Μυρτώ Αλικάκη: "Ο έρωτας το μόνο ναρκωτικό που πήρα"- Η " Αναστασία " μεγάλωσε και έγινε ακόμη καλύτερη από το πρώτο της "μπαμ"

 Συμμετείχε στην παράσταση «Γέρμα» στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, με πρωταγωνίστρια τη Ρένη Πιττακή. Εκείνη τη χρονιά παιζόταν και στην τηλεόραση η «Αναστασία», η σειρά που έμελλε να βγάλει τη νεαρή ηθοποιό από την ανωνυμία. Το θέατρο ήταν κατάμεστο. Οχι μόνο με λάτρεις της τέχνης του Υπογείου. Και με τηλεθεατές που πάτησαν πρώτη φορά το πόδι τους εκεί κάτω για να δουν από κοντά την «Αναστασία». Με περίσσιο ταλέντο, η Μυρτώ Αλικάκη έδειχνε το ήθος της στη σκηνή και την αμηχανία για όλα αυτά που συνέβαιναν, ερήμην της. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Φέτος, η γοητευτική ηθοποιός βρίσκεται ανάμεσα στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και την Κωνσταντινούπολη.

– Δεύτερη χρονιά στον «Μένγκελε»…

– Εχω την τιμή και τη χαρά να είμαι ξανά σε έργο του Θ. Τριαρίδη, και ο «Μένγκελε» παίζεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, στο Faust. Συμπρωταγωνιστής μου είναι ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος και σκηνοθέτης ο Κώστας Φιλίππογλου. Η παράσταση ανέβηκε για τρεις εβδομάδες και στη Θεσσαλονίκη. Το παράξενο είναι ότι ενώ η παράσταση είναι σκοτεινή και διόλου εύπεπτη, πηγαίνει πάρα πολύ καλά. Πραγματεύεται ένα επίκαιρο θέμα, του ρατσισμού, του κακού, του φόβου της αγάπης. Δύο συνεπιβάτες ενός βαγονιού που δεν γνωρίζονται καθόλου παίζουν ένα παιχνίδι ρόλων για να περάσει η ώρα. Αυτός γίνεται ο Γιόζεφ Μένγκελε και εκείνη η Εσθήρ Κοέν, μια ωραία κρατούμενή του. Φτάνουν λοιπόν σε ένα σημείο όπου η πραγματικότητα συγχέεται με το παιχνίδι. Οπως συμβαίνει και στη ζωή μας, όταν νομίζουμε ότι ελέγχουμε τα πράγματα.

– Ο Θ. Τριαρίδης χρησιμοποιεί την ψυχολογική τεχνική του role playing στα έργα του. Εχετε παίξει με τέτοιους τρόπους στη ζωή σας;

– Ασυνείδητα το έχω κάνει πολλές φορές. Οταν είσαι νέος είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις τι είναι αυτό που θέλεις για τον εαυτό σου και τι είναι αυτό για το οποίο σε προόριζαν ή ήθελαν για σένα. Ολο αυτό μας υποβάλλει ένα role playing. Η τέχνη της ζωής μας έγκειται στο να καταφέρουμε, στο μέτρο του εφικτού, να απομακρυνθούμε από αυτό και να βρούμε τον δικό μας προορισμό.

– Εχετε υποδυθεί τολμηρούς ρόλους. Είστε τολμηρή στη ζωή σας;

– Δεν ξέρω εάν είμαι τολμηρή, νιώθω ότι καμιά φορά επειδή είμαι καλοπροαίρετη και αφελής, δεν σταθμίζω σωστά τους κινδύνους. Δεν έχω πάντα συναίσθηση του κινδύνου, το οποίο μπορεί να με κάνει να δείχνω τολμηρή. Δεν μου αρέσει όμως να φοβάμαι. Προσπαθώ να πηγαίνω κόντρα.

– Είστε τα τελευταία χρόνια καθηγήτρια, στη σχολή σας, στο Θέατρο Τέχνης. Εάν συναντούσατε ένα κορίτσι που καλούνταν να παίξει ως πρώτο ρόλο στην καριέρα του κάτι ανάλογο της «Αναστασίας», σήμερα τι θα συμβουλεύατε;

– Δεν μπορεί κανένας να σε προστατέψει από το πεπρωμένο σου. Αν όμως ένα κορίτσι ζητούσε τη συμβουλή μου θα προσπαθούσα να την κάνω να συνειδητοποιήσει τι πιθανόν θα της συμβεί. Να την προετοιμάσω, όχι να την αποτρέψω. Διότι εγώ μπορεί να παιδεύτηκα, σήμερα όμως θεωρώ ότι ήταν μόνο καλό αυτό που μου συνέβη. Και για τους προφανείς λόγους, αλλά και γιατί αναμετρήθηκα με τον εαυτό μου. Μου έδωσε δύναμη. Ετσι και αλλιώς, δεν πιστεύω σε μια ζωή στρωμένη με ροδοπέταλα. Μου έχει τύχει πάντως να νιώσω και με κορίτσια αλλά και με αγόρια αυτό το συναίσθημα, μου βγαίνει ένας αυθόρμητος προστατευτισμός.

– Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που έχουν να αντιμετωπίσουν οι ηθοποιοί;

– Ο ναρκισσισμός τους. Συνήθως οι ηθοποιοί είναι εγωιστικά πλάσματα, παίρνουν την επιβεβαίωση μέσα από τον θαυμασμό των άλλων – άλλωστε, αυτός είναι και ένας από τους λόγους που επιλέγουμε αυτήν τη δουλειά. Πρέπει να ελέγχεις τον ναρκισσισμό τελικά, γιατί σε βάθος χρόνου σε εμποδίζει να γίνεσαι καλύτερος, αλλά και γιατί σε εγκλωβίζει σε μια περίεργη μοναξιά.

– Είχατε στενή σχέση με τον πατέρα σας, έχετε δύο γιους, οι συμπρωταγωνιστές σας μιλούν με πολύ καλά λόγια για εσάς. Ποια είναι η σχέση σας με το άλλο φύλο;

– Εχω μια έντονη ανδρική πλευρά, γι’ αυτό αγαπώ πολύ τους άνδρες. Είμαστε όμως από διαφορετικούς κόσμους. Ισως είναι προτιμότερο να αποδεχθούμε σιωπηρά και οι δύο πλευρές ότι οι άνδρες θα είναι πάντα λίγο τα παιδιά των γυναικών και να μην περιμένουμε κάτι παραπάνω, αλλά και αυτοί να μην περιμένουν τα πάντα από τις γυναίκες. Δεν είναι εύκολο.

– Ο έρωτας τι πεδίο είναι;

– Εχω ταλαιπωρηθεί πολύ από τον έρωτα. Αλλά είναι το μόνο ναρκωτικό που έχω πάρει στη ζωή μου. Ο έρωτας και η μητρότητα είναι τα πιο δυνατά πράγματα στη ζωή. Και το θέατρο εμπεριέχει τέτοια στοιχεία· το στοιχείο του φανταστικού. Το δύσκολο είναι η διάρκεια.

– Επόμενες δουλειές; Περάσατε αρκετούς μήνες στην Κωνσταντινούπολη φέτος…

– Στην Κωνσταντινούπολη γυρίζουμε την ταινία «Η πόλη των θαυμάτων» της Φωτεινής Σισκοπούλου, ελληνική παραγωγή με Τούρκους συμπαραγωγούς. Η ταινία πραγματεύεται την ιστορία μιας Ρωμιάς, στις τελευταίες απελάσεις του 1965-1967. Επιστρέφει στην Κωνσταντινούπολη γιατί πληροφορείται ότι της ανήκει ένα ακίνητο και έτσι επιστρέφει και στο παρελθόν της. Είναι μια ταινία γυρισμένη στα αγγλικά. Είναι μεγάλη πρόκληση, νιώθω πολύ ευτυχής που συμμετέχω σε αυτήν τη δουλειά, παρόλο που η ιστορία με τη διαμονή στην Κωνσταντινούπολη ήταν ζόρικη για μένα λόγω της απόστασης που είχα από τα παιδιά μου. Μέσα στους επόμενους μήνες θα ξεκινήσουν τα γυρίσματα της νέας ταινίας του Χρήστου Δήμα και την Odeon με εκλεκτούς συναδέρφους. Επίσης, θα επαναληφθεί η περυσινή παράσταση της Κατερίνας Γώγου. Μια δουλειά διαφορετική, που την έχω αγαπήσει βαθιά.

– Υπάρχει κάτι στην καριέρα σας που θα θέλατε να παίξετε;

– Είμαι έτοιμη για το αρχαίο δράμα. Θα ήθελα πάρα πολύ και κλασικούς ρόλους. Το αρχαίο δράμα δεν μου έχει συμβεί, όμως έχω ευθύνη σε αυτό. Μπορεί να έχω δημιουργήσει μια αίσθηση ότι τα καλοκαίρια δεν δουλεύω γιατί έχω τα παιδιά μου. Μεγάλωσαν πλέον και μαζί με αυτά κι εγώ. Μπορεί κατά βάθος να το φοβόμουν στο παρελθόν.

Η Μυρτώ Αλικάκη από τέλος Φεβρουαρίου θα πρωταγωνιστεί στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Πιαφ», έργο της Παμ Τζεμς, στο Θέατρο Ρεξ. Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Πέτρος Ζούλιας και παίζουν η Ελεονώρα Ζουγανέλη, Χρήστος Στεργιόγλου, Δημήτρης Αλεξανδρής.

Πηγή: Η καθημερινή- Μαριαλένα Σπυροπούλου