Αγαπητοί μου Βαλερί και Χέλμουτ, μην αφήσετε τους ανεγκέφαλους να διαλύσουν το μέλλον των παιδιών μας

Αγαπητέ μου Βαλερί, αγαπητέ μου Χέλμουτ

Aναγκάζομαι να βγω από τον γαλήνιο συλλογισμό μου εδώ στον ουρανό και να σας γράψω για ένα θέμα τόσο σημαντικό για τον κοινό μας τόπο καταγωγής, αλλά και τόσο σχετικό με τα όνειρα που μοιραστήκαμε εκείνα τα ατέλειωτα βράδια, πριν σας μεταπείσω ότι Ευρώπη δεν γίνεται χωρίς Ελλάδα, ούτε Ελλάδα χωρίς Ευρώπη.

Αναγκάζομαι να επικοινωνήσω μαζί σας διακόπτοντας την ήρεμη μεταθανάτιο ζωή που περνούσα με μόνη συντροφιά τις αναμνήσεις μου κοντά 20 χρόνια και το κάνω τώρα αφού δεν μπορώ να περιμένω να τα πούμε από κοντά και να θυμηθούμε τα παλιά όταν με το καλό έλθετε να με βρείτε. Αναγκάζομαι να το κάνω γιατί μου φαίνεται ότι οι διάδοχοί σας ξέχασαν ή δεν κατάλαβαν ποτέ τον λόγο για τον οποίο ενώσαμε τους αιώνες της ιστορίας μας σε μια κοινή σημαία και ένα τόσο ελκυστικό όσο και απαραίτητο για την επιβίωση μας όραμα.

Πριν ξεκινήσω να σας γράφω πρέπει να σας ομολογήσω ότι συναντήθηκα με τον Ντε Γκoλ και ο στρατηγός έδειχνε πολύ δυσαρεστημένος με αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στα Eurogroup, τους θεσμούς και τις τρόικες όπως τα λέτε τώρα εκεί κάτω. Μάλιστα για μια στιγμή σκέφτηκε να αρματωθεί την στολή του και να κατέβει να τους πει δυό λογάκια αλλά η διοίκηση εδώ δεν είδε με κατανόηση το αίτημα του να επιστρέψει στη γη έστω και προσωρινά οπότε και αναγκάστηκε να περιοριστεί σε μερικά από τα γαλλικά που συχνά χρησιμοποιούσα και γω σε αντίστοιχες περιπτώσεις.

Μαζί με τον στρατηγό πήγαμε και είδαμε τον φίλο του, ξέρετε ποιόν, εκείνον που το 2003 ψηφίστηκε από τους συμπατριώτες του σαν ο σημαντικότερος Γερμανός της ιστορίας, τον Αντενάουερ και για πολύ ώρα μιλούσαν για τους αγώνες που έδωσαν οι δυό τους για να καταφέρουν να συμφιλιώσουν  τους λαούς τους, που είχαν χάσει τόσα πολλά κατά την διάρκεια των προηγούμενων αιώνων χωρίς κανείς να κερδίσει κάτι ουσιαστικό από την αιώνια έχθρα τους.

Όπως μου εκμυστηρεύτηκαν στο τέλος των αναπολήσεων τους και οι δύο θεωρούσαν σαν το πιό σπουδαίο κατόρθωμά τους, σαν την πιο έξυπνη από τις πολιτικές τους κινήσεις, σαν το καμάρι της ζωής τους το χτίσιμο της Ενωμένης Ευρώπης. Όχι μόνο γιατί οι συνεχείς ενδοευρωπαϊκοί πόλεμοι είχαν αποδυναμώσει την κάθε μια από τις χώρες που απαρτίζουν την σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση σε σχέση με άλλες παγκόσμιες δυνάμεις, οι οποίες κέρδιζαν τις αγορές του κόσμου και έτριβαν τα χέρια τους από την φθορά που έφερνε στην ήπειρο του πολιτισμού και των τεχνών το "διαίρει και βασίλευε" αλλά κυρίως γιατί ο ανθρωπισμός που ενέπνευσε τις ψυχές των κατοίκων της γηραιάς μας πατρίδας τα τελευταία 3000 χρόνια δεν θα κινδυνεύε να μεταλαχθεί σε κάτι φθηνό κάτω από τις πιέσεις ένος εργαλείου διαφθοράς το οποίο ανακάλυψαν και προώθησαν κάποιοι υπερατλαντικοί τους αντίζηλοι, του δολλαρίου.

Μου αποκάλυψαν μάλιστα ότι όλο αυτό το εγχείρημα δεν στηρίχτηκε ποτέ πάνω σε στενούς οικονομικίστιους όρους και το όραμα τους για την ένωση της Ευρώπης δεν συμπεριλάμβανε μηχανισμούς ελέγχου και υποτέλειας κάποιων χωρών μελών από άλλες αφού η κάθε υποδούλωση, φυσική ή ψυχική, με τα όπλα ή με τις τράπεζες, αναπτύσσει δυνάμεις διάλυσης και όχι ένωσης. Αν μάλιστα, όπως είπαν, ένα κομμάτι από ένα σύνολο αποκοπεί από το σώμα, τότε το πιο πιθανό είναι το σώμα να γίνει και αυτό κομμάτια.

Δεν ήθελαν με τίποτε και οι δύο αυτοί συγκάτοικοί μου στα ουράνια, να ξαναζήσουμε καινούργιους Χίτλερ και καινούργιες καταστροφές. ( Επ΄ευκαιρία να σας αναφέρω εδώ ότι τον συγκεκριμένο κύριο τον έχουμε απομονωμένο όλοι εμείς οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι και για να ξεπεράσει την πλήξη του ξανάπιασε το καβαλέτο και κάνει τον ζωγράφο όπως τον έκανε και στα νιάτα του κάτω στη γη).

