Story of the day: 3 Νορβηγοί, Τορ – Αρνέ, Ντάνιελ και Αντρέ ανέβηκαν στην κορυφή του Ολύμπου για καλό σκοπό - με τρένα, ωτοστόπ, λεωφορεία κάνουν τον γύρο του κόσμου! (Φωτό - βίντεο)

Φορτώνουν το σακίδιο τους στην πλάτη, έχουν για πυξίδα έναν χάρτη και για οδηγό τη νορβηγική σημαία, επιβιβάζονται σε αεροπλάνα, τρένα και αυτοκίνητα – εν ανάγκη κάνουν και... ωτοστόπ - με τελικό προορισμό τις υψηλότερες κορυφές της Ευρώπης. Μαζί τους έχουν τα απολύτως απαραίτητα. Αδιάβροχα ρούχα, τρόφιμα, νερό και ένα κουτί πρώτων βοηθειών.

Είναι ορειβάτες «παντός καιρού», καθώς σκαρφαλώνουν στα βουνά είτε το θερμόμετρο δείχνει -15 βαθμούς Κελσίου, είτε ο υδράργυρος χτυπάει «κόκκινο».

Οι τρεις φοιτητές Παιδαγωγικής στο πανεπιστήμιο του Τρόμσο, στη Νορβηγία, Τορ – Αρνε, Ντάνιελ και Αντρέ πηγαίνουν κόντρα στις πιο αντίξοες συνθήκες με σκοπό να συγκεντρώσουν χρήματα, μέσω δωρεών, στην επίσημη ιστοσελίδα τους, (http://www.europeanpeakchallenge.com/#!about/c10fk), για τα παιδιά της Αφρικής.

Της Θεοδώρας Βασιλοπούλου - Καθημερινή.

Εχοντας ήδη «κατακτήσει» 16 κορυφές σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, οι τολμηροί ορειβάτες βρίσκονται από την Κυριακή στην Ελλάδα για να ολοκληρώσουν ένα ακόμα δύσκολο εγχείρημα, την ανάβαση στο «βουνό των Θεών», τον Όλυμπο, για τον οποίο χρειάστηκαν έναν μήνα προετοιμασίας.

«Το βασικό κίνητρό μας είναι να ενισχύσουμε οικονομικά την πρωτοβουλία του νορβηγικού σχολείου Møre fhs. Κάθε Φεβρουάριο περίπου 20 μαθητές ταξιδεύουν για έξι εβδομάδες στη Νότια Αφρική, τη Μοζαμβίκη την Σουαζιλάνδη και άλλες χώρες και υλοποιούν προγράμματα, όπως η δημιουργία τμημάτων καποέιρα, όπου τα παιδιά μπορούν να παρακολουθήσουν από κοινού μαθήματα, ενώ προσφέρουμε και τρόφιμα. Από τον Ιανουάριο μέχρι σήμερα έχουμε συγκεντρώσει 246 ευρώ, τα οποία δόθηκαν για την κατασκευή αίθουσας στη Σουαζιλάνδη», δηλώνει στο «kathimerini.gr» ο Τορ – Αρνε, ηλικίας 23 ετών.

Η ιδέα προέκυψε κάτω από έναν συννεφιασμένο ουρανό στο υψηλότερο σημείο της Σουηδίας τον Αύγουστο του 2012. Αν και με άλλον συνοδοιπόρο αρχικά, ο αρχηγός της «συμμορίας», όπως συνηθίζουν οι ίδιοι να αυτοαποκαλούνται, δεν δυσκολεύτηκε να βρει αντικαταστάτες.

Στόχος των μελών της ομάδας είναι να σκαρφαλώσουν στις κορυφές 50 χωρών. Για το καλοκαίρι ο πήχυς έχει ανεβεί αρκετά ψηλά, αφού σχεδιάζουν να γνωρίσουν από κοντά 12 βουνά.

«Επιλέξαμε μόνο ευρωπαϊκές χώρες γιατί είμαστε φοιτητές και δεν έχουμε πολύ ελεύθερο χρόνο για ταξίδια. Θα θέλαμε να ανεβούμε και στις 50 κορυφές όσο παραμένουμε φοιτητές και στη συνέχεια ποιος ξέρει, ίσως η λίστα μας να συμπεριλάβει και άλλες χώρες του κόσμου», εξηγεί ο Τορ-Αρνε, επισημαίνοντας ότι για να φέρουν εις πέρας το ταξίδι τους χρησιμοποιούν κάθε δυνατό μέσο.

«Σε χώρες όπως η Ισλανδία, η Μάλτα και η Κύπρος ταξιδέψαμε με αεροπλάνο και στη συνέχεια με λεωφορεία. Σε πολλά μέρη της Ευρώπης χρησιμοποιούμε το Interrail, ενώ όπου δεν φτάνουν τρένα και λεωφορεία νοικιάζουμε αυτοκίνητο».

