Yπάρχουν δύο Ελλάδες: Των νησιών που λόγω τουρισμού έχoυν ήδη λεφτά και η Αθήνα που το λίπος των κατοίκων τελείωσε - 'Ενα άρθρο του Κώστα Στούπα!‏

Δεν θυμάμαι τμήμα αναλύσεων ελληνικής τράπεζας να στιγματίζει την πολιτική αντιπαράθεση και να αναμειγνύεται σ’ αυτήν με τόση ευθύτητα, όπως έκθεση της Άλφα Bank την εβδομάδα που πέρασε. Τούτο συνέβαινε  ίσως γιατί το τραπεζικό σύστημα μαζί με μεγάλο μέρος της επιχειρηματικής κοινότητας, όντας κρατικοδίαιτο, κινούνταν με γνώμονα τις εκδουλεύσεις  από και προς τους πολιτικούς χωρίς να κρίνει δημοσία τις πράξεις τους.  Δεν έκρινε ινα μη «κριθεί»... Τι έλεγε η συγκεκριμένη έκθεση, μεταξύ άλλων:



«Βρισκόμαστε για μια ακόμη φορά σε μια καμπή στην πορεία σταθεροποίησης και ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, με ένα μέρος του πολιτικού κόσμου να προσπαθεί να αναδείξει την αποτυχία της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής για προφανείς ιδιοτελείς σκοπούς, χωρίς να αναλογίζεται τις ανεξέλεγκτες δυσμενείς επιπτώσεις που αυτό μπορεί να έχει στην ανάκαμψη της οικονομίας και στην ήδη άσχημη οικονομική κατάσταση των πολιτών. Οι κήρυκες της Ελλάδος που αποτυγχάνει, χωρίς, δυστυχώς, να έχουν εναλλακτικές προτάσεις πέραν της μεταφυσικής επίκλησης των μαγικών λύσεων και της ανάδειξης του voodoo ως ανωτάτου μέσου εξορκισμού των προβλημάτων, γίνονται όλο και λιγότερο πιστευτοί...

Χρειάζεται ασφαλώς πολύ δουλειά ακόμη ώστε να επιτευχθεί η αναγκαία πρόοδος στον τομέα της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, της αναδιοργάνωσης της δημόσιας διοίκησης, του πραγματικού ανοίγματος στον ανταγωνισμό των κλειστών επαγγελμάτων και της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας και της ανάπτυξης της χώρας, τα οποία, ωστόσο, επίσης θα υλοποιηθούν και θα θεσμοθετηθούν κατά το 2013 και στα επόμενα έτη, σε βάσεις που έχουν ήδη τεθεί...». 

Η είδηση δεν είναι σ΄ αυτά που λέει η έκθεση αλλά στην ίδια την έκθεση που μαρτυρά την εκτίμηση πως ο παλιός καλός καιρός που τα κέρδη και οι προμήθειες προέρχονταν από το κράτος, άρα ήταν στην διακριτική ευχέρεια των πολιτικών ποιος θα κερδίσει και ποιος όχι, έχει παρέλθει, μαζί με τα «κουρέματα» των ομολόγων και τις διαγραφές των με κρατική εγγύηση  δανείων των ΔΕΚΟ.

Ο απογαλακτισμός των τραπεζών από το κράτος καθώς το σημείο αναφοράς τους κινείται μεταξύ Τραπέζης της Ελλάδος, ΕΚΤ και ΤΧΣ δημιουργεί νέα δεδομένα και για τις επιχειρηματικές εξελίξεις στην ελληνική οικονομία.

Πόσο μάλλον που οι τελευταίες εξελίξεις μετά το «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο δείχνουν πως η ασφάλεια των καταθέσεων είναι έννοια σχετική και άπτεται πλέον περισσότερο της αξιοπιστίας της τράπεζας της ίδιας, παρά της χώρας στην οποία δραστηριοποιείται.

Όταν αυτό γίνει ευρέως αντιληπτό θα έχουμε ολοκλήρωση των ανακατατάξεων στον τραπεζικό κλάδο με ανάλογες συνέπειες οικονομικές και πολιτικές.

Δυο Ελλάδες

Υπάρχουν ήδη δυο ελληνικές οικονομίες, μου έλεγε την εβδομάδα που πέρασε τραπεζική πηγή. Υπάρχουν περιοχές στην Ελλάδα όπως τα νησιά με τουριστική κίνηση που οι καταθέσεις και  τα ταμεία των τραπεζών ξεχειλίζουν και περιοχές όπως η Αθήνα, όπου το δημόσιο αποτελεί το μεγαλύτερο εργοδότη όπου οι καταθέσεις αποτελούν «λίπος» που λιώνει σιγά-σιγά.  

Το μοντέλο αυτό των δυο οικονομιών, της μίας σε άνοδο και της άλλης σε πτώση, θα συνεχιστεί για πολλά χρόνια. Στο σημείο όπου η πρώτη θα αποκτήσει από μια κρίσιμη μάζα και πέρα και η δεύτερη θα μειωθεί αντίστοιχα, θα έχουμε τέλος της ύφεσης και θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Το μήνυμα της έκθεσης δεν είναι οι επικρίσεις στην τακτική των μαθητευόμενων μάγων της αντιπολίτευσης και της κυβέρνησης αλλά στο μήνυμα απεξάρτησης της τραπεζικής και οικονομικής δραστηριότητας από τα «νύχια» του  κράτους και των πολιτικών.

