20 ανέκδοτες ιστορίες - Τα συγκλονιστικά ναυάγια στον Ελληνικό βυθό σε πρώτη παρουσίαση!

Ο γνωστότερος και ο πλέον καταρτισμένος δύτης στην Ελλάδα Κώστας Θωκταρίδης σε συνεργασία με το "Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη" προχώρησαν στην έκδοση ενός πρώτου τόμου με ολοκληρωμένη μορφή, η οποία περιλαμβάνει σπάνιο ανέκδοτο υλικό και εκδίδεται για πρώτη φορά στην Ελληνική Βιβλιογραφία.   Είναι ένα απέραντο μουσείο του βυθού, με πλοία σε πολλούς από εμάς άγνωστα για το ρόλο και σημασία που έπαιξαν τόσο σε συγκεκριμένες περιόδους της ελληνικής ιστορίας, όσο και στην εξέλιξη της εμπορικής ναυτιλίας.  

Η έκδοση των 500 περίπου σελίδων είναι δίγλωσση και συμπεριλαμβάνονται σε αυτή 20 ναυάγια και οι ιστορίες τους. Είναι ένα απέραντο μουσείο του βυθού, με πλοία σε πολλούς από εμάς άγνωστα για το ρόλο και σημασία που έπαιξαν τόσο σε συγκεκριμένες περιόδους της ελληνικής ιστορίας, όσο και στην εξέλιξη της εμπορικής ναυτιλίας.  

Στην έκδοση συμπεριλαμβάνονται ανάμεσα σε άλλα και τα πλοία Πατρίς, Βασίλισσα Όλγα, Πανορμίτης, Britannic, Portugal, Μέρλιν, Κασσάνδρα και η ιστορία καθενός ξεκινά από τη στιγμή της κατασκευής του μέχρι το τελευταίο του ταξίδι. Παράλληλα με την ιστορία του πλοίου, η ιστορία της χώρας μας, οι ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν, ως ιστορική αναδρομή. Το πλούσιο και σπάνιο φωτογραφικό υλικό εκτός από τις φωτογραφίες των ερειπίων του βυθού συμπεριλαμβάνει, τα σινιάλα, διαφημίσεις της ακτοπλοΐας, σκίτσα, φωτογραφίες, αντικείμενα και απομεινάρια ναυαγίων καθώς και μαρτυρίες επιζώντων.   To πλοίο ΑΘΗΝΑ  

Επιλέξαμε πέντε από αυτές τις ιστορίες πλοίων και σας τις παρουσιάζουμε συνοπτικά:

ΚΛΕΙΩ

Στις 28 Ιουλίου του 1870, στη Γλασκώβη καθελκύστηκε το επιβατηγό πλοίο South Western. Τα πρώτα του ταξίδια έγινα ανάμεσα στο Μπέλφαστ και το Androssan. Μετονομάστηκε αργότερα σε Valetta από έναν πρωτοπόρο Σουηδό επιχειρηματία που εισήγαγε τα ατμόπλοια στις γραμμές της Μάλτας προς την Ιταλία, την Τυνησία και την Αδριατική. 29 χρόνια αργότερα αγοράστηκε από την εταιρεία του Πειραιά «Τζών μακ Δουαλ και Βαρβούρ». Μετονομάστηκε σε Κλειώ και παρά το μικρό του μέγεθος έκανε πλόες έως την Κρήτη και το Ιόνιο. Την Δευτέρα 5 Ιανουαρίου του 1904 ξεκίνησε από το λιμάνι του Πειραιά με προορισμό το Βόλο και ενδιάμεσες στάσεις στο Λαύριο, τη Χαλκίδα, τη λίμνη Ευβοίας.   Δεξαμενή του σκάφους.

