Αντί να τρέχουμε Βερολίνο, Νέα Υόρκη, Μόσχα, ας αρχίσουμε τα κοντινά του νότου: Ρώμη, Λισαβόνα, Μαδρίτη - Ένα άρθρο του Σταύρου Θεοδωράκη στο Protagon‏

Η λύση λοιπόν είναι πιο κοντά από όσο νομίζουμε. Αντί να τρέχουμε στο Βερολίνο, στη Νέα Υόρκη και στη Μόσχα για να πείσουμε τη Μέρκελ, τη Λαγκάρντ και τον Πούτιν για το δίκιο μας, μπορούμε να πάμε Ρώμη, Παρίσι, Μαδρίτη και Λισαβόνα. Άλλωστε, είναι οι προορισμοί που προτείνουν αυτή την περίοδο και όλοι οι ταξιδιωτικοί πράκτορες.

Ο καιρός ανοίγει και ο Νότος είναι χάρμα. Βόλτες στη Ρώμη, ψώνια στο Παρίσι, Επιτάφιος στη Μαδρίτη, Ανάσταση στη Λισαβόνα. Μη μου πείτε ότι δεν είναι καλή ιδέα; Αλλά για να μη μας κατηγορήσουν οι ξενέρωτοι βόρειοι ότι «οι Έλληνες άρχισαν πάλι τα ταξίδια», εμείς θα το ονομάσουμε «συμμαχία του Νότου για τη διάσωση της Ευρώπης». Θα πιάσουμε, δηλαδή, τους ηγέτες της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας και θα τους καλέσουμε να ανατρέψουν τη νεοφιλελεύθερη γερμανική ηγεμονία. Μπορεί ο Γκρίλο να μη μιλάει στον Μπερσάνι, ο Ραχόι να θεωρεί κομμουνιστή τον Κοέλιο και ο Ολάντ να είναι πίσω σε δημοτικότητα ακόμη και από τη Μαρί Λεπέν, η παρουσία όμως στα μέρη τους, μιας αντιπροσωπείας Ελλήνων πολιτικών, θα τους ενώσει και θα τους τονώσει.

Άλλωστε, κομίζουμε σχέδιο. Κύριος άξονας αυτής της νέας ευρωπαϊκής πολιτικής, σύμφωνα με τις οικουμενικές κραυγές στα τηλεοπτικά παράθυρα, είναι να εισρεύσουν κονδύλια στα ταμεία του Νότου. «Πού θα πάει η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα;», αναρωτιόταν ένας Καμμένος Έλληνας, ενώ δίπλα του ο συνάδελφός του, εν αναμονή υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκαθάριζε ότι είναι η τελευταία ευκαιρία της Μέρκελ να ακούσει τη ρεαλιστική φωνή των Ελλήνων. «Το έχουμε πει και στον σύντροφο Ολάντ», θα σου πει ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ. «Ο Σαμαράς να ξεκινήσει περιοδεία», θα υποδείξουν τη «λύση» οι γαλάζιοι. Και όλοι μαζί θα συμφωνήσουν ότι στο πλευρό μας είναι και ο Ομπάμα που μπορεί να του συνέβη αυτό που του συνέβη στη Βοστώνη, ο μεγάλος καημός του όμως είναι ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων. Να μας βοηθήσουν, λοιπόν, να μειώσουμε τους φόρους μας, να πάρουμε τις γερμανικές αποζημιώσεις, να συνυπογράψουν το αίτημα για το κατοχικό δάνειο, να μας συμπαρασταθούν στις AOZ, να μας δώσουν ίσως και καμία προκαταβολή για τα πετρέλαια που θα βγάλουμε, φίλοι είμαστε, να μας υποστηρίξουν στη διένεξη με τη FYROM (δεν φταίω εγώ που τη θυμήθηκα, ήρθε πρόταση για Άνω Δημοκρατία της Μακεδονίας!), να αγοράσουν κανένα κυπριακό σίριαλ και να μη βλέπουν μόνο τουρκικά. Στη «συμμαχία του Νότου για τη διάσωση της Ευρώπης» όλα χωράνε. Βέβαια, υπάρχει ο κίνδυνος οι (άλλοι) ηγέτες του Νότου να έχουν δουλειές και να μην ευκαιρούν για ανοιξιάτικες συμμαχίες, αλλά και γι' αυτό υπάρχει λύση. Θα το κάνουμε όπως οι φοιτήτριες των ΤΕΙ Πατρών. Θα τους κλείσουμε στα γραφεία τους και δεν θα τους αφήσουμε να βγουν αν δεν υπογράψουν τη νέα πολιτική.

Κάποιοι «μεμψίμοιροι» θα πουν βέβαια ότι αυτή η συμμαχία του Νότου είναι ένα από τα συνήθη ψέματα των Ελλήνων πολιτικών. Κάθε Φθινόπωρο και ένα καινούργιο ψέμα – για να βγάλουμε τον Χειμώνα. Και κάθε Άνοιξη ένα πιο καινούργιο - για να βγάλουμε το Καλοκαίρι. Και o λαϊκιστής Γκρίλο, όμως, είναι το ίδιο επικίνδυνος με την τιμωρό Μέρκελ. Και ο Νότος δεν έχει ανάγκη μόνο από κονδύλια -που θα ταΐσουν, κυρίως, τους πέριξ της εξουσίας- αλλά έχει ανάγκη από μια Ευρώπη τραπεζικά και δημοσιονομικά ενοποιημένη – αναφέρω τα δύο πιο επείγοντα. Μέχρι να συμβεί αυτό όμως -ή και για να συμβεί αυτό- οι Έλληνες πολιτικοί έχουν πολύ λάντζα να κάνουν (εκσυγχρονισμός του Δημοσίου, δικαιοσύνη στη ζωή αλλά και στα λεφτά, αξιοκρατικές επιλογές προσώπων, προώθηση αναπτυξιακών δημοσίων και ιδιωτικών έργων, επαναθεμελίωση των Πανεπιστημίων...). Εκεί πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους -θα σου πουν οι «μεμψίμοιροι»- και να πάψουν να αναλίσκονται σε βαρύγδουπες προτάσεις προς ένα (ανύπαρκτο) ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο ακροατήριο. Αλλά θα μου πείτε, η Ελλάδα πάντα είχε να πουλήσει μια μεγάλη ιδέα στον κόσμο. Έστω κι αν αυτή είναι μια μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της.