«Νιώθεις σαν να έχεις κατακτήσει μια ολόκληρη χώρα»

Τα συναισθήματα συμβαδίζουν πάντοτε με την πρόκληση. Οσο υψηλότερη είναι μία κορυφή τόσο αυξάνεται ο ενθουσιασμός ενώ το αίσθημα της ομαδικότητας ενισχύεται έπειτα από κάθε ταξίδι.

«Πάντοτε αναρωτιόμαστε πως να είναι σε κάθε κορυφή όταν βρισκόμαστε στους πρόποδες ενός βουνού. Η θέα όταν φτάνεις ψηλά σου κόβει κυριολεκτικά την ανάσα. Νιώθεις σαν να έχεις κατακτήσει μια ολόκληρη χώρα» εξηγεί ο Τορ-Αρνε επισημαίνοντας, ωστόσο, ότι ο «δρόμος για την Ιθάκη» δεν είναι πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα.

«Η πιο επικίνδυνη διαδρομή ήταν αυτή που ακολουθήσαμε για να φτάσουμε στην πιο στο Σνόουντον της Ουαλίας. Ηταν μιάμιση τη νύχτα όταν προσπαθήσαμε να την ανεβούμε. Περπατούσαμε στο σκοτάδι με την ταχύτητα των ανέμων να φτάνει τα 30-40 χιλιόμετρα την ώρα», λέει ο Αντρέ επισημαίνοντας ότι το εγχείρημά τους ολοκληρώθηκε αναγκαστικά την επόμενη ημέρα.

«Ο καιρός ήταν πολύ κακός, έκανε κρύο, έβρεχε και επικρατούσε ομίχλη και ισχυροί άνεμοι. Και ασφαλώς το απόλυτο σκοτάδι. Αποφασίσαμε να αρχίσουμε την πεζοπορία παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες και αφού περπατήσαμε αρκετές ώρες στη βροχή φτάσαμε σε μία ανηφόρα τόσο απότομη που κυριολεκτικά έπρεπε να σκαρφαλώσουμε κι όταν τελικά την ανεβήκαμε ο αέρας είχε δυναμώσει, ήμασταν βρεγμένοι μέχρι το κόκκαλο και κρυώναμε. Ετσι αποφασίσαμε να επιστρέψουμε και να συνεχίσουμε την άλλη μέρα», επιβεβαιώνει ο Τορ-Αρνε.

Από τα ταξίδια, πάντως, δε λείπουν και τα ευτράπελα.

«Το πιο αστείο ταξίδι ήταν όταν αποφασίσαμε να ανεβούμε στο υψηλότερο σημείο σε Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο. Χρειαστήκαμε μόλις λίγες ώρες για να το πετύχουμε ταξιδεύοντας με αμάξι. Το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να ανοίξουμε την πόρτα του αυτοκινήτου για να φωτογραφηθούμε στην κορυφή».

Οι φοιτητές δεν θα ξεχάσουν ποτέ τη στιγμή που «έπεσαν» πάνω σε έναν Δανό εκατομμυριούχο, κάνοντας ωτοστόπ.

«Η πιο έντονη ανάμνηση ήταν όταν ταξιδεύαμε στις χώρες της Βαλτικής, καθώς διενύσαμε με αυτοκίνητο 2.000 χιλιόμετρα σε μία εβδομάδα», λέει ο Ντάνιελ, ενώ ο Τορ-Αρνε αποδεικνύεται ο πιο ρομαντικός της παρέας.

«Το βράδυ που ανεβαίναμε στο Ζουγκσπίτσε στη Γερμανία κοιμηθήκαμε σε μια καλύβα στο βουνό. Ηταν η πρώτη νύχτα έπειτα από αρκετές μέρες που δεν είχε καθόλου σύννεφα, επικρατούσε η απόλυτη ησυχία και το απόλυτο σκοτάδι και είδα στον ουρανό ένα δισεκατομμύριο αστέρια που φώτιζαν τις Άλπεις που μας περιέβαλαν. Ηταν κάτι που θα μού μείνει πραγματικά αξέχαστο».

Οσο για το «μικρόβιο» της ορειβασίας έχει τις ρίζες του σε πολύ μικρή ηλικία, ενώ αυτό που μετράει περισσότερο για την ομάδα είναι η συμβολική αξία του εγχειρήματος.   

«Οι γονείς μου πάντοτε μού έλεγαν ότι όταν ήμουν μικρός προσπαθούσα να ανεβώ στο πιο ψηλό σημείο. Είτε επρόκειτο για ένα δέντρο, έναν βράχο ή μία στέγη, ήθελα να σκαρφαλώσω. Συνεπώς, όλη η προσπάθεια έχει συμβολική πράξη για μένα», δηλώνει ο Τορ-Αρνε, ενώ για τον Αντρέ οι λόγοι είναι κυρίως συναισθηματικοί.

«Η ορειβασία έχει συναισθηματική αξία για μένα. Η ιδέα του να βρίσκομαι στη φύση και να αντικρίζω καταπληκτικά τοπία είναι υπέροχη. Η δύναμη που ασκεί πάνω σου η φύση είναι μαγική. Πέρα όμως από αυτό μού αρέσουν πολύ οι προκλήσεις» καταλήγει ο Αντρέ.