Ρέκβιεμ για μία παπάρα - Πως η Ε.Ε αποφάσισε τα φιαλίδια και όχι το χύμα λαδάκι - Γράφει η Ρίκα Βαγιάνη‏

Με ψήφους 15-12 οι εικοσιεπτά χώρες της Ε.Ε. αποφάσισαν να απαγορεύσουν το καθιερωμένο “μπολάκι” με ωμό ελαιόλαδο που συνοδεύει το ψωμί στα κουβέρ των εστιατορίων. Οι επιχειρήσεις εστίασης οφείλουν στο εξής να χρησιμοποιούν μικροσκοπικά σφραγισμένα φιαλίδια μίας χρήσης, τα οποία οι πελάτες μπορούν να απορρίπτουν μετά την παπάρα τους.

Τα πρώτα μπολάκια ωμού ελαιολάδου άρχισαν να σερβίρονται σε μεσογειακής διατροφής κυρίως αριστοκρατικά εστιατόρια, ως εναλλακτικό “ντιπ” νοστιμιάς. (Μόνο στο εξωτερικό τα λένε ντιπ - στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε άλλη λέξη και, όχι, δεν είναι το “καταντίπ”.)

Από τότε, είναι γνωστό το τι ακολούθησε: Οι άνθρωποι πέθαιναν σαν τα μυρμήγκια: Λιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί, τερατογενέσεις, τσουνάμια πορδόλυσσας, ακόμα και φυσικά φαινόμενα, όπως αυτό της τροπικής καταιγίδας “Αϊρίν” -αλλά και της πρόσφατης εκατόμβης της Οκλαχόμα- αποδίδονται, εμμέσως πλην ασαφώς, στην αηδή συνήθεια να βουτάει ένας πελάτης την μπουκίτσα του στο λάδι του αλλουνού μέσα στο εστιατόριο.

Με αυταπάρνηση και αυτοθυσία, οι 27 χώρες της Ε.Ε. τόλμησαν να δώσουν τη μάχη: Ήταν δύσκολη, αλλά κερδήθηκε. Ένα ιστορικό υπόλειμμα βρωμιάς που γυρίζει πίσω την ιστορία στα χρόνια του Μεσαίωνα, εξαθλιώνει το ανθρώπινο είδος και, προφανώς, θέτει εν κινδύνω το ευρώ, το δολάριο, το γιουάν και την παγκόσμια ειρήνη: Η απροκάλυπτη παπάρα προκάλεσε κύματα αναγουλιαστικής φρίκης στην αγάμητη στελεχούρα που την έβγαλαν έξω σε ένα και μοναδικό ραντεβού, όπου διαπίστωσε ότι έπρεπε να βουτήξει το ψωμί της στο ίδιο λάδι με τον λεγάμενο. “Κάτι πρέπει να κάνουμε γι' αυτό, να συγκαλέσουμε μια επιτροπή. Ωωωωω, είναι άκρως ανθυγιεινό”, αναφώνησε θιγμένη στον υποψήφιο γκόμενο, ο οποίος εκείνη τη στιγμή θυμόταν ότι είχε μια ξαφνική δουλειά - γεννούσε η προγιαγιά του δίδυμα και έπρεπε να φύγει, επειγόντως, για Μοζαμβίκη.

Τελειώνοντας το παραλήρημα και αφού αναφωνήσω “κάτω τα χέρια απ΄ την παπάρα”, μία τελευταία σκέψη: Καλά, εντάξει, βρέθηκαν δεκαπέντε χώρες που ψήφισαν την κατάργησή της και δώδεκα (οι πιο στα συγκαλά τους) που ψήφισαν τη διατήρησή της.

Μια ψυχή εκεί μέσα δε βρέθηκε να τους βάλει τις φωνές, να τους συνεφέρει; Να πει “τι παπάρες ψηφίζουμε ,το κέρατό μου μέσα για βρυξέλλα” - και να σηκωθεί να φύγει;

Μόνο αυτό. Μόνο. Και μια παπάρα στο τέσσερα. Αντε, ένα ντιπ!