ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

του Παντελή ΚαψήOύτε τέσσερις μήνες δεν έχουν περάσει από τον σχηματισμό της και η κυβέρνηση συνεργασίας παραπαίει. Και όπως συνήθως συμβαίνει στην πολιτική, κινδυνεύει να καταρρεύσει όχι γιατί τους εταίρους τούς χωρίζουν μεγάλες διαφορές, αλλά για τα μικρά, ενίοτε και τα ταπεινά.

Του Κώστα Βαξεβάνη Θέλω να γράψω πολλά. Θέλω να πω και «ευχαριστώ». Δεν ξέρω τι να πρωτογράψω. Και δεν ξέρω αν το «ευχαριστώ» που αποτυπώνεται στο χαρτί, μπορεί να βγάλει όλη τη θέρμη που έχω μέσα μου και την ικανοποίηση για όλους εσάς και κυρίως για τους συνεργάτες μου.

Του Γιώργου ΚράλογλουΓκρεμίζει με τα τιμολόγια της την βαριά βιομηχανία. Διαλύει την μέση επιχείρηση. Και ανατινάζει τα νοικοκυριά επιμένοντας σε αυξήσεις 30%, στο 2013, ώστε να κρατήσει ακόμη και τις σπατάλες της. Έτσι θέλουν την ΔΕΗ «του λαού» ο κ. Α. Ζερβός και ο «προστάτης μας» η ΓΕΝΟΠ.

Η Βαβέλ των ελληνικών κομμάτων και η κόκκινη γραμμή... Ένα εξαιρετικό αρθρο του Σταύρου Θεοδωράκη

του Γιώργου ΚαρελιάΔεν ξέρω τι είχε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του ο Παναγιώτης Λαφαζάνης όταν έλεγε «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει», αλλά είπε μια μεγάλη αλήθεια. Αν είναι ένα δείγμα ενηλικίωσης στελεχών της  αξιωματικής αντιπολίτευσης, τόσο το καλύτερο.

του Σωτήρη ΞενάκηΗ εικόνα που παρουσιάζει το ΠΑΣΟΚ ειδικά τα τελευταία εικοσιτετράωρα, μάλλον προκαλεί κατάθλιψη και στους τελευταίους εναπομείναντες πιστούς οπαδούς του. Σε αυτούς που επιμένουν στις δημοσκοπήσεις οι οποίες γίνονται να δηλώνουν ότι εμπιστεύονται το κόμμα και προφανώς και τον αρχηγό του, τον κ. Βενιζέλο.

του Θανάση ΜαυρίδηΟι Ευρωπαίοι θα μας δώσουν τα λεφτά τους. Αν δεν μας τα δώσουν θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους και θα τους πλακώσει. Το είπε και ο Αλέξης. Κι επειδή μπορεί κανείς να μην τους  πιστεύει, βγήκε και ο Στρατούλης και πέταξε μία χειροβομβίδα κρότου λάμψης, μιλώντας για μονομερή διαγραφή χρέους.

Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες συνταξιούχοι που δεν είναι πενηντάρηδες, δεν έζησαν με πελατειακές αργομισθίες στο δημόσιο και υπόκεινται σε ασφαλιστικές κρατήσεις σχεδόν από τότε που γεννήθηκαν. Γράφει ο Κώστας Στούπας

της Λίνας ΠαπαδάκηΉταν ένας παρίας του συστήματος που επιτέλους του δόθηκε βήμα να βγάλει από μέσα του την καταπίεση χρόνων. Φιμωμένος, αποκλεισμένος, περιθωριοποιημένος, το σύστημα τον φοβόταν και τον φοβάται γι’ αυτό τον πολεμά χρόνια. Ένας αναρχικός των μικροφώνων που δεν καταλαβαίνει από αφεντικά, ένας αντισυστημικός των εφημερίδων που πολεμά το κατεστημένο, ένας ασυμβίβαστος αντιεξουσιαστής που σπάει τη βιτρίνα των τηλεοράσεων.

του Δημήτρη ΚαμπουράκηΌταν παρουσιάστηκα φαντάρος στην Τρίπολη, στο ακριβώς διπλανό μου διπλό κρεβάτι κοιμόταν ένα πολύ παράξενο δίδυμο. Στο πάνω ήταν ένα ντροπαλό, λιγομίλητο παιδάκι που όλο κοιτούσε γύρω του τρομοκρατημένο (Νικολάκη τον έλεγαν) και στο κάτω κοιμόταν ένας εξ’ αναβολής 26άρης που σπούδαζε ιατρική στην Ιταλία. Αυτός ονομαζόταν Τρύφωνας και ήταν το θρασύτερο πλάσμα που είχα γνωρίσει ποτέ.

του Κώστα ΡεσβάνηΣ’ αυτούς τους παραλογισμένους καιρούς, η τύχη να κάνεις ψύχραιμο διάλογο με τον απέναντι ισοδυναμεί με το να κερδίσεις απανωτά τζόκερ. Παίρνω αφορμή από το χθεσινό άρθρο του Κώστα Γιαννακίδη, εδώ στο protagon, για τη μεταφορά του Ταμείου των δημοσιογράφων στον ΕΟΠΥΥ, που τελικά δεν έγινε.

