Στα σκουπίδια ή όχι η ομοιοπαθητική;

Η καθηγήτρια Dame Sally Davies, δίνοντας στοιχεία στην επιτροπή Επιστημών και Τεχνολογίας, εξέφρασε τους φόβους της για τη χρήση της ομοιοπαθητικής και των φαρμάκων της, η οποία όπως φαίνεται επεκτείνεται όλο και περισσότερο.

Όπως αναφέρεται στο capitalhealth.gr, επεσήμανε επίσης ότι, είναι πολλοί εκείνοι που προσπαθούν μέσω αυτού του τρόπου ζωής να πλασάρουν θεραπείες για την πρόληψη της ελονοσίας ή και άλλων μολυσματικών ασθενειών, χωρίς όμως να υπάρχουν σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία της επιτυχίας τους. Ως εκ τούτου, δηλώνει έκπληκτη για το γεγονός πως τα συγκεκριμένα φάρμακα είναι αποδεκτά και συνταγογραφούνται μέσω του Εθνικού Συστήματος Υγείας πολλών χωρών.

Η καθηγήτρια, η οποία στην Αγγλία κατέχει σημαντική θέση, χαρακτηρίζει την ομοιοπαθητική, «σκουπίδι»!

Παρόλα αυτά όμως, ως συμπληρωματική θεραπεία, η ομοιοπαθητική έχει βρει πολλούς υποστηρικτές, ακόμα και ανάμεσα σε επώνυμους ανθρώπους, όπως είναι ο Πρίγκιπας της Ουαλίας, αλλά και ο Υπουργός Υγείας της Αγγλίας Jeremy Hunt.

Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν τα πάντα να θεραπευτούν με αυτή τη μέθοδο. Από την κατάθλιψη έως και την αλλεργική ρινίτιδα, αφού η θεωρία στην οποία έχει τη βάση της η ομοιοπαθητική λέει πως, οι ίδιες ουσίες που προκαλούν τα συμπτώματα μιας νόσου, μπορούν επίσης και να θεραπεύσουν, εάν το άτομο εκτεθεί πολλές φορές σε αυτές μειώνοντας με αυτό τον τρόπο την επίδρασή τους.



Οι υπέρμαχοι υποστηρικτές της πρακτικής αυτής διατείνονται ότι, το κύτταρο διατηρεί μια «μνήμη» της αρχικής ουσίας και γι αυτό υπάρχουν και οι προαναφερθείσες επιδράσεις.

Ωστόσο, οι επικριτές λένε πως τα αποτελέσματα αυτά αποτελούν αποκυήματα φαντασίας, ενώ μια μελέτη του Lancet καταλήγει στο συμπέρασμα πως, η ομοιοπαθητική δεν είναι πιο αποτελεσματική από ότι είναι ένα χάπι  φτιαγμένο από σκέτη ζάχαρη και δίνεται ως εικονικό φάρμακο σε κλινικές δοκιμές.

Εν τούτοις, η επιτροπή στην οποία κατατέθηκαν οι παραπάνω απόψεις, συμφώνησε με το γεγονός ότι δεν υπάρχουν επίσημες αποδείξεις για τα αποτελέσματα των φαρμάκων της ομοιοπαθητικής, αν και κυβερνητικός αντιπρόσωπος της Βρετανίας δήλωσε πως, κατάλληλος για να λάβει απόφαση εάν ένας ασθενής πρέπει να χρησιμοποιήσει τέτοιου είδους φάρμακα ή όχι, είναι ο εκάστοτε θεράπον ιατρός.