Kόρα Καρβούνη : "Ηθοποιός γίνεται κάποιος που θέλει να αγαπηθεί" - Η εκπληκτική ηθοποιός πάλι στην πρώτη γραμμή με ένα ρόλο - σταθμό‏!

Σπουδαία ηθοποιός, εξαιρετική προσωπικότητα και ένας άνθρωπος που σε κερδίζει από τα πρώτα λεπτά. Λατρεύεις να την βλέπεις να γελάει και με ένα σπινθηροβόλο βλέμμα είναι έτοιμη να απαντήσει σε όλα.  Με την Κόρα Καρβούνη συναντηθήκαμε στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, λίγο πριν την έναρξη μιας συγκλονιστικής παράστασης στην οποία πρωταγωνιστεί, τα «Παράσιτα». Είναι ένα θεατρικό που μιλάει για το περιθώριο και τους ανθρώπους που σε μια ευάλωτη περίοδο της ζωής τους διάλεξαν τον δρόμο των ουσιών. Παρακολουθώντας την, συνειδητοποιείς πώς είναι να αισθάνεσαι αποκλεισμένος, να ταλαιπωρείσαι από συναισθηματικά κενά και να πορεύεσαι προς το αδιέξοδο.

Αν σου έλεγα να μου χαρακτηρίσεις την εποχή που ζούμε, τι θα μου έλεγες;
Νομίζω ότι είναι πάρα πολύ σημαντική εποχή. Από την στιγμή που ήρθε η κρίση θεωρώ ότι άλλαξαν πολλά πράγματα προς το καλύτερο. Σαν να ταραχτήκαμε όλοι και να αρχίσαμε να συγκεντρωνόμαστε στα ουσιώδη της ζωής, που δεν είναι μόνο τα λεφτά. Είναι οι σχέσεις μας, οι άνθρωποί μας, η υγεία, για αυτό πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντική εποχή και χαίρομαι που την ζω.

Πώς ένας λαός ανακαλύπτει το νόημα;
Αυτό είναι πολύ προσωπικό για τον κάθε λαό (γέλια). Ας ανακαλύψει πρώτα ο κάθε άνθρωπος τον εαυτό του και γιατί ζει και ύστερα θα το βρούμε και συνολικά.

Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε γύρω μας φανατισμό, μίσος, σκοτάδι. Είναι η μόνη αντίσταση η δημιουργία;
Η δημιουργία είναι αντίσταση γιατί είναι έρωτας και φως. Είναι τεράστια η ευθύνη των ηθοποιών διότι πρέπει να είμαστε μέσα στην ζωή, αλλιώς δεν έχει νόημα να κάνουμε θέατρο. Όταν ανεβαίνει ένα έργο, αυτό σημαίνει ότι κάτι θέλουμε να πούμε  για την κοινωνία μας. Αυτή η παραστατική τέχνη δεν είναι αυνανισμός, έχουμε στόχο να βοηθήσουμε το κοινό στο να βιώσει, να αισθανθεί, για αυτό μίλησα και για ερωτική διαδικασία. Αυτό είναι η τέχνη.
Η κρίση έστρεψε περισσότερο τους προβολείς της στο περιθώριο;
Όχι. Νομίζω ότι η κρίση έκανε πολλούς ανθρώπους να κλειστούν στο μικρόκοσμό τους. Αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι στο περιθώριο, γιατί εγείρουν πολύ πόνο. Και προσωπικό πόνο για αυτό προτιμούμε να τους βάζουμε στην άκρη. Κλειστήκαμε όλοι με την κρίση, το σπιτάκι μου, τα λεφτά μου, το αυτοκίνητό μου, οι επενδύσεις μας. Δεν νομίζω ότι άνοιξαν ποτέ τα μάτια μας σε αυτούς τους ανθρώπους.

Τα «Παράσιτα», τι συμβολίζουν;
Τους ανθρώπους που παρασιτούν, που ζουν εις βάρος μας. Κάτι το βρώμικο, το μιαρό. Κάτι πολύ μακριά από την ζωή μας.

Σε λίγες μέρες έχουμε εκλογές, θα πας να ψηφίσεις;
Και βέβαια θα πάω. Για χρόνια δεν πήγαινα, ήμουν λίγο απολιτίκ, δεν με ενδιέφερε. Αλλά θέλω σε αυτές τις εκλογές να πάω να ψηφίσω, διότι οφείλω ως ελληνίδα να συμμετέχω στα κοινά. Δεν ψήφιζα παλαιότερα, αλλά δεν γκρίνιαζα, δεν έβριζα αυτούς που ήταν πάνω, αλλά τώρα θέλω να έχω λόγο. Όλοι πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε και να μην γκρινιάζουμε μετά.

