Καρτερός στην Αυγή: 40 χρόνια τσαμπουνάνε ότι η Αριστερά δεν έχει προτάσεις - Τώρα η θάλασσα γιαούρτι από προτάσεις

Και θα δείτε ότι πρώτη φορά μετά από χρόνια μιζέριας, ασφυξίας και στασιμότητας, κάτι κινείται. Επιτέλους. Με φιλοδοξίες, με σχέδιο, με δεσμεύσεις, με αριθμούς. Και με σταθερό προοδευτικό πρόσημο, όπως συνηθίζουμε να λέμε.
Δεν υπάρχει τομέας κυβερνητικής ευθύνης που να μην αναγγέλλονται αλλαγές. Από το εργασιακό και το ασφαλιστικό μέχρι τη δημόσια διοίκηση. Από την αγροτική παραγωγή μέχρι την Υγεία και την Παιδεία. Από τον πολιτισμό μέχρι τον αθλητισμό. Έτσι που η ζαλισμένη αντιπολίτευση να επιδίδεται σε ένα θέατρο γκρίνιας. Και σε πασαρέλα κενών περιεχομένου χαρακτηρισμών, που έχει να κάνει με την εκλογή του νέου αρχηγού μάλλον παρά με τις επιλογές της χώρας.

Γράφει ο Θανάσης Καρτερός στην avgi.gr

Αυτό κι αν έχει πλάκα, ε; Σαράντα χρόνια μάς τσαμπουνάνε για την Αριστερά που δεν έχει προτάσεις. Φέρτε προτάσεις, κάντε προτάσεις, πόσες φορές το λουστήκαμε; Και τώρα που έγινε η θάλασσα γιαούρτι από προτάσεις, αυτοί έχασαν ξαφνικά τα κουτάλια και το έριξαν σε ανταγωνισμό απειλών και φραστικής οξύτητας, που εμπεριέχει μια και μόνη πρόταση: Προτείνουν ο καθένας τον εαυτό του ως πιο αποφασισμένο πολέμιο της κυβέρνησης. Και πιο αποτελεσματικό αντι-Τσίπρα.
Τέλος πάντων, τη δουλειά τους αυτοί. Η δουλειά όμως της κυβέρνησης μόλις τώρα αρχίζει. Διότι ωραία όλα τα σχέδια. Αλλά επί χάρτου ακόμα. Κι επειδή έχουμε καεί στο γάλα, φυσάμε και το γιαούρτι των προτάσεων σ' αυτό τον τόπο. Κι έτσι παραμένει έστω και με "δική μας" κυβέρνηση η απαίτηση: Εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν! Έχετε σχεδιάσει διακόσια βήματα στην πορεία για τούτο, για το άλλο, για το παράλλο; Μπράβο. Άντε να δούμε τώρα τα πρώτα δύο.
Ένας τρανός που πάει μέσα - αρχή της μάχης με τη διαφθορά. Σεντόνια στα νοσοκομεία - αρχή της μεταρρύθμισης στην Υγεία. Δάσκαλοι στα σχολεία - αρχή της μεταρρύθμισης στην Παιδεία. Hotspots για τους πρόσφυγες - αρχή της ανθρωπιστικής αντιμετώπισης του προσφυγικού. Μετρήσιμα πράγματα και μετρημένα. Έτσι που να πείθουν όχι μόνο για τις προθέσεις τους. Αλλά και για τη δυνατότητά τους να παράγουν έργο και αλλαγές εκεί που βασίλευε το συντηρητικό τέλμα...