Αποκλειστικό: Ο γιατρός της Αλίκης Βουγιουκλάκη μου είπε: '' Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ έκλαιγε σαν μωρό κάθε μέρα έξω από το δωμάτιο της'' - Όλα όσα έζησε τις τελευταίες στιγμές!

Με τον γιατρό της Αλίκης, Σωτήρη Αδαμίδη, γνωριστήκαμε εντελώς τυχαία και τον εμπιστεύτηκα όταν το 2007 περνούσα ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας. Εκείνος με χαμόγελο αλλά κυρίως με κοινό νου με ενθάρρυνε ψυχολογικά και σιγά σιγά με έπεισε ότι ήμουν πια καλά, απλά έπρεπε να το πιστέψω! Έτσι και έγινε!



Από τότε μιλάμε πολλές φορές για την Αλίκη γιατί και ο Σωτήρης Αδαμίδης εκτός από την εμπιστοσύνη που του έδειξαν οι Αμερικανοί γιατροί που την κουράρισαν για καρκίνο στο Τέξας, όταν τον γνωρίσει κανείς είναι πολύ συναισθηματικός και τρυφερός. Δεν είναι τυχαίο ότι γράφει ποιήματα!

Σήμερα όπως μου είχε υποσχεθεί ξαναθυμήθηκε μαζί μου μερικές ανθρώπινες στιγμές από τους τελευταίους μήνες που η Αλίκη Βουγιουκλάκη έμενε στο ιατρικό κέντρο.



*Ένα βράδυ πολύ αργά την επισκέφτηκα για να την εξετάσω και να την καθυσηχάσω για να μπορέσει να κοιμηθεί, όπως έκανα τα περισσότερα βράδια. Μου λέει πριν φύγω: ''Έλα εδώ γιατρέ μου, θέλω να σου δώσω να δοκιμάσεις ένα γλυκό που έφτιαξα'' - ''Βεβαίως'' της απαντάω - Πλησίασα για να πάρω το νεραντζάκι και μου λέει: ''Όχι δεν κατάλαβες'' - Βγάζει ένα κουταλάκι από το κομοδίνο της, ανοίγει το βαζάκι και μου λέει: ''Έλα εδώ να κοινωνίσεις νεραντζάκι από τα χεράκι μου'' και μου έδωσε το γλυκό με το κουταλάκι θέλοντας να μου δείξει την αγάπη της.



*Όλοι έλεγαν, διηγείται ο γιατρός ότι η Αλίκη αντιμετώπιζε αγέρωχα και με στωικότητα την ασθένεια της. Δεν θα έλεγα κάτι τέτοιο. Η Αλίκη και φοβόταν και έκλαιγε και λύγιζε. Συνειδητοποιώντας το πόσο κοντά ήταν στο τέλος της. Ένα άλλο βράδυ την επισκέφτηκα πάλι και άρχισα να κουβεντιάζω μαζί της για το προσφιλές της θέμα, τον Γιάννη τον γιο της. Όταν τελειώσαμε την κουβέντα την ρώτησα: ''θέλετε κατι από μενα κ. Βουγιουκλάκη'' ''ναι γιατρέ μου'' απάντησε η Αλική ''θέλω να ζήσω''...
Τώρα τι να σου πως Ειρήνη ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου αυτό το θέλω να ζήσω της Αλίκης και μένα ανήμπορο να της πω ψέμματα. Εκείνη την εποχή στέλναμε συνεχώς τα αποτελέσματα των εξετάσεων της στους αμερικανούς γιατρούς της στο Τέξας όταν πια ο καρκίνος από το πάγκρεας είχε κάνει μετάσταση στο συκώτι. Εκείνη την εποχή έπαψα να την φορτώνω φάρμακα και της έδινα μόνο ένα.

*Εντάξει κοντά της ήταν συνεχώς ο Κώστας Σπυρόπουλος, ο Γιάννης ο γιος της, ενώ τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ τον έβλεπα πάντα να βγαίνει από το δωμάτιο της με δάκρυα στα μάτια - κατακόκκινο και απαρηγόρητο.



*Θα κλείσω με ένα ευτράπελο μου λέει - Η Αλίκη αντιμετώπιζε τις ολοένα δυσκολότερες στιγμές με χιούμορ - Χαρακτηριστική είναι η σκηνή που θα σας διηγηθώ -  Μπήκα στο δωμάτιο της με μάσκα για να κάνω κάποια εξέταση όπου έπρεπε τα πάντα να είναι καθαρά - Πήγα λοιπόν στο διπλανό δωμάτιο για να αλλάξω και να φορέσω μία καθαρή ιατρική μπλούζα. Την βλέπω λοιπόν να με κοιτάζει και την ρωτάω ''τι συμβαίνει'' - Η Αλικη μου απαντά γελώντας ''Γιατί γιατρέ μου απαγορεύεται να σας κοιτάζω τώρα που αλλάζετε;''

Aς την θυμόμαστε έτσι με το γέλιο της καi το χιούμορ της!