Αγαπητέ Βαλερί, αγαπητέ Χέλμουτ

Θυμάμαι και τότε που σας είχα ζαλίσει για να δεχτείτε την πατρίδα μας στην ένωση, είχατε και σεις κάποιες επιφυλάξεις, ειδικά εσύ φίλε Χέλμουτ, που έλεγες ότι οι εφοπλιστές μας θα πρέπει να πληρώνουν τους φόρους που τους αναλογούν για να μην δημιουργήθει κάποια αίσθηση αδικίας μέσα στην Ένωση. Όμως στο τέλος αυτό το γεγονός το θεωρήσατε ασήμαντο μπροστά στην πιθανότητα να υπάρξει Ευρώπη χωρίς Ελλάδα, κάτι που θα ήταν τόσο αντιφατικό σαν να λέμε φιλοσοφία χωρίς Αριστοτέλη και Πλάτωνα.

Φοβάμαι πως εκεί κάτω στη γη, στις χώρες σας έχουν ξεχάσει τα λόγια του πρωτεργάτη του οράματός μας Ζαν Μονέ, όταν στη μέση του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, μέλος της εξόριστης γαλλικής κυβέρνησης στο Αλγέρι, δήλωνε: «Δεν θα υπάρξει ειρήνη για την Ευρώπη, αν τα κράτη συνεχίζουν να βασίζονται στην εθνική κυριαρχία. Οι χώρες της Ευρώπης είναι πολύ μικρές για να εγγυηθούν στους πολίτες τους την αναγκαία ευημερία και την κοινωνική πρόοδο. Τα κράτη της Ευρώπης θα πρέπει να επιλέξουν τη συνεργασία και την ομοσπονδιακή μορφή». Λόγια που ειπώθηκαν μέσα στην δίνη του πολέμου, με την πατρίδα του υπό κατοχή, λόγια που δεν στόχευαν στα κοντόφθαλμα οφέλη που θα έφερνε μία νίκη των συμμάχων ούτε πίστευαν ότι η εκδικητικότητα προς τους Γερμανούς (που άλλωστε ήταν η αιτία του πολέμου και της εξορίας και αυτού του ίδιου του Μονέ) θα έφερναν στην πραγματικότητα την Ευρώπη ένα βήμα μπροστά, ένα βήμα μακρύτερα από την ολοκληρωτική αποδυνάμωση που της προκάλεσαν οι συνεχείς αντιπαραθέσεις και οι πόλεμοι.

Αγαπητοί μου, "συνένοχοι στο όραμα", Βαλερί και Χέλμουτ, με όσες δυνάμεις έχετε μην αφήσετε κάποιους ανεγκέφαλους να διαλύσουν το μέλλον των παιδιών μας για να ικανοποιήσουν τα ιπποδρομιακά ένστικτα των φανατικών ψηφοφόρων τους. Μην αφήσετε ασήμαντους ηγετίσκους να καταστρέψουν ότι χτίζαμε για δεκαετίες. Μην αφήσετε τους πολιτικούς που στοχεύουν στη νίκη των επόμενων εκλογικών αναμετρήσεων να ακυρώσουν το έργο των πολιτικών που έβλεπαν το μέλλον των πατρίδων τους (αυτό δεν είναι δικό μου, άκουσα έναν μουσάτο τον Αβραάμ Λίνκολν, ξέρετε αυτόν που τον φάγανε σε ένα θέατρο κάτω στη γη, να το επαναλαμβάνει όπου βρεθεί και όπου σταθεί εδώ).

Ειδικά εσύ αγαπητέ μου Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν, ξέρεις πολύ καλά τι μπορεί να φέρει η καταπίεση ενός λαού. Κι αν δεν το θυμάσαι, θα στο υπενθυμίσω εγώ που βλέπω κάθε μέρα την Μαρία Αντουανέτα να αναρωτιέται γιατί άραγε δεν είχαν δώσει παντεσπάνι στο λαό.

Ειδικά εσύ αγαπητέ μου Χέλμουτ Σμιτ, ξέρεις πολύ καλά τι δεινά συσσωρεύει σε κάθε χώρα το τέλος ενός μεγάλου πολέμου. Ξέρεις κι εσύ, όπως και οι συνομήλικοι σου στην Γερμανία, τι θα πει ερείπια, πείνα και κυρίως χλευασμοί και υποτίμηση για κάτι που δεν φταίγατε όλοι σας.

Βάλτε τα δυνατά σας φίλοι μου, εσείς που είσαστε ακόμη παρόντες στα εγκόσμια, ώστε να πρυτανεύσει η λογική για να μπορέσουν η συνεργασία και η σωφροσύνη να κρατήσουν το όραμά μας ζωντανό για πάντα. Αλλιώς, θα τους πάρει ο διάολος αφού δεν θα προλάβουν να χαρούν πάνω στα ερείπια του οικοδομήματος της Ενωμένης Ευρώπης και θα γίνουν υποτακτικοί κάποιων άλλων λιγότερο πολιτισμένων λαών.

Αλλοίμονό τους αν δεν βρουν μια λύση και μάλιστα, γρήγορα. Διότι, όταν θα ανέβουν εδώ πάνω, ο στρατηγός Ντε Γκολ, ο Αντενάουερ κι εγώ, θα τους κάνουμε τη "ζωή" σκέτη... κόλαση. Και αυτό θα διαρκεί εις τους αιώνας των αιώνων!