Απόψε και αύριο Βαμβακάρης και Φραγκοσυριανή στο Ηρώδειο

Εφημεριδοπώλης, καρβουνιάρης, λιμενεργάτης, «παιδί» των τεκέδων. Ενας άγνωστος που έζησε ανάμεσά μας και έκανε τραγούδι ό,τι ήθελε να απωθήσει η κυρίαρχη κουλτούρα. Ενα αφιέρωμα στο Ηρώδειο συμπίπτει με την επέτειο των 40 χρόνων από τον θάνατό του

«Και το χασίσι απ' τη Σύρα ξεκίνησε στην Παλαιά Ελλάδα. Και οι κουτσαβάκηδες εκεί υπήρχαν. Αλλά εκεί ήμουν μικρό παιδί και δεν τα 'ξερα αυτά. Ακουσα όμως τους μεγαλύτερους εκ των υστέρων ότι ήτανε διάφοροι μάγκες που πηγαίνανε και φουμέρνανε. Κι αυτοί που ντυνόντουσαν σα ζεϊμπέκια, μάγκες ήταν σχεδόν, γιατί εχορεύανε να πούμε» (Μάρκος Βαμβακάρης, «Αυτοβιογραφία», εκδ. Παπαζήσης).

Το αφιέρωμα, το οποίο εμπνεύστηκε και επιμελείται στο Ηρώδειο (22 και 23 Ιουνίου) η Λίνα Νικολακοπούλου, επικεντρώνεται στο πρόσωπο του «πατέρα του ρεμπέτικου» για να μιλήσει εμμέσως και για την εποχή του. Μιλάει και για το νησί που τον διαμόρφωσε, τη Σύρο (με γυρίσματα που έγιναν εκεί), ώστε να βρει το «σήμα» που εκπέμπει το τραγούδι του και στις ημέρες μας.

Το 1933 ήταν η πρώτη του επαφή με την Columbia του Λαμπρόπουλου. «Εγώ, τους λέω, δεν ξέρω να τραγουδάω. Μα έτσι, μα αλλιώς, με βάλανε και ετραγούδησα για πρώτη φορά το "Επρεπε να 'ρχόσουν, μάγκα μου, μες στον τεκέ μας". Μόλις το άκουσαν έμειναν άναυδοι. Ηταν η φωνή που ζητάγανε αυτοί. Μου λένε λοιπόν: Αυτό θέλουμε, έχεις άλλο; Πώς δεν έχω. Και λέω το "Χαρμάνης είμαι απ' το πρωί". Είχα γράψει κάπου πενήντα τραγούδια. Το 1931, '32, '33. Η φωνή μου όμως δεν ήταν για τραγούδι. Αλλά αυτή έψαχναν οι εταιρείες. Ακουγαν, ένας Μάρκος Συριανός στον Πειραιά, μπουζούκι, μαζεύει τον κόσμο όπου πάει. Και έτσι ήτανε. Οπου πήγαινα και καθόμουνα με ξέρανε», διαβάζουμε στην «Αυτοβιογραφία» του.

Πηγή: www.tanea.gr