Τσοχατζόπουλος - Παπαγεωργόπουλος: Παραμένουν γαντζωμένοι στην τρέλα του μεγαλείου - Δυστυχείς και τραγικοί σαν ψυχοπαθείς - Ο Στέφανος Κασιμάτης στο επίκαιρο αρθρο του!

Ας μην μπλέξουμε με πράγματα που ούτε εγώ καταλαβαίνω πλήρως, ούτε κι εσείς φαντάζομαι. Προτιμότερο να εμπιστευθούμε την γνώμη των επαϊόντων. Και όσον αφορά το λάθος θέμα των μαθηματικών, στις πανελλαδικές εξετάσεις των εσπερινών και των Επαγγελματικών Λυκείων, την περασμένη Τρίτη, επαΐουσα είναι η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία (ΕΜΕ). Αυτή, λοιπόν, έκρινε ότι μία από τις υποχρεωτικές ασκήσεις των μαθηματικών ήταν σαφώς προβληματική. Ηταν, για να δανειστώ τη διατύπωση ενός φίλου, «σαν να ζητάς από τους εξεταζόμενους να αποδεχθούν κάτι τόσο παράλογο μαθηματικά όσο ότι την ώρα του δειλινού οι πολικές αρκούδες φτερουγίζουν στον ουρανό».



Για τον λόγο αυτόν, η ΕΜΕ συνέστησε στην Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων (ΚΕΕ) του υπουργείου Παιδείας να την ακυρώσει και να υπολογιστεί ο βαθμός των εξετασθέντων επί του συνόλου των υπολοίπων ασκήσεων. Αμ δε, όμως! Η ΚΕΕ απεφάνθη ότι ο παραλογισμός «ουδόλως επηρεάζει την επίλυση του θέματος». Αρα τα παιδιά πρέπει να ξεπεράσουν, να αγνοήσουν, να αδιαφορήσουν, να προσπεράσουν, πείτε το όπως θέλετε, το λάθος και να πάνε, κατά κάποιο τρόπο, στην ουσία του θέματος.

Μαθηματικοί, με τους οποίους επεδίωξα την επικοινωνία ώστε να μου εξηγήσουν το πρόβλημα, με βεβαίωσαν ότι αν «κάποιος είχε δει την άσκηση μια δεύτερη φορά προτού δοθεί, θα είχε εντοπίσει το λάθος». Δεν την είδε κανείς, λοιπόν; Μπορεί να μην την είδε, πράγματι· διότι, στο κάτω κάτω, οι εξεταζόμενοι ήσαν δευτέρας διαλογής: παιδιά των νυχτερινών σχολείων, αγωνιστές της ζωής, του είδους που δεν βρίσκει εύκολα πολιτική εκπροσώπηση. Ποιος να ασχοληθεί μαζί τους; (Μόνον ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προς τιμήν του, κατέθεσε ερώτηση προς τον υπουργό Παιδείας για το ζήτημα). Η δημοσιότητα, οι ψήφοι, η τεράστια αγορά υπηρεσιών σχετικά με τις εξετάσεις, όλα αυτά περιστρέφονται γύρω από τους πολλούς που κατευθύνονται στις σχολές υψηλής ζήτησης: Ιατρική, Νομική, Πολυτεχνείο κ.λπ. Ο Ελληνας, άλλωστε, «έχει τον πρωταθλητισμό στο DNA του», που είπε και η ένδοξη υπολοχαγός. (Οχι η υπ/λγός Νατάσα - η άλλη, το «άτι από τη Λάρισα», που ξέχασα πια πώς τη λένε...).

Κανείς δεν θα υποστεί βλάβη, αν η ΚΕΕ ακολουθήσει την προτροπή της ΕΜΕ και εξαιρεθεί η προβληματική άσκηση από τη βαθμολόγηση. Αντιθέτως, θα έχει διορθωθεί μια αδικία, εις βάρος των κοινωνικά ασθενέστερων. Ωστόσο, μάλλον προέχει το γόητρο της ΚΕΕ και, βεβαίως, του κυρίου υπουργού της Παιδείας Κων. Αρβανιτόπουλου, ο οποίος προφανώς θέλει να έχουν διεξαχθεί άψογα οι πανελλαδικές επί υπουργίας του, ώστε να μπορεί να απευθύνει θριαμβικό διάγγελμα όταν θα έχουν τελειώσει. Οπότε, μαζί με τα τελευταία χελιδόνια και τις νυχτερίδες που βγαίνουν εκείνη την ώρα, αν προσέξετε είναι και οι πολικές αρκούδες που σκίζουν απαλά με τα φτερά τους τον ουρανό του δειλινού και κυνηγάνε κουνούπια και άλλα αηδιαστικά έντομα...

