Story: Η ιστορία της δημοσιογράφου Νοέλ Χάνκονκ που παράτησε μισθό 95.000 δολ. & πουλά παγωτά στις Παρθένες Νήσους

Τα ατελείωτα απογεύματα Παρασκευής, οι περισσότεροι από αυτούς τα παρατάνε όλα και φεύγουν για να ζήσουν σε ένα εξωτικό νησί. 

Η Νοέλ, δημοσιογράφος μέχρι πρότινος στη Νέα Υόρκη, το έκανε. Παράτησε ετήσιο μισθό 95 χιλιάδων δολαρίων και ένα πολυτελές διαμέρισμα στο East Village και μετακόμισε στον Άγιο Ιωάννη, ένα νησάκι 51 τετραγωνικών χιλιομέτρων στην Καραϊβική. Το τρίτο μεγαλύτερο νησί των Αμερικανικών Παρθένων Νήσων έχει λίγο περισσότερους από 4 χιλιάδες κατοίκους, γαλάζιες ακτές και πανέμορφη φύση. Και εδώ και λίγο καιρό απέκτησε μία νεαρή απόφοιτο του Γέιλ που πουλάει παγωτά, κάνει καταδύσεις και απολαμβάνει το ηλιοβασίλεμα.

Για όσους δυσκολεύονται να το πιστέψουν εξηγεί σε άρθρο της στο «Cosmopolitan»: «Η Νέα Υόρκη είναι μια ανταγωνιστική πόλη. Θα πρέπει να περνάει κανείς τον περισσότερο χρόνο του δουλεύοντας για να αντέξει οικονομικά». Επί μήνες ολόκληρους δεν είχε χρόνο να δει ακόμη και τους πιο στενούς της φίλους. «Το να προσπαθώ να διαπραγματευθώ μία συγκεκριμένη ώρα για να συναντήσω τους φίλους μου για ένα ποτό ήταν ακόμη πιο δύσκολο από το να μπω στο κολέγιο. Και τα κοκτέιλ σχεδόν το ίδιο ακριβά». 

Λίγο πριν πάρει τη μεγάλη απόφαση, σκεφτόταν συνεχώς τις επόμενες διακοπές της. Και ένιωθε «στρεσαρισμένη, κουρασμένη και χωρίς έμπνευση». Έξι εβδομάδες αργότερα είχε ήδη ξενοικιάσει το σπίτι της, είχε πουλήσει τα υπάρχοντά της και είχε βγάλει εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τον Άγιο Ιωάννη. 

Μετά από 4 χρόνια στο χώρο των μίντια, δουλεύει σε ένα μπαρ, σερβίροντας παγωτό. Στη νέα της πατρίδα δεν έχει φανάρια, ούτε πολυκαταστήματα και η πρόσβαση στο ίντερνετ είναι περιορισμένη. Βλέπει όμως τους φίλους της και τη θάλασσα κάθε μέρα. «Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχω αμφιβολίες. Οταν βλέπω τους συμφοιτητές μου να στήνουν ιστοσελίδες όπως το Pinterest και να βραβεύονται με Emmy επανεξετάζω τις επιλογές μου». Και κάθε πρωί, προσθέτει, βεβαιώνεται για την επιλογή της. «Ξυπνάω βλέποντας το απέραντο γαλάζιο. Και αυτό μου φτάνει».