«O Πέτρος Κωστόπουλος είναι μεγάλος μ@@@κας, είναι ο 666... αλλά τον αγαπώ»: Γράφει ο Τάσος Θεοδωρόπουλος

Ούτε νεκρολάγνος δηλαδή να ήσουνα. Εκτός κι αν ο Πέτρος δεν είναι τελικά τόσο πεθαμένος όσο θα ήθελαν κάποιοι. Αφορμή για το άρθρο, είναι μία άποψη που δημοσιεύτηκε χτες στο Provocateur, από τον κατά τα άλλα αξιαγάπητο, έμπειρο και ταλαντούχο συνάδελφο Χρήστο Ξανθάκη.

Με τίτλο «Όχι άλλο Κωστόπουλο». Aγαπάω τον Πέτρο. Νέτα  σκέτα και ξεκάθαρα. Ούτε αντικειμενικός θα το παίξω ούτε τίποτα. Μεγάλωσα μαζί του, έχω δουλέψει μαζί του, έχω γαμωσταυρηθεί μαζί του και έχω φάει σε άλλο βαθμό, ουκ ολίγες φορές το βρίσιμο που κι αυτός τρώει, ως διαφθορέας της νεολαίας και υπαίτιος της κρίσης για το lifestyle.

Φίλοι με την έννοια κάνουμε μαζί διακοπές και τρώμε κάθε βράδυ σπίτι του δεν είμαστε. Και ευτυχώς δηλαδή γιατί θα τον χρέωνα εφτά μποτίλιες βότκα τη φορά. Ο Πέτρος χρέωσε σαν επιχείρηση που τα τίναξε οικονομικά κι όχι σαν φυσικό πρόσωπο αρκετούς υπαλλήλους του που δεν τους αδικώ όταν τον βρίζουν. Είναι λογικό να είσαι τούρμπο αν έχεις χάσει λεφτά. Είναι άδικο όμως ταυτόχρονα να ξεχνάς ότι όσο το πάρτι έτρεχε, δούλευες κι ενίοτε τα «έξυνες» σε ένα από τα πιο καλοπληρωμένα μαγαζιά της πιάτσας.

Και είναι ξεφτίλα για όσους βρίζουν το «παρακμιακό» Nitro όταν την εποχή της ακμής του, έγλυφες παπούτσια για να ενταχθείς στο δυναμικό του και στην πόρτα του club για να μπεις μέσα, ξιπαζόσουνα λέγοντας στον πορτιέρη «είμαι συντάκτης του Κωστόπουλου». Το λέω αυτό γιατί τα περισσότερα από τα αρνητικά σχόλια που διαβάζω τα έχουν γράψει άνθρωποι που μια χαρά συνεργαζόντουσαν με αυτόν.

Σέβομαι την διαφορετική άποψη από τη δική μου, εν προκειμένω του Χρήστου που τον εκτιμώ. Αισθάνομαι όμως υποχρεωμένος να απαντήσω με τη δική μου. Πόσο τίμιο είναι στο κείμενο σου, να χρησιμοποιείς ως βασικό επιχείρημα για την επίθεση σου απέναντι του, το ότι ο Πετράν δημιούργησε ένα καινούργιο site, το toratora; Να γράψεις ότι το site δεν το γουστάρεις γιατί είναι έτσι και γιουβέτσι, ναι, οκ. Γούστα είναι αυτά και έχεις δικαίωμα στην κριτική σου.

Να γράψεις όμως «όχι άλλο Κωστόπουλο», είναι σαν να λες, «ξόφλησες πούστη, και καλύτερα να αποσυρθείς». Ποιος είσαι εσύ που θα πεις σε κάποιον να αποσυρθεί; Η Ντέπυ Γκολεμά (που πρέπει να αποσυρθεί;) Οκ, ναι, όλοι τα κάνουμε σκατά κάποια στιγμή στη ζωή μας. Άλλος από αλκοόλ, άλλος από τον τζόγο, κάποιος που του τα έφαγε μια πουτάνα. Και μπόλικοι επιχειρηματίες. Ο Κωστό είναι ο μόνος επιχειρηματίας που χρεοκόπησε στην Ελλάδα;

Ή μήπως μπαίνει στο στόχαστρο επειδή λόγω προβολής και προσωπικού επικοινωνιακού χαρίσματος, υπήρξε ο μοναδικός εκδότης σταρ; Και όλοι τον περίμεναν στη γωνία που δυστυχώς του ήρθε στο δόξα πατρί. Ο τύπος πέρασε τη δοκιμασία του και όχι χωρίς να πληρώσει τίμημα, στάθηκε στα πόδια του ξανά με λεφτά άλλων και όχι δικά του, κι άρχισε να δουλεύει. Κακούργημα μέγα που δεν πήγε να γίνει μοναχός στο Θιβέτ φαντάζομαι.

