3 χρόνια χωρίς το γέλιο του Ρόμπιν Γουίλιαμς: αυτοκτόνησε γιατί έμαθε ότι έχει Πάρκινσον – θα τον θυμόμαστε χαρούμενο – δείτε φωτό

Τρία χρόνια μετά θυμόμαστε όλα όσα άφησε πίσω του σαν παρακαταθήκη και τους λόγους για τους οποίους θα ζει πάντα αναμεσά μας.

Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς έμεινε «ζωντανός» στα τρία χρόνια από τη μέρα του θανάτου του, κερδίζοντας τον τίτλο του χολιγουντιανού σταρ που έλειψε περισσότερο σε κοινό, φίλους και συνεργάτες του.

Από τα αντίο της late night τηλεόρασης, μέχρι τις μνήμες του Ιθαν Χοκ, το συγκινητικό αφιέρωμα του Μπίλι Κρίσταλ στην απονομή των Emmys και τις εκατοντάδες αναφορές των θαυμαστών του στα social media, o Ρόμπιν Γουίλιαμς εξαργύρωσε την αγάπη χρόνων με το να μην ξεχαστεί ούτε λεπτό μετά τον απροσδόκητο θανατό του.

«Συνήθιζα να πιστεύω ότι το χειρότερο πράγμα στη ζωή είναι να καταλήξεις μόνος. Δεν είναι. Το χειρότερο πράγμα στη ζωή είναι να καταλήξεις με ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις μόνος.»

Εχοντας παλέψει με τον εθισμό στα ναρκωτικά και το ποτό, με την κατάθλιψη που κρύβεται πάντα κάτω από το ταλέντο των μεγάλων κωμικών αυτού του κόσμου και μια δημόσια εικόνα που βασίστηκε στο ρόλο του «οικογενειακού διασκεδαστή» για να αυτοακυρωθεί περισσότερες από μια φορές με τις ταινίες που κατάφεραν να πειράξουν την εικόνα του και να αναδείξουν τη σπαρακτική τραγικότητα που πάντοτε φρόντιζε να κρύβει επιμελώς, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς δεν είχε ποτέ καμία πρόθεση να γίνει ένας μύθος της βιομηχανίας.

Αν το κατάφερε δεν ήταν σίγουρα με το θανατό του, αλλά με μια διαδρομή φτιαγμένη από σπουδαίους ρόλους, λάθος επιλογές και εκείνη την αβεβαιότητα που οφείλουν πάντα να νιώθουν οι άνθρωποι που κάνουν τέχνη τις αδυναμίες και τους φόβους τους.

Σε μια από τις ανέκδοτες συνεντεύξεις του από το 1991 που δημοσιοποιήθηκαν μετά θάνατο, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς είχε δηλώσει: «Η κωμωδία υπάρχει για να μας δείξει βασικά να κλάνουμε, να γελάμε... Να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε ακόμη κατά ένα μέρος ζώα. Οσο διανοούμενοι και αν πιστεύουμε ότι είμαστε, έχουμε ακόμη ανθρώπινες αδυναμίες, σεξουαλικότητα, όλα εκείνα τα διαφορετικά πράγματα που σε κάνουν να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι άνθρωπος.»

Οι πραγματικοί λόγοι της αυτοκτονίας του

Μετά το τραγικό συμβάν, πολλοί είχαν βγει κυκλοφορώντας διάφορες φήμες ως προς το τι οδήγησε τον αγαπημένο ηθοποιό σε αυτή την πράξη.

Η σύζυγός του αποφάσισε να ξεκαθαρίσει τα πράγματα βγάζοντας μια ανακοίνωση, στην οποία δήλωνε ότι ο άνδρας της είχε πρόσφατα ανακαλύψει ότι πάσχει από Πάρκινσον.

«Ο Ρόμπιν πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, βοηθώντας τους άλλους. Είτε με το να διασκεδάζει εκατομμύρια ανθρώπους στο θέατρο, το σινεμά ή την τηλεόραση, είτε παρηγορώντας ένα άρρωστο παιδί – ο Robin ήθελε να γελάμε και να είμαστε λιγότερο φοβισμένοι.