του Τάσου ΤέλλογλουΕνώ οι συνιστώσες της τρόικας έχουν τεράστια εσωτερικά προβλήματα με το βάρος των τόκων που θα συνθλίψει του χρόνου τον ελληνικό προϋπολογισμό -περίπου το 10% των δαπανών- οι κυβερνητικοί εταίροι στην Αθήνα δίνουν μία κακή παράσταση δίνοντας στους εκπροσώπους των ξένων το άλλοθι που τόσο χρειάζονται για να κρύψουν τις μεταξύ τους διαφωνίες.

του Μιχάλη ΧρυσοχοΐδηΟι νεότεροι ίσως δεν γνωρίζουν, αλλά τη δεκαετία του 1970 ακουγόταν παράταιρο αν κάποιος δήλωνε «κεντροαριστερός» και, ταυτόχρονα, τασσόταν υπέρ της ένταξης της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ. Το ίδιο περίεργο και αντιφατικό μοιάζει σήμερα, σε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, να αυτοπροσδιορίζεται κάποιος ως «κεντροαριστερός» την ίδια στιγμή που υπερασπίζεται την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, μέσα από τη δίκαιη εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής.

του Δημήτρη ΜητρόπουλουΣΚΗΝΕΣ από Χριστούγεννα του παρελθόντος σε ξένη πόλη - και πιο συγκεκριμένα στο Παρίσι. ΤΟ εστιατόριο Αvenue επί της Avenue de Montaigne είναι μόλις δύο βήματα από τα Ηλύσια Πεδία. Είναι μοδάτο κι έχει διοπτροφόρους διανοουμένους, ζευγάρια προχωρημένης ηλικίας, αλλά και μοντέλες. Κάνει κρύο, αλλά τα τραπέζια στο πεζοδρόμιο είναι για τους καπνιστές. Σε αυτά πλησιάζει ένας γνωστός έλληνας δημοσιογράφος με γκρίζα μαλλιά. Φοράει ολόσωμη κόκκινη φόρμα - από αυτές που επιλέγουν οι σκιέρ αν τυχόν χαθούν στα χιόνια ώστε να μπορεί να τους δει από ψηλά το ελικόπτερο.

του Σταύρου ΘεοδωράκηΣτην γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο. Τον Μαρίνο. Σουβλάκι τυλιχτό 150 δραχμές. Σουβλάκι τυλιχτό με πατάτες 170 δραχμές. Σουβλάκι τυλιχτό με διπλή πίττα και πατάτες 180 δραχμές. Για τα ποσά δεν σας ορκίζομαι γιατί έχουν περάσει 20 χρόνια από την τελευταία φορά που τον παρήγγειλα «ένα άνευ». Γιατί υπήρχε και αυτό. Πίττα, ντομάτα, κρεμμύδι, πάπρικα, τζατζίκι. Άνευ κρέατος δηλαδή,  50 δραχμές. Για να μην σας τα πολυλογώ τις προάλλες τον πεθύμησα τον Μαρίνο και την παλιά την γειτονιά μου. Πέρασα λοιπόν από την Ομόνοια και αντί να πάω προς το πάνω, έφυγα δυτικά.

Γράφει η Μαρκέλλα ΣαράιχαΜούδιασα όταν διάβασα την είδηση (εδώ και λίγες μέρες στο διαδίκτυο) ότι ένας νέος άνθρωπος, ο Γιάννης, είχε σοβαρό τροχαίο, με αποτέλεσμα οι γιατροί να αναγκαστούν να του ακρωτηριάσουν και τα δυό του πόδια. Διαβάστε τι παιχνίδι του έπαιξε η μοίρα…

Του Αδώνιδος ΓεωργιάδηΣτις Εθνικές Εκλογές του Ιουνίου συγκρούστηκαν δύο βασικές λογικές και πολιτικές. Η πρώτη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ όπου με διαφορετικούς όρους (Επαναδιαπραγμάτευση, Επιμήκυνση, Σταδιακή Απαγκίστρωση) είπαμε στον λαό, ότι δεν θα καταγγείλουμε αλλά θα επαναδιαπραγματευθούμε το Μνημόνιο και θα τηρήσουμε τις δεσμεύσεις της Χώρας εξασφαλίζοντας την χρηματοδότησή της και την παραμονή της στην Ευρωζώνη και η του Σύριζα, των ΑΝΕΛ, του ΚΚΕ και της ΧΑ πού ζήτησαν την έγκριση του λαού για την μονομερή καταγγελία του Μνημονίου με όποιο κόστος.

Ένα άρθρο του Θανάση ΜαυρίδηΤο να λέει κανείς στην κοινωνία ότι εκπροσωπεί το ΠΑΣΟΚ είναι σαν να δηλώνει ζηλωτής χριστιανός σε συνάθροιση φανατικών μουσουλμάνων. Αυτό από μόνο του δημιουργεί ένα κενό στην πολιτική ζωή. Ένα κενό που σπεύδουν να το καλύψουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ.

του Κώστα Στούπα1) Οι πολλές αποκαλύψεις είναι συγκαλύψεις...Μοιάζει με μνημείο της ανθρώπινης αμβλύνοιας  η ευκολία με την οποία  κοπετός της δημοσιότητας αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από την αναζήτηση της ουσίας.  

Πρωί πρωί σήμερα διάβασα μια συνέντευξη του εκδότη Νίκου Χατζηγεωργίου στον Ελεύθερο Τύπο με τίτλο «Η Οδύσσεια ενός νεφροπαθούς». Ο κ. Χατζηγεωργίου τον Δεκέμβριο του 2009 έμαθε ότι πάσχει από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Γράφει ο Σωτήρης Ξενάκης