ΓΟΝΕΙΣ

Πολύς λόγος γίνεται συνεχώς γύρω από τα όρια στη συμπεριφορά των παιδιών. Ποιος τα θέτει μέσα σε μια οικογένεια; 

Η εφηβεία είναι η περίοδος, και για τα δύο φύλα, κατά την οποία ο νέος και η νέα αρχίζουν να συνειδητοποιούν και να καθορίζουν τις σεξουαλικές διαθέσεις τους και να προσανατολίζουν την πορεία τους. 

Μέχρι και πριν λίγα χρόνια οι γονείς ενδιαφερόντουσαν πρώτιστα για την πνευματική και διανοητική καλλιέργεια των παιδιών τους, θεωρώντας ότι η υψηλή νοητική επάρκεια - εφυία αποτελεί εγγυητικό παράγοντα ικανότητας, επιτυχίας και γιατί όχι συναισθηματικής επάρκειας ενός ατόμου.

Είμαι στη μέση ενός τεράστιου χαοτικού δωματίου. Βρίσκομαι μέσα σε ένα κρεβατάκι καθιστός, με ψηλά θεόρατα κάγκελα γύρω γύρω. Προσπαθώ να σηκωθώ όρθιος να ζητήσω βοήθεια, τελικά τα καταφέρνω.

Πολλοί γονείς παραπονιούνται στους δασκάλους και στους ειδικούς, ότι τα παιδιά τους δεν τους ακούνε. Χαρακτηρίζονται «ατίθασα», «αδιάφορα», «αντιδραστικά» και «ανυπάκουα». 

Ερώτηση στον ειδικό: "Η ζωή μου τα τελευταία 12 χρόνια είναι εφιαλτική. Ο λόγος ότι -λόγω αδυναμίας- δεν μπόρεσα να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα που ήρθε σαν καταιγίδα στη ζωή μου.

Oι γονείς της πεντάχρονης Γεωργίας λένε ότι πολύ συχνά κάνει παράπονα για τους φίλους της: «H Eλεάννα την έσπρωξε, ο Nίκος την κλώτσησε ή την κορόιδεψε. Aυτό έχει γίνει πια κουραστικό. 

Τα παιδιά με μαθησιακά προβλήματα διακρίνονται σε δύο κατηγορίες:

Οι μαμάδες τείνουν να εφευρίσκουν τρόπους έτσι ώστε να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα και να κερδίζουν χρόνο. Όσο για αυτές που έχουν δίδυμα ή τρίδυμα η ανάγκη είναι πιο επιτακτική. Κάποιες βέβαια μπορεί και να το παρακάνουν…

Όλοι οι γονείς θέλουμε ένα πράγμα για τα παιδιά μας: να είναι ευτυχισμένα! Το κάνουμε όμως σωστά; Γιατί οι γονείς κάνουν λάθος στην ανατροφή των παιδιών τους; 

«Μην το παίρνεις αγκαλιά το μωρό, θα κακομάθει»! «Θα σου μάθει στα χέρια και μετά… αλίμονο σου»… πόσο οικείες μας ακούγονται αυτές οι φράσεις; 

Μήπως το αγοράκι σας θέλει μια ανανέωση;  Τα σημερινά αγόρια είτε είναι μοντέρνα είτε συντηρητικά, θέλουν να δίνουν στυλ στο μαλλί τους από μικρή ηλικία. 

Στις μέρες μας, το γεγονός ότι τόσο η μαμά όσο και ο μπαμπάς εργάζονται, τους κάνει να νιώθουν ενοχές απέναντι στο παιδί τους επειδή δεν περνούν τις ώρες που θα ήθελαν μαζί του.

Οι γιατροί είχαν πει στους γονείς της ότι η κόρη τους ίσως δεν μπορέσει να μιλήσει ποτέ. Και ότι ίσως δεν θα μπορούσε να αναπτύξει φυσιολογικές σχέσεις, όπως παιδιά της ηλικίας της.

Βλέποντας την εικόνα ενός βίαιου ενήλικα δυσκολευόμαστε να φανταστούμε πως μπορεί κάποτε να ήταν και αυτός ο ίδιος ένα μικρό και αθώο παιδί. Τι συμβαίνει λοιπόν με την επιθετικότητα; Υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται επιθετικοί και άλλοι όχι; 

Δε λέω ότι είμαι η πιο υπομονετική μητέρα στον κόσμο, αλλά δεν παύει να είναι ένας από τους βασικούς μου στόχους. Κάθε γονιός χάνει την υπομονή του κάποια στιγμή. Συμβαίνει. Μαμάδες και μπαμπάδες, δεν είμαστε άγγελοι – όλοι μας μπορεί να θυμώσουμε και να χάσουμε τον έλεγχο.

Υπάρχει άνθρωπος που μέσα του, κάποιες φορές, δεν αναγνωρίζει ή δεν "ακούει" μια φωνούλα, όχι και τόσο καλοπροαίρετη ή ήρεμη; Υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει αισθανθεί ποτέ του μια τάση, μια ορμή να τα διαλύσει όλα;

Είναι δύσκολο για μια μαμά να έχει ανά πάσα στιγμή ακριβή εικόνα του αν έχει διαβάσει το παιδί της, αν έχει κάνει (σωστά) τις εργασίες του κι αν έχει καταλάβει τα μαθήματα της ημέρας. 

Φέρνουμε ένα παιδί στον κόσμο και προσπαθούμε για το καλύτερο. 

Ένα πρωτοποριακό εκπαιδευτικό πρόγραμμα με χρήση εργαλείων πληροφορικής, το «Σουσάμι άνοιξε» δημιούργησε το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού.