Τα ελάχιστα του καλοκαιριού - Ακαταμάχητο - Κι όλα μας τα υπάρχοντα... δύο μπλούζες, ένα κοντό παντελονάκι, ένα ζευγάρι σανδάλια και ένα πεύκο πλάι στη θαλασσα...

Λιτό και απέριττο το καλοκαίρι . Ακαταμάχητο . Κι όλα μας τα υπάρχοντα … δύο μπλούζες , ένα κοντό παντελονάκι , ένα ζευγάρι σανδάλια . Ένας πεύκος πλάι στη θάλασσα , ένα μοναχικό σύννεφο να ξηλώνει τον ουρανό ,γέρος βαρκάρης να το ακολουθεί από κάτω , γυμνά τρίχρονα γυρεύοντας κοχύλια ,  δροσιά σεντονιού το καταμεσήμερο .

Κατηφορικά δρομάκια σ έρημες αμμουδιές , μια ακίδα στο πόδι κ έπειτα μακροβούτια πίσω στην παιδική μας ηλικία , ξάπλα στον ήλιο , δεκάλεπτος ύπνος κ ένα τζιτζίκι … ακούραστος βιολιστής.Λίγες κουβέντες , μια μπουκιά φαϊ , δυο τρεις φίλοι , κάτι τουρίστες με την μονιμότητα της απορίας ,της χαζομάρας  και της ευγένειας στο βλέμμα τους .

Το βράδυ βόλτα στα υπαίθρια  τρυφερά πανηγύρια , εδώ κ εκεί μικροπωλητές ,κρεμασμένα πολύχρωμα κοσμήματα , ξύλινα σκαλιστά από την Αφρική , καλαμπόκι ,  χωνάκι παγωτό -ωχ λερώθηκα-  μετά  ξενύχτι . Κ ένα ηλιοβασίλεμα σαν ξεφλουδισμένο σώμα … λίγο πιο εκεί … μια παραλία , δυο πρόσωπα , ένα πάθος.

Γεννηθήκαμε για να χουμε τόσα και να τα φωτίζουμε δίνοντάς τους νόημα. Γιατί είναι όλα  πάντα εδώ μπροστά στα μάτια μας ,  στα χέρια μας  ,στην αγκαλιά μας .Αυτά τα λίγα ,τα ελάχιστα …

Από τα ελάχιστα φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε ..κι ας είναι πιο δύσκολο