Topwoman η Ελληνογιαπωνέζα Μαριέττα Καλλονά που απογειώνει με το papermaking - Στο ''Συνεργαστήριον'' της φτιάχνει αριστουργήματα!

«Είμαι μισή γιαπωνέζα – μισή ελληνίδα. Έτσι, ενώ μεγάλωσα στο Λονδίνο, πέρασα τα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας στην Ελλάδα και την Ιαπωνία. Αυτό που μου έλειπε όταν ήμουν στο Λονδίνο ήταν η θάλασσα. Μετά από σπουδές στην θαλάσσια βιολογία, έκανα πρακτική σε ενυδρεία στο Ηράκλειο Κρήτης, στις Αζόρες και στο Τόκυο. Ήρθα στην Ελλάδα εικοσιτεσσάρων χρονών ως εθελόντρια στην Ζάκυνθο για τις θαλάσσιες χελώνες. Έπειτα, εργάστηκα ως υπεύθυνη για την περίθαλψη των θαλάσσιων χελωνών στην Γλυφάδα. Για ένα διάστημα δεκατεσσάρων μηνών ζούσα σε ένα βαγόνι τρένου δίπλα στην θάλασσα. Εκεί, συνεργάστηκα με εθελοντές από όλο τον κόσμο. Κατάλαβα ότι αυτό που μου αρέσει πιο πολύ είναι να δουλεύω με τα χέρια μου και μαζί με τους άλλους.

Μετά από διάφορες δουλειές που έκανα, έψαχνα έναν τρόπο να δουλεύω από το σπίτι. Έφτιαχνα παπιέ μασέ και μετά ανακάλυψα τα χειροποίητα χαρτιά που φέρνει ο Δημήτρης Τσοκάκης από την Ιαπωνία, το Νεπάλ και άλλες χώρες. Αγάπησα αυτά τα χαρτιά αμέσως. Μου θύμισαν τα παραδοσιακά σπίτια στην Ιαπωνία. Το χειροποίητο χαρτί είναι ένα ζωντανό υλικό που αναπνέει και αφήνει το φως να περνάει με ένα τρόπο μαγικό. Ξεκίνησα να φτιάχνω φωτιστικά με χειροποίητα χαρτιά. Πριν δυο χρόνια αγόρασα για τα παιδιά μου ένα παιδικό μίνι κιτ για την κατασκευή χειροποίητου χαρτιού. Είδα ότι το αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο, αγάπησα την διαδικασία και ξεκίνησα να φτιάχνω χαρτί στο σπίτι. Το 2013 ξεκίνησα μαθήματα χαρακτικής με την χαράκτρια Ανδριάνα Κώτση και η πρώτη φορά που έδειξα σε άλλους να φτιάχνουν χαρτί ήταν εκεί, στο εργαστήριο χαρακτικής.

Πάντοτε υπήρχε η έννοια της παράδοσης, της τέχνης και του χαρτιού στην ζωή μου. Όταν ήμουν παιδάκι και πήγαινα στην θεία μου στην Ιαπωνία, μέναμε σε ένα παραδοσιακό ξύλινο σπίτι με χάρτινες πόρτες και παράθυρα. Τώρα μου φαίνεται σαν παραμύθι. Αυτό που κάνω είναι και μια προσπάθεια σύνδεσης με το παρελθόν μου.

Η κατασκευή χειροποίητου χαρτιού είναι η δουλειά εξαιρετικά ειδικευμένων τεχνιτών στην Ιαπωνία. Έχει μια ιστορία δύο χιλιάδων ετών και αυτό δίνει μια ανεκτίμητη αξία στο χαρτί. Το ίδιο συμβαίνει και με την τεχνική της βιβλιοδεσίας, της μεταξοτυπίας, του shibori κλπ. Η κατασκευή χειροποίητου χαρτιού δεν είναι τέχνη, είναι μια τεχνική. Γι’ αυτό και την αγαπώ πολύ. Πιστεύω πολύ στους τεχνίτες και στις παλιές παραδόσεις που συνεχίζονται μέχρι σήμερα επειδή οι τεχνικές αυτές έχουν τελειοποιηθεί μέσα από πολλά χρόνια πειραματισμού και εμπειρίας και κρύβουν μέσα τους τις αναμνήσεις και τις ιστορίες του πολιτισμού μας. Περνούν από γενιά σε γενιά, οπότε υπάρχει μια αίσθηση της συνέχειας σε αυτό που κάνεις. Είναι ένας τρόπος να ανήκεις και να μάθεις για τον πολιτισμό σου και μερικές φορές μπορείς να προσθέσεις και κάτι δικό σου».

Παρακολουθώ την Μαριέττα να αναμειγνύει παλιά χαρτιά, αποξηραμένα φύλλα και λουλούδια για να φτιάξει τον πολτό της. «Ποιος πολιτισμός ξεκίνησε να κατασκευάζει χαρτί;» την ρωτάω. «Λένε ότι ο Τσάι Λουν εφηύρε το χαρτί στην Κίνα το 105 μ.Χ. Και οι Μάγια όμως στο Μεξικό γνώριζαν την κατασκευή χαρτιού από τις ίνες του δέντρου ficus τουλάχιστον τρεις χιλιάδες χρόνια πριν. Στην Ιαπωνία φτιάχνουν χαρτί από τον εσωτερικό φλοιό τριών διαφορετικών φυτών: το kozo (μουριά), το gampi, και το mitsumata. Η βασική διαδικασία κατασκευής χαρτιού παραμένει η ίδια από το 610 μ.Χ. περίπου, όταν ένας βουδιστής ιερέας εισήγαγε την μέθοδο από την Κίνα στην Ιαπωνία. Φτιάχνω χαρτί με τον ίδιο τρόπο, με ανακυκλωμένα χαρτιά αντί για φυτά, αλλά και με λίγη βοήθεια από την τεχνολογία. Συχνά, προσθέτω ίνες φυτών στα χαρτιά μου για να είναι πιο όμορφα. Η διαδικασία δεν είναι ιδιαίτερα οικολογική γιατί χρησιμοποιεί πολύ νερό. Στην Ελλάδα δεν φτιάχνουμε χαρτί. Ούτε στα αρχαία χρόνια έφτιαχναν. Είμαι σίγουρη όμως ότι, όπως εγώ, υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που φτιάχνουν χαρτί μόνοι τους. Και αυτό σαν σκέψη με ευχαριστεί πολύ».

Όλη η συνέχεια εδώ - grekamag.gr