ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ _ NEWS

Σπαρακτική εξομολόγηση υπό την επήρεια μέθης: Ο μονόλογος με σκηνοθεσία Χατζάκη & σκηνικά Αλέκου Φασιανού

Σαν μια συντομογραφία μοτίβων από τον «Άμλετ» του Σαίξπηρ, σαν ερείπια λόγου «με την πλάτη στραμμένη στα ερείπια της Ευρώπης», της Ευρώπης που καταρρέει και μάταια προσπαθεί να ανασυντάξει τις δυνάμεις της, το πιο γνωστό και «παράξενο» έργο του Χάινερ Μίλερ, η «Μηχανή Άμλετ», ανεβαίνει από τους BAT Artists, στο Σύγχρονο Θέατρο.

23 Μαΐου 2016 - 12:04 μμ

Το έργο - ορόσημο της μεταμοντέρνας γραφής παρουσιάζεται σε μια ανεξάρτητη παραγωγή, σε σκηνοθεσία του Γρηγόρη Χατζάκη, μέχρι τις αρχές Ιουνίου, Κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 9.15 το βράδυ.

Ένα νοσταλγικό μοιρολόι στη σοσιαλιστική ουτοπία
Το «Hamletmachine» («Μηχανή Άμλετ»), που έγραψε, το 1977, ο Γερμανός θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης, ποιητής και δοκιμιογράφος Χάινερ Μίλερ, έχει ως αφετηρία τον «Άμλετ» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Με συνεχείς αναφορές στη σαιξπηρική δραματουργία, σε έργα της ευρωπαϊκής γραμματείας, αλλά και στην ευρωπαϊκή ιστορία, είναι ένα έργο, που βυθίζεται στις προσδοκίες και τις απογοητεύσεις της Ιστορίας, στον βούρκο αίματος των ιδεολογιών. Η ψευδαίσθηση της κανονικότητας και οι αυταπάτες της μοίρας του Άμλετ, με φόντο την ηθική και ανθρωπιστική κατάρρευση ενός ολόκληρου πολιτισμού, παρουσιάζεται σε έναν σπαρακτικό μονόλογο υπό την επήρεια… μέθης.

Ο επαναστατικός στοχασμός του συγγραφέα την περίοδο που μετέφραζε τον «Άμλετ», οδήγησε σε μια μηχανή παραγωγής ερωτημάτων και αδιεξόδων. Μια μηχανή πεσιμισμού, ένα νοσταλγικό μοιρολόι στη σοσιαλιστική ουτοπία. Μια σπαρακτική εξομολόγηση του ίδιου του Μίλερ που καταγγέλλει τη ματαιότητα της επανάστασης και υπενθυμίζει τις απογοητεύσεις της Ιστορίας.

Με πραγματική έλλειψη νηφαλιότητας
Σε ένα σκοτεινό ατμοσφαιρικό σκηνικό που επιμελήθηκε ο Αλέκος Φασιανός, ο Γρηγόρης Χατζάκης επιχειρεί μια συμβολική προσέγγιση του έργου. Η πραγματική έλλειψη νηφαλιότητας του ενός και μόνο ηθοποιού πάνω στη σκηνή επιθυμεί να αναδείξει την παραμόρφωση, που βρίσκεται παντού γύρω μας.

Έχοντας χάσει το σημαντικότερο εργαλείο του, τη διαύγεια, ο Βαγγέλης Στρατηγάκος, ως απαισιόδοξος Άμλετ, παλεύει να συγκεντρώσει τις σκέψεις του και να σταθεί όρθιος στην κατάσταση που τον τραβάει προς τα κάτω: «Δεν είμαι ο Άμλετ. Δεν έχω πια ρόλο. Τα λόγια μου δεν έχουν να μου πουν πια τίποτα».

Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου, σκηνοθεσία: Γρηγόρης Χατζάκης, σκηνικά: Αλέκος Φασιανός, μουσική: Βύρων Κατρίτσης, κοστούμι: Βασιλική Σύρμα, κίνηση: Μαρία Καραγεώργου, επιμέλεια - κατασκευή σκηνικών: Ζωή Αρβανίτη, φωτογραφίες - λήψη: Στυλιανός Παπαρδέλας.