Ως όρνεα...

Είναι αλήθεια πως τα κόμματα ερίζουν ως τσακάλια πάνω από το κουφάρι ενός ψοφιμιού. Οι μεν που κερδίζουν ψήφους και ισχύ από την επιδείνωση της κρίσης, επιμένουν στην κιβδηλότητα των ενδείξεων ανάσχεσης της ύφεσης. Οι δε που κερδίζουν ψήφους και ισχύ από την βελτίωση του κλίματος παρουσιάζουν τα πράγματα καλύτερα απ’ ό,τι ενδεχομένως είναι.

Η απειρία ή ο οπορτουνισμός ενίοτε κάνει τους πολιτικούς της μίας ή της άλλης πλευράς αδίστακτους κερδοσκόπους, οι οποίοι σε μια περίοδο κρίσης μοιάζουν με τυμβωρύχους που δεν διστάζουν να  αποκομίσουν όφελος από τη δυστυχία των άλλων.

Είναι σαφές λοιπόν πως υπάρχει μια βελτίωση την οποία εκτός κάποιων σποραδικών δεικτών την εισπράττουμε από φίλους, γνωστούς και αναγνώστες που μας περιγράφουν πως έχουν αρχίσει να πληρώνονται πάλι στην ώρα τους μετά από μια περίοδο με καθυστερήσεις εβδομάδων και μηνών, από μικρές επιχειρήσεις που μας γνωστοποιούν πως έχουν αύξηση παραγγελιών μετά από χρόνια μειώσεων κλπ.

Κάτι δείχνει να αλλάζει. Η εικόνα αυτή θα βελτιωθεί σημαντικά μετά την ολοκλήρωση των ανακεφαλαιώσεων των τραπεζών, όχι γιατί οι τράπεζες θα μοιράσουν σε δάνεια τα κεφάλαια των αυξήσεων που ως επί το πλείστον θα καλύψουν τις «μαύρες τρύπες» αλλά γιατί η βελτίωση της φερεγγυότητας, θα επιτρέψει να βρουν πηγές ρευστότητας σε νέες καταθέσεις και τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές.

Η κατάσταση αυτή θα βελτιωθεί δραστικά με την τραπεζική ενοποίηση της ευρωζώνης. Μέχρι προχθές είχα την πεποίθηση πως αυτό είναι κάτι ιδιαίτερα μακροπρόθεσμο και αμφίβολο. Η άποψη αυτή κλονίστηκε όταν στέλεχος της τραπεζικής  που παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις με πληροφόρησε πως σε τρία με τέσσερα τρίμηνα θα έχουμε τις πρώτες απτές εξελίξεις.

Τούτο σημαίνει πως κάποιες  ελληνικές τράπεζες θα έχουν την ευχέρεια να δανείζονται με ακόμη χαμηλότερα επιτόκια και δανείζουν τις επιχειρήσεις με επιτόκια συγκρίσιμα του διεθνούς ανταγωνισμού ανάλογα με τη διαβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της επιχείρησης και όχι της χώρας.

Αυτό σηματοδοτεί τεκτονικών διαστάσεων αλλαγές.

Την ίδια περίοδο θα έχουμε την τελική διευθέτηση του ζητήματος της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Κατά συνέπεια το πρώτο εξάμηνο του 2014 θα μπορούσε να είναι η περίοδος που κάποιος θα μπορεί με βάσιμα επιχειρήματα να υποστηρίξει την επικράτηση του καλού ή του κακού σεναρίου.

Με ορίζοντα αυτή την περίοδο θα πρέπει να παρακολουθούμε τις διακυμάνσεις του ελληνικού χρηματιστηρίου.

2) Θερμόν το χρηματιστηριακό θέρος
  Η επόμενη σύνοδος κορυφής ενδέχεται να κρύβει ειδήσεις σε σχέση με την γερμανική επιχείρηση ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ για την διάσωση της χαμένης γενιάς στο νότο.

Θαχει ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε τα ίχνη του χρήματος αυτού του σχεδίου και τους ισολογισμούς στους οποίους θα καταλήξουν δημιουργώντας δεδομένα φθηνών ή ακριβών αποτιμήσεων, με ανάλογες «θωπείες» στην φαντασία και τις προσδοκίες των μεγάλων και των μικρών επενδυτών.

Η ολοκλήρωση της αύξησης της Άλφα με ιδιαίτερη επιτυχία στην προσέλκυση ξένων κεφαλαίων αποτελεί έναν πολύ καλό πρεσβευτή για το καλό σενάριο της ελληνική οικονομίας προσεχώς.

Το άξιον προσοχής στην περίπτωση της ΕΥΔΑΠ την Παρασκευή δεν ήταν η αύξηση της κερδοφορίας του τριμήνου από τα  6,3 εκατ. στα 25,7 εκατ. αλλά ο όγκος των συναλλαγών στο ταμπλό που ξεπέρασε τα 250 χιλ. τεμάχια ωθώντας την τιμή στα 6,15 ευρώ με υψηλό έτους περί τα 6,4 ευρώ...