Και επειδή καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, αποφάσισε να παρουσιάσει το πρωινό του Mega. Δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να απολογηθεί γι αυτό, όπως πάνω κάτω υπονοεί ο Ξανθάκης. Ή γιατί αυτό ξέφτισε το μύθο του, όπως παραδέχεται ο Ξανθάκης ότι είχε ο Πέτρος. Έχω βαρεθεί να απολογούμαι για τις επιλογές μου ειδικά όσον αφορά την επιβίωση μου και ο Πέτρος το ίδιο. Αλλά δεν γίνεται να μην το κάνεις όταν σε ξεχέζουν συνέχεια. Γιατί το τρίτο πράγμα στο οποίο εστιάζει στο άρθρο του ο Ξανθάκης, μετά το νέο site και το πρωινό «είναι το μένος του για εκδίκηση και επιστροφή».

Δηλαδή ρε Ξανθάκη, το λογικό για σένα είναι να σε λένε μαλάκα και πεθαμένο και εσύ να κάνεις τάι τσι για θετική ενέργεια; Να μην απαντάς; Το λογικό είναι να σου καταστρέφεται ο κόσμος σε μια στιγμή και εσύ να παθαίνεις χρόνια κατάθλιψη χωρίς καμία επιθυμία επιστροφής; Συγγνώμη φίλε Ξανθάκη και με σεβασμό στο λέω, αλλά παρά το αποδεδειγμένο εδώ και χρόνια ταλέντο σου, το άρθρο σου δε διέφερε καθ’ όλου από σχόλιο εμμονικού να επιτεθεί, σε comment του facebook. Aυτό ακριβώς για το οποίο κατηγορείς τον Πέτρο.

Αυτό ακριβώς που περιμένω να σκάσει στον δικό μου τοίχο από αύριο επειδή ξεκινάω συνεργασία με την Αννίτα Πάνια. Τι «ξεπουλημένο» θα με πούνε, τι «δεν ντρέπεσαι ρε μαλάκα που μας το παίζεις και αντισυστημικός» και άλλα τέτοια, δε λέγεται. Ήδη έχουν ξεκινήσει. Ξέρεις κάτι κουκλίτσα μου (δεν εννοώ εσένα Χρήστο, είπαμε σου κάνω κόντρα αλλά δεν το ξεκωλιάζουμε κι όλας) χεσμένη σε έχω. Κι άμα γουστάρεις. Κι ο Πέτρος χωρίς να είμαι εκπρόσωπος τύπου του, νομίζω πως το ίδιο σκέφτεται.

Θα μου πεις, γιατί τότε κάθεστε και απαντάτε και επιτίθεστε; Σόρι απλά γεννηθήκαμε άνθρωποι, όχι προβατίνες. Το έγραψα και στην αρχή. Τον Πέτρο τον αγαπώ. Ναι μπορεί να γίνει χοντρός μαλάκας (ειδικά στις ζοχάδες του) αλλά πριν εστιάσεις σε αυτό, τσέκαρε το πόσο μαλάκας μπορείς να γίνεις κι εσύ. Τον αγαπάω γιατί είμαι περήφανος για τη θητεία μου στα μαγαζιά του και τα άρθρα που είχα την ευκαιρία να γράψω εκεί. Άρθρα που αν τα έδινα σε άλλο περιοδικό θα καλούσανε τον μπόγια να με μαζέψει.

Τον αγαπώ γιατί ενώ ανέκαθεν ήμουν αναξιόπιστο τσογλάνι είναι ο πρώτος που πίστεψε σε μένα και μου έδωσε ελευθερία κινήσεων. Και οικτίρω κάποιες άλλες γερασμένες πατρόνες του και καλά εναλλακτικού. Τις Ιζνογκούντ που ήθελαν να γίνουν Βεζύρης στη θέση του Βεζύρη, λέγοντας μου ειρωνικά «είχες κάποτε ταλέντο αλλά με τον Κωστοπουλισμό το έχασες στη γραφή σου».

Τι λες μωρή κακομοίρα; (όχι εσύ Χρήστο, επαναλαμβάνω για να μην παρεξηγηθούμε). Που αν δεν είχε βγει το «Κλικ» θα διαβάζαμε ακόμα τα κοσμικά ρεπορτάζ της Νίνας Βλάχου και του Ζάχου Χατζηφωτίου; Ξέρεις πόσες τεράστιες υπογραφές πέρασαν από εκεί; Ξέρεις πόσους έκανε μάγκες ο Πέτρος; Ο ίδιος ξέρει πολύ καλά γιατί αυτοί είναι που συνήθως τον βρίζουν.

