Τάσος Τέλλογλου: Πόσο κοντά σε συμφωνία - Αισιοδοξία στις Βρυξέλλες, σκεπτικισμός στο Βερολίνο

Την ίδια ώρα, η γερμανική κυβέρνηση έχει ακόμα επιφυλάξεις για το αν το διάστημα έως τις 18 του μηνός είναι αρκετό για να ψηφισθούν κάποια πρώτα μέτρα. Από την πλευρά της, η ελληνική κυβέρνηση έχει ζητήσει να αναβληθεί η ψήφιση μέτρων όπως εκείνα για τις πρόωρες συντάξεις και το φορολογικό των αγροτών για μετά τα τέλη Σεπτεμβρίου, με την ελπίδα ότι έτσι θα διασφαλίσει μια θετική λαϊκή ψήφο. Ο χειμώνας προβλέπεται να είναι εξαιρετικά δύσκολος, καθώς ολες οι επιχειρήσεις ετοιμάζονται για απολύσεις και εν όψει του γεγονότος ότι μεγάλες συστημικές τράπεζες (εκτός από μία) δεν φαίνεται να έχουν κεφάλαια για βοηθήσουν στην κίνηση της αγοράς. 

*Στο protagon.gr

Η στρατηγική της κυβέρνησης είναι να έχει μία ή το πολύ δύο ψηφοφορίες πριν τις εκλογές ενώ την ίδια ώρα κυβερνητικοί παράγοντες θεωρούν ότι το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών αλλά και κυβερνήσεις όπως της Ισπανίας -που έχει εκλογές τον Σεπτέμβριο- θέλουν να προκαλέσουν αλλεπάλληλες ψηφοφορίες για να «ξεφορτωθούν» την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τη σημερινή της μορφή, πριν τις κρίσιμες ισπανικές εκλογές. Η νέα υφυπουργός Εξωτερικών Σία Αναγνωστοπούλου, που ανήκει στους ρεαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, έχει δρομολογήσει συναντήσεις με εκπροσώπους μικρότερων χωρών της Ένωσης σε μια προσπάθεια βελτίωσης των διμερών σχέσεων που κακόπαθαν στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης του περασμένου εξαμήνου (ήδη έγινε μια συνάντηση με τους Σλοβάκους). Στο Βερολίνο δεν είναι καθαρό αν η «στρατηγική των ψηφοφοριών» αποτελεί γενική πολιτική επιλογή ή είναι υπόθεση του υπουργείου Οικονομικών.

Σε κάθε περίπτωση, η διαρκής υπενθύμηση από παράγοντες στην Αθήνα -για λόγους εσωτερικής πολιτικής στον ΣΥΡΙΖΑ- ότι «αυτή η συμφωνία δεν είναι δική μας» ενισχύει αντί να αποδυναμώνει εκείνους που δεν θέλουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. «Δεν είναι ότι έχουμε κάτι ιδεολογικό μαζί τους. Αλλά το κοινό νόμισμα δεν είναι δυνατόν να οικοδομηθεί με κυβερνήσεις που δεν πιστεύουν στους κανόνες που πρέπει να το συνοδεύουν», επιμένουν και τονίζουν ότι «η περίπτωση της Αθήνας είναι μία ακραία περίπτωσης ευρωσκεπτικιστικής κυβέρνησης». Αυτή είναι η «ήπια αντίδραση». Υπάρχει και η λιγότερο «ήπια»: «Αφού σας αγαπάνε τόσο πολύ οι Γάλλοι και οι Ιταλοί, ας σας δώσουν διμερές δάνειο-γέφυρα έως ότου ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις».

Έτσι γυρίζουμε εκεί απ' όπου ξεκινήσαμε. Η Αθήνα με τον Γιούνκερ να δηλώνουν αισιόδοξοι για μια συμφωνία που θα κλείσει οσονούπω (και για την οποία φαίνεται ότι έχει γίνει πραγματική πρόοδος σε κρίσιμα θέματα) και το Βερολίνο με τους συμμάχους του να θεωρεί ότι «υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος» για την υπογραφή. Ίσως αυτό να εξηγεί γιατί ο κ. Τσίπρας να αναζήτησε την εγγύτητα του Φρανσουά Ολάντ στη μακρινή Ισμαηλία. Αν όμως πιστεύει οτι η παρέμβαση του Γάλλου προέδρου θα του λύσει τα προβλήματα για τα οποία μιλούν οι υπουργοί του, ίσως χρειασθεί να φθάσουμε σε μία δεύτερη 12η Ιουλίου.