Story of the day: Ο Ιώβ είναι ένας μοντέρνος τσαγκάρης με παράδοση - στα 35 του με 5 παιδιά σκορπάει χαμόγελα αισιοδοξίας & απλότητας! (Φωτό)

Δεν είναι ένα συνηθισμένο τσαγκάρικο, ο Ιώβ φτιάχνει (και) ορθοπεδικά παπούτσια όπως έφτιαχνε και ο θείος του από το 1956 που άνοιξε το εργαστήριο. Ο θείος κατέβηκε  στην Αθήνα από τη Δράμα δέκα χρονών και έπιασε δουλειά ως τεχνίτης στον Δημητριάδη με τα ορθοπεδικά παπούτσια. Από μικρό παιδάκι ήταν τσαγκάρης, δούλευε και έμενε στο μαγαζί και την τέχνη των ορθοπεδικών την έμαθε από έναν Ελληνογερμανό. Στη συνέχεια άνοιξε το δικό του εργαστήριο και κατασκεύασε αμέτρητα παπούτσια για ανθρώπους που έχουν προβλήματα  με τα πόδια τους. Έχει βοηθήσει ένα σωρό παιδιά να βρουν το βήμα τους και ενήλικες την αυτοπεποίθησή τους. Βαθειά θρησκευόμενος, ο κύριος Παναγιώτης μοίρασε το χρόνο του μετατρέποντας το τσαγκάρικο του σε κατηχητικό, απ’ όπου βγήκαν παπάδες, διάκοι και αρχιμανδρίτες.

Ο Ιώβ έπιασε δουλειά στο τσαγκαράδικο του θείου του το 2000, πριν πάει φαντάρος. «Ο θείος μου συνεργαζόταν με γιατρούς» λέει. «Οπότε, όσοι έρχονταν ήταν συστημένοι. Είχε ένα παταράκι εδώ επάνω και δούλευε εκεί. Κάποια στιγμή μας είπε ότι πρέπει να έρθει κάποιος από την οικογένεια να μάθει την δουλειά. ‘Θα πάρω σύνταξη και θα πάνε χαμένα όλα όσα έκανα’, έλεγε. Του είπα ότι θα το αναλάβω εγώ, οπότε μόλις απολύθηκα, ήρθα. Στην αρχή δεν το είχα πάρει πολύ θερμά. Τώρα, όμως, θέλω να μάθω και άλλα πράγματα αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν εδώ σχολές γιατί είναι τέτοια η Ελλάδα που δεν σε αφήνει να εξελίξεις αυτή την δουλειά. Δεν σε αφήνουν, γιατί στηρίζουν τις μεγάλες βιομηχανίες και δεν σε αφήνουν να βγάλεις άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος».

Ο Ιώβ επισκευάζει και φτιάχνει παπούτσια. Δερμάτινα, καστόρινα, και γενικώς, ό,τι του ζητήσεις. «Φτιάχνω κατά παραγγελία ό,τι θες. Ο κόσμος φοράει τα πάντα, απλά προσέχει να είναι καλό το παπούτσι. Φτιάχνουμε παπούτσια και για άτομα με μεγάλα νούμερα και για άτομα με πολύ μικρά. Ο θείος έφτιαχνε ορθοπεδικά υποδήματα κατά παραγγελία. Έφτιαχνε παπούτσια για θεραπεία πλατυποδίας, για ανθρώπους που είχαν διαφορετικό ύψος σε κάθε πόδι. Εγώ έχω μάθει κάποια πράγματα, αλλά θέλει περισσότερη τριβή και γνώση. Ξέρω όμως και φτιάχνω παπούτσια για κάθε πόδι και στα μέτρα του ακριβώς. Κάθε πόδι έχει και την ιδιαιτερότητά του».

Τον ρωτάω αν του άρεσε αυτή η δουλειά από παιδί. «Όχι. Όταν με ρωτούσαν τι θα γίνω όταν μεγαλώσω, έλεγα μηχανικός επειδή έπαιρνα ποδήλατα και τα έφτιαχνα μόνος μου. Γενικά πιάνουν τα χέρια μου. Εδώ και τρία χρόνια το δουλεύω μόνος μου το μαγαζί, χωρίς τον θείο μου. Συνολικά, δουλεύω πάνω από μια δεκαετία εδώ.

Κείμενο: Μαίρη Βαμβακά
Φωτογραφίες: Elizabeth Rovit

Όλη η συνέχεια εδώ - grekamag.gr