Από τη στιγμή που μας άφησε, όλοι εμείς -τα πρόσωπα που εκείνος αγάπησε- έχουμε βρει λίγη παρηγοριά στο τεράστιο ξέσπασμα αγάπης και στο θαυμασμό που εκατομμύρια άνθρωποι έτρεφαν για αυτόν, καθώς είχε αγγίξει τις ζωές τους.

Ο Ρόμπιν ήταν απολύτως νηφάλιος και γενναίος, καθώς έδινε τις δικές του μάχες κόντρα στην κατάθλιψη, το άγχος, καθώς και τα πρώτα στάδια του Πάρκινσον, το οποίο δεν ήταν έτοιμος να αποδεχτεί δημόσια.
Ελπίζουμε ότι στον απόηχο του τραγικού θανάτου του Ρόμπιν, οι άλλοι θα βρουν τη δύναμη να ζητήσουν την υποστήριξη και τη φροντίδα που χρειάζονται για οποιαδήποτε μάχη κι αν δίνουν, έτσι ώστε να μπορούν να αισθάνονται λιγότερο φοβισμένοι.»

Βιογραφία

Ο Ρόμπιν Μακ Λόριν Ουίλιαμς (Robin McLaurin Williams, 21 Ιουλίου 1951 - 11 Αυγούστου 2014) ήταν Αμερικανός ηθοποιός και σταντ απ κωμικός. Γεννήθηκε στο νοσοκομείο του Αγίου Λουκά στο Σικάγο του Ιλινόις στις 21 Ιουλίου 1951 και πέθανε στις 11 Αυγούστου 2014 στην περιοχή Τιμπουρόν της Καλιφόρνια.

Η μητέρα του Λόρι Μακ Λόριν (1923 – 2001) ήταν πρώην μοντέλο και ο πατέρας του Ρομπερτ Φιτζγκεραλντ στέλεχος της εταιρίας Φορντ Μότορ. Μεγάλωσε στο Μπλούμφιλντ Χιλς του Μίτσιγκαν και στα δεκαέξι του χρόνια μετακόμισε μαζί με την οικογένεια του στην Καλιφόρνια. Φοίτησε στο κολέγιο Κλερμόντ Μενς και στη συνέχεια παρακολούθησε θεατρικές σπουδές στο κολέγιο Μαρίν. Αργότερα φοίτησε με υποτροφία στη φημισμένη δραματική σχολή Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης.

Έγινε γνωστός από το ρόλο του εξωγήινου Μορκ στην τηλεοπτική σειρά Μορκ & Μίντι (1978-1982), για τον οποίο κέρδισε Χρυσή Σφαίρα καλύτερου ηθοποιού στην κατηγορία κωμική σειρά ή μιούζικαλ. Πρωταγωνίστησε τόσο σε ταινίες με ευρεία αποδοχή από τους κριτικούς, όπως οι Ο κατά Γκαρπ κόσμος (The world according to Garp), Καλημέρα Βιετνάμ (Good Morning Vietnam, 1987), Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών , (1989), Ξυπνήματα (1990) Ο Βασιλιάς της Μοναξιάς (The Fisher King, 1991) και Ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ (1997) όσο και σε εισπρακτικές επιτυχίες όπως οι Ποπάυ (1980), Χουκ (1991), Αλαντίν (1992), Η Κυρία Ντάουτφαϊερ(1993), Τζουμάντζι (1995), Το Κλουβί με τις Τρελές (1996) Μια Νύχτα στο Μουσείο (2006) και Χάπι Φιτ (2006).

Είχε βραβευτεί με Όσκαρ Β' ανδρικού ρόλου το 1997 για την ταινία Ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ (Good Will Hunting) ενώ είχε προταθεί τρεις φορές για βραβείο Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου. Είχε επίσης βραβευθεί με δύο βραβεία Έμμυ, έξι Χρυσές Σφαίρες, δύο βραβεία Σωματείου Ηθοποιών και τέσσερα βραβεία Γκράμι.