνήθως για τους άλλους, μέχρις παρεξηγήσεως ... 

Μας έμαθε την αδελφή μου κι εμένα να είμαστε ανεξάρτητες, να στεκόμαστε στα πόδια μας και φυσικά να μην σταματάτε να μορφωνόμαστε: Στα 40 μου, μου είπε : «Μήπως να τελειοποιήσεις τα Ιταλικά σου; Να σου δώσω παιδί μου λεφτά να πας σε ένα καλοκαιρινό σχολείο στην Ιταλία;» Τα έλεγε μία γυναίκα που πούλαγε σπίτια και διαμερίσματα για να σπουδάζουμε, στα 70's - 80's, στο εξωτερικό, η αδελφή μου κι εγώ. 

Είμαι τόσο περήφανη που η μάνα μου η μανούλα με μεγάλωσε με αρχές και αξίες. 

Ας την συνοδεύει πάντα το δροσερό αεράκι από την θάλασσα της Ερμιόνης, εκεί που "κοιμάται" παρέα με τα αδέλφια της και εκεί που πρωταντίκρισε τον κόσμο... 

Σε λατρέψαμε. Μας λείπεις…
 

Ειρήνη Νικολοπούλου