Πιστεύεις στην  αντίδραση ή στην ‘επανάσταση των σιωπηλών’;
Θεωρώ ότι έχω το δικαίωμα να πάω να ψηφίσω και πρέπει αυτό το δικαίωμα να το χρησιμοποιήσω. Από το να κάθομαι και να γκρινιάζω, το προτιμώ.

Είναι ο συμβιβασμός ο χειρότερος εχθρός των ιδεών;
Εγώ γενικά δεν συμβιβάζομαι. Μου αρέσει να ερευνώ. Δεν παίρνω τίποτα ως δεδομένο, ούτε όποιος μου μιλάει τον θεωρώ αυθεντία. Άρα ναι, ο συμβιβασμός είναι κάτι λυπηρό.
Πες μου ένα σύνθημα που θα έγραφες σε ένα τοίχο;
Γυρίστε στην απλότητα.

Είναι οι ρόλοι, η διαδρομή ενός ηθοποιού;
Όχι. Στους ρόλους βρίσκεις πράγματα από τον εαυτό σου, αλλά δεν ορίζουν την ζωή σου, είναι η δουλειά μας. Το θέατρο δεν είναι ψυχοθεραπεία για τον ηθοποιό, αλλά για το κοινό.

Πότε ανακάλυψες ότι θέλεις να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Όταν ήμουν έξι χρονών (γέλια). Η παιδική ηλικία παίζει τον πιο σημαντικό  ρόλο. Ηθοποιός γίνεται κάποιος που θέλει να αγαπηθεί. Αν δεις τις ιστορίες των ηθοποιών, έχουν απίστευτα τραύματα. Οι περισσότεροι ηθοποιοί είμαστε παιδάκια, λέμε ‘θα με αγαπήσεις; Κοίτα πώς έπαιξα για σένα’. Όταν το αντιληφθείς αυτό, στην συνέχεια παίζεις μόνο για σένα και μετά για κάτι πιο σημαντικό, για να αλλάξεις την ζωή ενός εκεί κάτω που σε βλέπει.

Η διάρκεια είναι αυτή που δείχνει την επιτυχία ενός καλλιτέχνη;
Ίσως. Νομίζω η διάρκεια και αυτό που έχει εγγραφεί στην ψυχή του κάθε θεατή. Το θέατρο είναι άδικη τέχνη, πεθαίνει γρήγορα. Θα μείνουν κάποιες κριτικές που έγραψαν κάποιοι, αλλά  θα πεθάνει την ώρα που τελειώνει η παράσταση και στην συνέχεια όταν πεθάνουν αυτοί οι θεατές που την είδαν.

Το ταλέντο είναι στις επιλογές;
Χρειάζεται ταλέντο αλλά και μπόλικη δουλειά. Εγώ μπήκα τελευταία στην σχολή και βγήκα πρώτη. Ξέρεις γιατί; Γιατί δούλευα. Ωραίο το ταλέντο, αλλά χωρίς δουλειά δεν μπορείς να προχωρήσεις. Δεν θέλει αληθοφάνεια, θέλει αλήθεια.

Κάτι που σου προκαλεί φόβο;
Ο θάνατος. Η ανυπαρξία είναι ό,τι πιο τρομακτικό.

Ποια είναι η πιο σημαντική απώλεια στην ζωή μας;
Το να μην αγαπιέσαι, να είσαι μόνος και να μην έχεις υγεία.

Τα σωστά ή τα λάθη θυμόμαστε;
Δυστυχώς όλοι τα λάθη μας θυμόμαστε, έτσι μεγαλώσαμε. Δεν λέμε ποτέ συγγνώμη, ένα μπράβο, ένα ‘μπράβο ρε για αυτό που έκανες, που τα κατάφερες’.

Τι είναι η ευτυχία για σένα;
Στιγμές. Μόνο.

Αληθινή αγάπη τι θα πει;
Για μένα είναι ο απόλυτος σεβασμός και η απόλυτη ελευθερία.  Σε αγαπώ έτσι όπως είσαι, σε σέβομαι για αυτό που είσαι και έτσι όπως είσαι, θέλω να είσαι δίπλα μου.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο grekamag.gr