Story: Η ιστορία της Βασιλικής - Δηλώνει εθισμένη στο food porn αλλά είναι καλά!

Δεν μου παίρνει πάνω από λίγα δευτερόλεπτα, γιατί αυτό που μου συμβαίνει το έχω τελειοποιήσει. Είμαι ένα άτομο εθισμένο στο food porn και ναι, πριν φάμε, πρέπει να φωτογραφίσω αυτό το διώροφο burger με το παστράμι, την πικάντικη cole slaw και το τραγανό μπέιγκελ και μετά να το ανεβάσω στο Instagram για να το δουν με τη σειρά τους όλοι οι υπόλοιποι εθισμένοι. Να το κοιτάνε από την οθόνη του κινητού τους έτσι δελεαστικό που είναι, αφράτο, ζουμερό και με τη σως να κυλάει, αλλά να μην μπορούν να το ακουμπήσουν... Ακούγεται σχεδόν σεξουαλικό, έτσι δεν είναι;

Ο όρος του «food pornography» αποδίδεται αρχικά στην Αμερικανίδα φεμινίστρια Ρόσαλιντ Κάουαρντ, η οποία έγραψε το 1984 στο βιβλίο της «Female Desire»:

«Η "πορνογραφική φωτογραφία" περιέχει ακριβώς αυτά τα μηνύματα που σχετίζονται με την προετοιμασία του φαγητού. (...) Οι φωτογραφίες είναι πάντα όμορφα φωτισμένες, συχνά "πειραγμένες".»
Ένα όρος που περιέχει το «πορνό» δεν θα μπορούσε βέβαια να έχει σχέση με κάτι απόλυτα αποδεκτό και έτσι είναι συνδεδεμένος με φαγητό που είναι πολύ γευστικό αλλά συνάμα γεμάτο με θερμίδες. Σε άρθρο της η Daily Telegraph περιγράφει το «food porn» ως μία πράξη επανάστασης σε όλους όσους μας φωνάζουν να φάμε υγιεινά. Πρόκειται για έναν όρο που γεννήθηκε παράλληλα με την άνοδο των τηλεοπτικών σεφ και τη θεοποίηση του φαγητού, όχι μόνο για την ευχαρίστηση που μας προσφέρει στον ουρανίσκο, αλλά και για τα οπτικά ερεθίσματα που εκπέμπει.

Όταν λέμε ότι είμαι εθισμένη στο «food porn» εννοούμε ότι θέλω τόσο να το προσφέρω, όσο και να το βλέπω. Όπως θα φαντάζεστε, δεν θα ανεβάσω φωτογραφία με #foodporn για τις φακές. Αλλά για το περίφημο ριζότο μου, αυτό των τριών μανιταριών με παρμεζάνα, λάδι τρούφας και τσιπς από προσούτο, ναι, θα το κάνω. Από την αντίθετη πλευρά, ακολουθώ εσκεμμένα σεφ και food bloggers που γνωρίζω ότι θα με κάνουν να θέλω να γλύψω την οθόνη ή θα με ταξιδέψουν με τις εξωτικές γεύσεις που φωτογραφίζουν αριστοτεχνικά. Εκπλήξεις έρχονται όμως από παντού. Συχνά «σκάει» στο Instagram μια εξαιρετική φωτογραφία από ένα πιάτο-κόλαση που βρίσκεται κάπου στην Αθήνα και με περιμένει να το φάω - αφού πρώτα το φωτογραφίσω.

Ξέρω ότι πολλοί από εσάς κουνάτε με αποδοκιμασία το κεφάλι για τον ναρκισσισμό μου, αλλά και για το ότι ασχολούμαι με κάτι τέτοια, «ενώ ο κόσμος δεν έχει να φαει.» Για μένα, ο εθισμός για το «food porn» δεν συνδέεται με τη σπατάλη φαγητού, τις φραγμένες από λίπος αρτηρίες ή την ανάγκη να δουν όλοι που έφαγα. Συνδέεται με την πιο βασική ανάγκη από όλες, αυτή της τροφής.

Όπως όμως ο εθισμένος στο σεξ ζητάει από το πορνό ολοένα και πιο εξεζητημένα πράγματα , κάτι το οποίο δεν είμαι εδώ για να κρίνω, έτσι και ο εθισμένος στην οπτικοποίηση του φαγητού δεν αρκείται σε μία απλή μπριζόλα με πατάτες. Θα τις φάει και αυτές, αλλά έχει συχνά ανάγκη από κάτι πιο «hardcore».. 

Όλη η συνέχεια εδώ - huffingtonpost.gr