Αξιολύπητοι

Ακόμη θυμάμαι πώς αντέδρασε, όταν η υπάλληλος του αεροδρομίου που έκανε τον έλεγχο των εισιτηρίων είχε την «αναίδεια» να ζητήσει την ταυτότητά του. Η κρίση ακόμη απείχε μακριά, η οργή για τους πολιτικούς δεν είχε ξεσπάσει (όλοι τους έγλειφαν τότε...), όμως αυτόν η πολιτική τον είχε ήδη ξεβράσει, έστω και αν ο ίδιος δεν μπορούσε να το δεχθεί. Νομίζω μάλιστα ότι στις εκλογές που είχαν προηγηθεί είχε αποτύχει, για πρώτη φορά, να εκλεγεί ―παρά το ποσόν το οποίο, όπως μάθαμε όταν οι αρχές κατέσχεσαν τις σημειώσεις του, φέρεται να είχε καταβάλει σε κάποιον «γύφτο Μπάκα» για να βοηθήσει στη συλλογή ψήφων. Εντούτοις, θεωρούσε ότι η υπάλληλος όφειλε να σεβαστεί το προνόμιο της αναγνωρισιμότητας, που είχε κατοχυρώσει έπειτα από τόσα χρόνια παντοδυναμίας και το οποίο αυτομάτως τον εξαιρούσε από τις διαδικασίες που ίσχυαν για όλους εμάς τους κοινούς θνητούς. «Δεν ξέρεις ποιος είμαι, κοπέλα μου;». Ετσι ξεκίνησε η σκηνή και εξελίχθηκε σε μια εμετική επίδειξη εγωπάθειας, που έφερε τη δύστυχη υπάλληλο στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Παρακολουθώντας το συμβάν, ένιωσα αηδία και -συγχωρήστε με, αλλά θα το παραδεχθώ- κάτι ακόμη χειρότερο: μίσος. Δεν χρειάζεται, μετά από τόσο καιρό, να μεταφέρω τις σκέψεις που έκανα ενώ παρακολουθούσα τον εξευτελισμό της υπαλλήλου - είμαι βέβαιος ότι μπορείτε να τις φαντασθείτε.

Τώρα, όμως, όταν ακούω τον Ακη να απειλεί (ταρατατζούμ!) ότι θα φύγει από το δικαστήριο, αν δεν κληθεί να καταθέσει ο Κ. Σημίτης, ομολογώ ότι κάποιες στιγμές πιάνω τον εαυτό μου να τον λυπάται. Να φύγεις και να πας πού, καημένε; Τελικά, την περασμένη Παρασκευή, πραγματοποίησε την απειλή του και έφυγε. Να σας πω πού πήγε; Στο κελί του, φυσικά - πού αλλού μπορεί να πάει; Οπως επίσης λυπάμαι καμιά φορά τον Παπαγεωργόπουλο. Προχθές, λ.χ., που διάβαζα το πονεμένο γράμμα του από τη φυλακή: «Τρεις μήνες στη φυλακή. Χωρίς λόγο. Χωρίς αιτία», έγραφε. Μα, κοτζάμ δίκη έγινε και αποδείχθηκε η υπεξαίρεση δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ! Επιπλέον, η έδρα τού έδωσε τόσες φορές την ευκαιρία να διαχωρίσει τη θέση του από τους συγκατηγορουμένους του και κάθε φορά αρνήθηκε να το πράξει! Και τώρα αυτός αναρωτιέται για ποιον λόγο κατέληξε στη φυλακή; Καταλαβαίνω ότι, τότε που ήσαν πανίσχυροι και άτρωτοι, άνθρωποι όπως ο Τσοχατζόπουλος ή ο Παπαγεωργόπουλος ζούσαν σε ένα κόσμο διαφορετικό από αυτόν τον οποίον κατοικούμε οι υπόλοιποι. Δεν συγχέω, επ’ ουδενί, τη λύπη με την απόδοση δικαιοσύνης - άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Τους λυπάμαι όμως, όταν βλέπω ότι, ακόμη και τώρα πεσμένοι στο χαμηλότερο σημείο που έχουν βρεθεί ποτέ, αυτοί παραμένουν γαντζωμένοι στην τρέλα του μεγαλείου. Δεν υπάρχει ίχνος τραγικότητας στην περίπτωσή τους - κάτι τέτοιο θα προϋπέθετε αναγνώριση από πλευράς τους. Γι’ αυτό και το είδος της λύπης που προκαλούν δεν είναι εκείνο που υπάρχει στα αισθήματα που εξάπτει η επαφή της ανθρώπινης συνείδησης με την τραγωδία. Είναι μάλλον η λύπη που αισθάνεσαι για τους ψυχοπαθείς. Οπως, ας πούμε, για εκείνο το παιδί στο Αγρίνιο που έσφαξε τη μάνα του επειδή του είπε να κλείσει την τηλεόραση...

Αποχωρήσεις

Μιλώντας για «αποχωρήσεις», πολύ φοβόμουν -και είχα δίκιο- ότι ο θάνατος του Ζωρζ Μουστακί θα ήταν η αφορμή για να δω κάπου στον ελληνικό Τύπο το γλοιώδες: «Ο Μέτοικος στη γειτονιά των αγγέλων». Τυχερός, παρόλα αυτά, ο μακαρίτης· γιατί οι δημοσιογράφοι θα μπορούσαν να τον έχουν στείλει κάπου χειρότερα, π.χ. στου «παραδείσου τα μπουζούκια»...

Ματαίωση παράστασης

Τι κρίμα! Η προγραμματισμένη για αύριο παράσταση του Θεοδόση Πελεγρίνη, με τίτλο «Τα Πανεπιστήμια του Ευρωπαϊκού Νότου απέναντι στα αδιέξοδα των νέων», δεν θα πραγματοποιηθεί, λόγω αδυναμίας των πρυτάνεων Μαδρίτης και Λισσαβώνας να παραστούν ως guest stars. Το αντίτιμο των εισιτηρίων θα καταβληθεί στους κατόχους τους, κατόπιν συνεννοήσεως με το γραφείο Τύπου του θεάτρου, τηλ. 210 3689750.