Είστε λάτρεις του Ισπανικού Κινηματογράφου; Γιατί δεν πετάγεστε μέχρι το Θερβάντες;

*Η φωτογραφία είναι από την ταινία "η ζωή είναι ωραία με τα μάτια κλειστά"

Οι ταινίες που θα προβληθούν είναι οι εξής:

Η ζωή είναι ωραία με τα μάτια κλειστά (2/11 στις 19.30)
Ισπανία 1966, ένας καθηγητής Αγγλικών, ο Αντόνιο, οδηγεί για την Αλμερία με την ελπίδα να συναντήσει τον ήρωα του, τον Τζον Λένον, ο οποίος βρίσκεται εκεί για τα γυρίσματα της ταινίας του How I Won The War. Στην πορεία ο Αντόνιο παίρνει μαζί του δύο φυγάδες, ένα νεαρό αγόρι που προσπαθεί να ξεφύγει από τον δεσποτικό πατέρα του και μία 20χρονη έγκυο κοπέλα, με τους οποίους θα αναπτύξει μια απίστευτη φιλία. Η ταινία κέρδισε 6 βραβεία Goya: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α' Ανδρικού Ρόλου, Καλύτερης Μουσικής, Σεναρίου, Πρωτοεμφανιζόμενης Ηθοποιού.

Στοκχόλμη (9/11 στις 19.30)
«Ένα βράδυ σε μια ντισκοτέκ, βλέπεις μια κοπέλα και την ερωτεύεσαι κεραυνοβόλα. Της το λες αλλά δεν σου δίνει σημασία. Επιμένεις και καταφέρνεις να περάσεις τη νύχτα μαζί της. Την πείθεις και καταλήγετε στο κρεβάτι. Τι συμβαίνει αν την επομένη δεν είναι η κοπέλα που φαινόταν; Ένα βράδυ σε μια ντισκοτέκ, είσαι κουρασμένη κι έρχεται ο τυπικός πέφτουλας που λέει ότι σ’ ερωτεύτηκε. Του λες να φύγει, αλλά επιμένει. Διαπιστώνεις ότι δεν είναι ο τυπικός πέφτουλας, είναι χαριτωμένος, γοητευτικός κι επιπλέον ερωτευμένος. Σ’ αρέσει και αφήνεσαι να περάσεις τη νύχτα μαζί του. Τι συμβαίνει αν την επομένη δεν είναι ο νεαρός που φαινόταν;» Οι απαντήσεις στην ταινία του Rodrigo Sorogoyen που κυκλοφόρησε στους ισπανικούς κινηματογράφους το 2013.

Άνθρωποι στον χώρο (16/11 στις 19.30)
Ένα καλειδοσκοπικό διήγημα που διατρέχει με φαινομενικά τυχαίο τρόπο την κωμωδία, το δράμα, την κοινωνική ιστορία, τον τρόμο και τον σουρεαλισμό με έναν κοινό παρονομαστή: Την απεριόριστη ποιητικότητα της ανθρώπινης φύσης μπροστά στις επιθέσεις του παράξενου και του χαοτικού. Μια φιλόδοξη ταινία, που περιλαμβάνει πάνω από είκοσι σύντομες σκηνές, διαφορετικών θεμάτων και ύφους. Δεν υπάρχει κοινό στοιχείο, αντιθέτως: Η αυθαιρεσία είναι αυτή που δίνει την εντύπωση της ενότητας στην αφήγηση. Σκηνοθετεί ο Juan Cavestany.

Διαβάστε όλη τη συνέχεια εδώ - in2life.gr