Κάθε μέρα ανεργίας και πιο βαθιά στο περιθώριο - Του Θανάση Μαυρίδη στο Capital

Πριν από μερικούς μήνες προξενούσαν εντύπωση οι στρατιές των ανέργων. Δεν είχαμε έρθει άλλη φορά αντιμέτωποι με τόσους πολλούς ανθρώπους που βρισκόντουσαν ξαφνικά δίχως δουλειά. Σήμερα δεν υπάρχει έκπληξη. Ούτε όμως και δουλειά για τους ανθρώπους. Το ακόμη χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει καν πρόταση για το πώς οι άνθρωποι αυτοί θα βρουν δουλειά και θα επανενταχτούν στον παραγωγικό ιστό. Ο μεγάλος κίνδυνος είναι ο παραγκωνισμός τους, το περιθώριο.



Να μην λένε ψέματα σε αυτό τον κόσμο. Το δημόσιο δεν έχει την δυνατότητα να κάνει προσλήψεις. Εκτός κι αν αρχίσουμε να τυπώνουμε δραχμές και μοιράζουμε στον λαό χαρτονομίσματα δίχως αντίκρισμα. Ούτε και ο ιδιωτικός τομέας, όμως, θα κάνει επενδύσεις με αυτό το κλίμα.

Δουλειές δεν πρόκειται να δημιουργηθούν δίχως ιδιωτικές επενδύσεις. Θεωρεί κανείς στα σοβαρά ότι αυτό που συμβαίνει σε αυτή την χώρα είναι τόσο ελκυστικό για τους Έλληνες και τους ξένους επενδυτές; Τι έχουμε, δηλαδή, που θα το ζηλεύουν άλλες χώρες; Πολιτική σταθερότητα; Ευνομία; Νομιμότητα; Είναι εξωφρενικό, αλλά έπειτα από τέσσερα χρόνια ύφεσης δεν έχουμε βρει τον τρόπο για να κάνουμε πιο φιλικό το επενδυτικό περιβάλλον.

Κι είναι κρίμα, διότι οι δυνατότητες αυτής της χώρας είναι μεγάλες. Βρέθηκε επενδυτής να αγοράσει από την οικογένεια Ωνάση τον Σκορπιό με 120 εκατ. ευρώ. Δεν το έκαναν με το μαχαίρι στο λαιμό. Ήθελαν να το αγοράσουν και το αγόρασαν. Κάποιοι είπαν ότι ήταν πολλά τα λεφτά. Κάνουν λάθος! Δεν υπάρχει άλλος Σκορπιός στον κόσμο! Η χώρα αυτή διαθέτει απίστευτες ομορφιές και το real estate θα μπορούσε να είναι ένας πυλώνας ανάπτυξης.

Είναι ένα παράδειγμα. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε να συζητάμε για το ποιο είναι το παραγωγικό μοντέλο που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα. Και στη συνέχεια να υποστηρίξουμε τις επιλογές μας με όλες τις απαραίτητες ενέργειες. Μόνο έτσι υπάρχει πιθανότητα να αντιμετωπιστεί σοβαρά η ανεργία. Δίχως σχέδιο, δίχως συζήτηση με τις παραγωγικές δυνάμεις, τα κόμματα και την κοινωνία δεν θα οδηγηθούμε κάπου. Το αντίθετο, θα είμαστε εδώ κι έπειτα από λίγο καιρό να λέμε τα ίδια και τα ίδια. Με μία διαφορά. Κάποιοι συνάνθρωποί μας θα έχουν προσθέσει κι άλλα ένσημα στο περιθώριο, γεγονός που θα κάνει ακόμη πιο δύσκολη την ένταξή τους στην κοινωνία.

Είναι πραγματική ωρολογιακή βόμβα. Δεν μπορεί μία κοινωνία να προχωρήσει με τόσους ανθρώπους στο περιθώριο. Θα μιλάμε για μία ανθρώπινη χωματερή. Αλήθεια, το αντέχει αυτό ο πατριωτισμός των μεν ή η αριστερή συνείδηση των δε; Και τι έχουν κάνει για να αποτρέψουν μία από τις χειρότερες ανθρωπιστικές καταστροφές που θα έχουν ποτέ συμβεί σε αυτή τη χώρα;