Στίβοντας την αγορά για την τελευταία σταγόνα ρευστότητας - Το ενδιαφέρον άρθρο του Α. Βερούτη!

Σε συμφωνία με τους όρους χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας "εκτός προγράμματος", η ΕΚΤ, πριν λίγες μέρες, περιόρισε το όριο αγορών εντόκων γραμματίων ελληνικού δημοσίου από τις ελληνικές τράπεζες με την απαγόρευση συμμετοχής στις εκδόσεις τους. 

Ουσιαστικά αυτο μεταφράζεται σε μη-ανακύκλωση του εσωτερικού χρέους στο ύψος των 2,4 δισ. ευρώ ως το τέλος του Απριλίου, ενώ οι δόσεις προς εξόφληση του ΔΝΤ που θα πληρώνονταν από την δόση των 7,2 δισ. θα κληθεί η ελληνική οικονομία να τις αποπληρώσει αντί να τις ανακυκλώσει ως είναι το φυσιολογικό. 

Αντίστοιχα, η μη ανακύκλωση του χρέους οδηγεί σε αποστράγγισμα της πραγματικής οικονομίας με τη μέχρι νεοτέρας διακοπή πληρωμών προς προμηθευτές του δημοσίου και συλλογή όλης της ρευστότητας των ασφαλιστικών ταμείων και δημοσίων οργανισμών, ακόμη και ΔΕΚΟ, να συγκεντρώνεται στα ταμεία του ΥΠΟΙΚ για να πληρωθούν οι δόσεις προς τους εξωτερικούς δανειστές, και οι μισθοί και συντάξεις προς τους 700.000 δημόσιους υπαλλήλους και 2.700.000 συνταξιούχους. 

Δυο τινά προκύπτουν από τα παραπάνω: 

1. Η πιθανότητα συνέχισης της επί μακρόν αποπληρωμής αντί ανακύκλωσης του χρέους από φορολογικά έσοδα της ελληνικής οικονομίας είναι μηδενική. 

2. Η πιθανότητα πληρωμής μισθών-συντάξεων και πληρωμής του δανείου του ΔΝΤ είναι αμοιβαία αποκλειόμενες. Φυσικά η μη-πληρωμή μισθών/συντάξεων θα προκαλέσει φόβο στους αποδέκτες και πιθανότατα φυγή κεφαλαίων τους από τις τράπεζες με λύση τον περιορισμό αναλήψεων όπως έγινε στην Κύπρο. 

Φυσικά όλα τα παραπάνω μπορούν να αποφευχθούν αν η κυβέρνηση συμφωνήσει εγκαίρως (σε 1-2 μέρες δηλαδή) σε πρόγραμμα με τους εταίρους, δηλαδή νέο μνημόνιο, αλλά δεν έχουμε πλέον και πολύ χρόνο. 

Η βιομηχανική παραγωγή είχε 16% πτώση τον Ιανουάριο σε σχέση με 1 χρόνο πριν, οι τραπεζικές καταθέσεις έχουν χάσει ακόμα περισσότερο, και όποιος βρίσκεται μέσα στον τυφώνα που ονομάζεται παραγωγική οικονομία ξέρει πολύ καλά ότι μετράμε ημέρες. 

Επειδή οι κυβερνώντες τα οικονομικά είναι αποδεδειγμένα εξαιρετικά ευφυείς άνθρωποι (Μάρδας, Βαρουφάκης, Βαλαβάνη) για να γνωρίζουν ότι η οικονομία πλησιάζει το σημείο κατάρρευσης και είναι αδύνατον να εξυπηρετεί εσωτερικές δαπάνες και ταυτόχρονη αποπληρωμή του χρέους, είναι άξιον απορίας το ότι καθυστερούν την σύναψης νέας συμφωνίας με τους δανειστές (μνημόνιο), καθώς αυτό αποτελεί τη μοναδική λύση αναχρηματοδότησης. 

Καταλαβαίνω να έχουν αυταπάτες μεγαλείου οι εθνικιστές και οι πλατφόρμες πως ότι θα καταρρίψει τον καπιταλισμό η συντριπτική κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, αλλά περιμένουμε λίγο περισσότερο πραγματισμό από τους των οικονομικών. 

Εκτός αν ξέρουν κάτι που δεν γνωρίζουμε ή έχουν ήδη αποφασίσει πως η κατάσταση δεν σώζεται πλέον.