Και good news & topwoman η 25χρονη τσοπάνισσα - κτηνοτρόφος που κρέμασε το πτυχίο κοινωνιολογίας - Η Αρετή Βαϊοπούλου εκ Ρεθύμνου σταδιοδρομεί στο Θεσσαλικό Κάμπο

Στα 25 της η Αρετή Βαϊοπούλου έχει πιάσει τον «κριό από τα κέρατα» - κατά κυριολεξία!



Νιώθει τυχερή και  ευτυχισμένη έχοντας την ησυχία της και ακολουθώντας τη στρωμένη δουλειά που ο πατέρας της με κόπο και  μόχθο  έφτιαξε, την κτηνοτροφική τους μονάδα, στη Λαζαρίνα Καρδίτσας.

Όταν τη ρωτήσεις "Τι δουλειά κάνεις;" θα σου πει με άνεση "Είμαι κτηνοτρόφος ή τσοπάνισσα".

 Διότι αυτή η δουλειά της. Από αυτή βγάζει χρήματα και ζει με αξιοπρέπεια χωρίς να κρατάει το κεφάλι της από την ανεργία, όπως κάνουν άλλοι συγχωριανοί στην ηλικία της, που ακόμα ψάχνονται στο δρόμο των γραμμάτων διότι έχουν πτυχία.

Άλλωστε και η Αρετή έχει πτυχίο κοινωνιολογίας. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Ρεθύμνου και μόλις ολοκλήρωσε τις σπουδές της πήγε στην Αθήνα.



Είχε όνειρο να δουλέψει σε κάποιο ίδρυμα για να βοηθήσει με τις γνώσεις της, ομάδες που το έχουν ανάγκη. Ένα χρόνο έψαχνε για δουλειά αλλά καμία πόρτα δεν άνοιγε.

Παρά το γεγονός ότι είχε τη βοήθεια των γονιών και θα μπορούσε να καθίσει κι άλλο στην πρωτεύουσα για να συνεχίσει το ψάξιμο, πήρε την απόφαση να επιστρέψει στη βάση της. Όχι ως ηττημένη αλλά πλήρως συνειδητοποιημένη.

Την Αθήνα δεν την άντεχε άλλο ούτε τον τρόπο ζωής της  είχε λείψει και ο καθαρός αέρας του χωριού.



«Δεν  ήθελα να κάτσω και άλλο στην Αθήνα και να μου στέλνουν χρήματα οι γονείς μου», είπε στο MadeinCreta.

“Ούτε ήθελα να δουλέψω σε κάποια καφετέρια. Όχι επειδή η δουλειά είναι ντροπή αλλά επειδή εγώ δεν μπορούσα. Τον Οκτώβριο του 2010 γύρισα πίσω και μετά από κάποιο διάστημα ζήτησα από τον πατέρα μου, να με πάρει μαζί του στα πρόβατα».

Μέχρι τότε η Αρετή με τα ζωντανά δεν είχε καμία σχέση και η προσαρμογή δεν ήταν κι εύκολη όπως η ίδια ομολογεί. Πιο μικρή επισκεπτόταν το στάβλο του πατέρα μόνο στις γιορτές.



Ήθελε όμως να κάνει μια αρχή και το ζήτησε μόνη της.

 Ο πατέρας της δέχθηκε και άρχισε σιγά να μαθαίνει αυτή τη δύσκολη δουλειά  στη σύγχρονη μονάδα τους με τα περισσότερα από τα 1000 αιγοπρόβατα.

Στη μονάδα  τους, τα ζώα σταβλίζονται, το άρμεγμα με τις μηχανές είναι καθημερινό και οι γέννες κάθε μήνα κυμαίνονται στις 100.    

Η μαθητεία ξεκίνησε από το πρωτόκολλο του στάβλου. Έμαθε τον αριθμό τους κράταγε τα αρχεία των γεννήσεων.



Σήμερα τα κάνει όλα καθώς έχει την πλήρη εποπτεία της μονάδας. Κάνει την πλήρη καταγραφή για όλα τα στοιχεία που αφορούν στη μονάδα, παρακολουθεί τις γέννες, κάνει τα εμβόλια φροντίζει για την καθαριότητα του στάβλου.

Μόλις τα μικρά γεννηθούν αποχωρίζονται από τη μητέρα. Με το γάλα της μάνα τους αναλαμβάνει τα να ταΐσει με το μπιμπερό. Όταν λίγο μεγαλώσουν πάνε σε άλλα σημείο.

 Η Αρετή είναι η «μαμά τους» και η «παιδίατρος» τους. Ιδιαίτερα στο ιατρικό κομμάτι έκανε ειδική εκπαίδευση με την κτηνίατρο για να μάθει να τα φροντίζει, να τα εμβολιάζει να τους δίνει βιταμίνες και να τα παρακολουθεί.  

Η δουλειά είναι τόση πολλή που το 24ωρο δε φτάνει και εννοείται ότι δεν έχει σαββατοκύριακα και αργίες. Της αρέσει όμως η δουλειά της και ο κόπο της ανταμείβεται.



Μιλώντας στο MadeinCreta η Αρετή σχολιάζει και την ανεργία στην περιοχή της λέγοντας ότι τα ποσοστά θα ήταν μικρότερα αν όλοι οι νέοι γύριζαν στη γη.

Τονίζοντας ότι ο Θεσσαλικός κάμπος μπορεί να αναπτυχθεί και άλλο από τη νέα γενιά η οποία πρέπει να το πάρει απόφαση και να επιστρέψει.

«Ξέρω ότι η απόφαση εύκολη δεν είναι. Και εγώ έκανα 1 χρόνο να συνηθίσω. Εμείς μεγαλώσαμε με την αρχή να πάρουμε πτυχία για να μπούμε στο δημόσιο και αυτό αποδείχθηκε λάθος. Στη δική μας περιοχή υπάρχουν άνεργα παιδιά με πτυχία που δε θέλουν να ασχοληθούν με τη γεωργία ή την κτηνοτροφία.

Υπάρχουν ανεκμετάλλευτα χωράφια που θα μπορούσαν να καλλιεργηθούν με νέες καλλιέργειες. Όσοι πάντως επιστρέφουν δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη, αλλά αυτοί είναι λίγοι».