Τα μεσάνυχτα της Τρίτης 6 Ιανουαρίου,  ο υποπλοίαρχος αποκοιμήθηκε κατά τη βάρδια του με αποτέλεσμα το πλοίο να παρεκκλίνει από την πορεία του και δυο ώρες αργότερα να προσκρούσει στη βραχονησίδα Δίψα στα ανοιχτά του Μαραθώνα. Οι περισσότεροι επιβάτες ήταν στα κρεβάτια τους και ακολούθησαν στιγμές πανικού. Οι επιβάτες σκαρφάλωσαν στη βραχονησίδα ενώ μετά από μιάμιση ώρα το ΚΛΕΙΩ βυθίστηκε. Καθώς δεν υπήρχαν ασύρματοι, δεν μπορούσαν να ενημερώσουν τις αρχές. Ώρες αργότερα κατάλαβαν ότι είχε κάτι συμβεί αφού το πλοίο δεν είχε φτάσει στον επόμενο προορισμό του. Τα 94 άτομα μαζί με το πλήρωμα στέκονται απελπισμένοι στη βραχονησίδα περιμένοντας να τους δουν. Είναι χωρίς προμήθειες και χωρίς τρόπο να προστατευθούν από το κρύο και τη βροχή. Τους εντοπίζει ένα ψαροκάικο αλλά δε μπορεί να τους δώσει βοήθεια, ενώ το ατμόπλοιο ΑΝΝΕΤ δε τους αντιλαμβάνεται.  

Το κατωκάραβο του ΚΛΕΙΩ   Ο Στυλιανός Λυκούδης που υπηρετούσε τότε στο πλοίο ΕΥΡΩΤΑΣ υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της περισυλλογής των ναυαγών και γράφει: «Λάβαμε επείγον τηλεγράφημα στο Λαύριο όπου είμεθα αραγμένοι υπ΄ατμόν να πλεύσωμεν ολοταχώς εις Δίψαν προς περισυλλογήν και διάσωσιν ναυαγών. ... είναι ένα μικρό νησί η Δίψα. Πολλές φορές το πέρασα δίπλα μέρα και μου άρεσε να βλέπω με το κυάλι το στολισμό του με μύρτα και καρπωμένες κουμαριές.............................. Διαφήμιση της εταιρείας τού Τζων. (Συλλογή Α.Τζαμτζή). Οι επιβάτες είχαν βγει στο νησί και πολλές κυρίες της πρώτης θέσεως που πετάχτηκαν από τις κουκέτες με τα νυχτικά τους, έδωσαν κάποια τραγική αναπαράσταση του νησιού της Καλυψούς και των νυμφών της».   Είναι καταπληκτική, αργότερα στα δικαστήρια η μαρτυρία ενός χωριάτη ζωέμπορα στην δίκη που έγινε αργότερα: «......Τι ξέρω εγώ να πω κύριε Πρόεδρε. Το μόνο που είδα ήταν ότι ο καπετάνιος ανέβηκε πάνω στο γιοφύρι πως το λέτε με μια καφεσαντανού που την πήγαινε στη Θεσσαλονίκη και γλυκοκουβέντιαζαν οι δυο τους. Είχε και ωραίο φεγγάρι».....

Στα χρόνια που ακολούθησαν το ΚΛΕΙΩ δέχτηκε την επίδραση των δυνάμεων της φύσης αλλά και του ανθρώπου. Βρίσκεται σε βάθος 30 μέτρωνΤο μεγαλύτερο τμήμα του πλοίου είναι το κατωκάραβό του. Μερικά μπρούτζινα φινιστρίνια βρίσκονται ακόμα στη θέση τους. Εντυπωσιακές είναι κάποιες σκάλες, οι οποίες άλλοτε οδηγούσαν στην ξύλινη υπερκατασκευή του ατμόπλοιου. Αν κάποιος παρατηρήσει καλά το βυθό θα δει σπασμένα πιάτα και άλλα αντικείμενα.    Μια σκάλα που κάποτε οδηγούσε στο μηχανοστάσιο μένει ακόμα όρθια.

Όλη η συνέχεια εδώ - lifo.gr