Και ναι, έκανε πρωινό. Οκ να σου πω την αλήθεια ούτε κι εγώ ήμουν ένθερμος υποστηρικτής αυτής του της απόφασης. Και η αλήθεια είναι ότι του πήρε λίγο καιρό να βρει την μπάλα. Όμως όσο κι αν κάποιοι θέλουν να το παρουσιάσουν έτσι γιατί τους βολεύει, η εκπομπή δεν ήταν αποτυχία. Σημείωνε πάρα πολύ καλά ποσοστά στα νεανικά και τα γυναικεία κοινά. Αν λέω μαλακίες, τα στοιχεία είναι εκεί για να τα τσεκάρεις. Και ναι, μολονότι σαν εκπομπή δεν ανακάλυψε την πυρίτιδα, έκανε τη διαφορά.

Κατ’ αρχάς σε ένα πρωινάδικο δεν μπορείς να ανακαλύψεις την πυρίτιδα. Υπάρχουν συγκεκριμένες συνταγές και νόρμες. Ο Πέτρος και η Τζένη έπαιξαν μια χαρά με αυτές ξεβρωμίζοντας τις από την τσίκνα της ψησταριάς «Τα 3 Αδέλφια». Αυτό ακριβώς που βγάζει ο Λιάγκας όταν αρχίζει τα ομοφοβικά και σεξιστικά του σκουπίδια, να χαίρεται η χοντρή από το σπίτι που τον βλέπει όταν σιδερώνει. Γνώστες και η Τζένη και ο Πέτρος του lifestyle, εμπλούτισαν την εκ των πραγμάτων λαϊκή θεματολογία μιας τέτοιας εκπομπής με την περιοδικίστικη μιντιακή αισθητική τους. Με πλάκα και πουτανιά.

Όχι με ακκισμούς της πλύστρας που θέλει να την πηδήξει ο αφέντης. Και όχι, δεν τον έδιωξε το κανάλι. Έφυγε μόνος του επειδή βαρέθηκε το να μετατρέπει ένα μπακάλικο όπως είναι τα πρωινάδικα σε μπουτίκ κάθε πρωί και να ξυπνάει από τις 6. Εξ’ άλλου ποτέ του δεν φημιζόταν για το πρωινό του ξύπνημα. Και μην ξεχάσω στο σημείο αυτό να γράψω ότι όποιος μαλάκας μου ξαναγράψει για το θάνατο του lifestyle που  «επέβαλλε» ο Κωστό, ας δει τι γίνεται αυτή τη στιγμή στα περίπτερα και τα κανάλια. Μακάρι να υπήρχε η αισθητική του lifestyle όπως την  βιώναμε τότε. Εκτός κι αν είσαι κολλητός του Τερζόπουλου που μετά τον βουδιστικό διαλογισμό του, κάνει δηλώσεις του παραπληγικού Κινέζου.

Για να τελειώνουμε, επειδή βλέπω ότι πάλι έγραψα τον κώλο μου και στο Ίντερνετ τα μεγάλα κείμενα είναι σαν ταινίες του Αγγελόπουλου. Για έναν εντελώς ελληνικής κοπής κομπλεξικό λόγο, ο Κωστό έγινε ξαφνικά το άτομο που όλοι λατρεύουν να μισούν. Ο «πεθαμένος» που είναι τόσο πεθαμένος ώστε όλοι να ασχολούνται μαζί του. Ο «ξεπερασμένος» δημιουργός περιοδικών και site που παρ’ όλα αυτά με το που έσκασε το toratora, όλοι μπήκαν από περιέργεια και είχαν να πουν ένα καλό ή κακό σχόλιο.

Δεν δουλεύω πλέον μαζί του, ούτε είμαι το γραφείο τύπου του. Και μου τη σπάει πολύ συχνά. Αλλά σόρι φίλε, ότι κι αν είναι ο Πέτρος, για μένα είναι ένας αμετανόητος πιτσιρικάς που δεν μπορείς να του αντισταθείς όταν υπερηφανεύεται σαν παιδί για τις μοναδικές (σε όλο τον κόσμο λεει) τηγανιτές πατάτες που ξέρει να ετοιμάζει. Που δεν αντιστέκεται στο πέρασμα του χρόνου με bottox και κρέμες. Αλλά βάζοντας τέρμα στο γραφείο όταν δουλεύαμε μαζί, Μπάρι Γουάιτ και Μάιλς Ντέιβις. Είναι ο τύπος που του έκλεβα την βότκα και γέμιζα μετά το μπουκάλι με νερό, αυτός από τον οποίο παραιτήθηκα τρεις φορές και έσκαγε στα γέλια γιατί ήξερε ότι θα γυρίσω. Ο ζοχάδας που του έριξα κρυφά xanax στο ποτό του για να κουλάρει και να σταματήσει να ουρλιάζει.

Ο πρώτος άνθρωπος που με πίστεψε. Και  σίγουρα ο μοναδικός που προσωπικά, μολονότι μας χωρίζουν μίλια συμπεριφοράς και συνηθειών, δεν πρόκειται να προδώσω.  (Εκτός κι αν μου σκάσεις πολλά λεφτά οπότε το συζητάμε). Γιατί όπως είπα και στην αρχή, απλά, χωρίς λόγο, τον αγαπώ. Πολύ.