Άγνωστες ιστορίες πολέμου: Χαμένα παιδιά, απαγορευμένοι έρωτες & ανθρώπινη δύναμη

Η πρώτη αφορούσε στη Μαρία από την Ικαρία, που γνώρισε έναν Βρετανό στρατιώτη και τον ακολούθησε στην Αγγλία. Ολα πήγαιναν καλά μέχρι τη στιγμή που η νεαρή Ικαριώτισσα μένει έγκυος. Την ημέρα της γέννας τής πήραν το παιδί και της είπαν ότι πέθανε. Εκείνη όμως έχει ακούσει το κλάμα του και έχει δει τα μάτια του. Θα την κλείσουν σε ψυχιατρεία, θα υποστεί ηλεκτροσόκ. Ποτέ δεν έπαψε να πιστεύει, όμως, ότι ο γιος της ζει, κάτι που επιβεβαιώνεται μετά από 56 χρόνια, όπως ακούσαμε να λέει ο Πίτερ και η μητέρα του.

Στη δεύτερη ιστορία η νεαρή μαθήτρια και οργανωμένη, όπως και πολλοί νέοι από τα Προσφυγικά του Βύρωνα όπου μεγάλωσε, στην ΕΠΟΝ κατά την Κατοχή, Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, θα συλληφθεί από τους Γερμανούς προδομένη από έναν Ελληνα. Με τον μοναδικό της τρόπο η κ. Αρβελέρ μίλησε για την Κατοχή και όχι μόνο: «Το μόνο που θυμάμαι σαν καθημερινότητα είναι η πείνα της Αθήνα το χειμώνα του ’41.

Πηγαίνοντας για το σχολείο περνούσα πάνω από πτώματα», είπε. Μίλησε και για τον εμφύλιο αλλά και για την ξέφρενη ανάπτυξη της Ελλάδας των μεταπολεμικών χρόνων, καθώς και για το σήμερα, το όραμα που χρειάζεται για να πάρει μπροστά η χώρα: «Να είσαι εσύ και να μην περιμένεις από τους άλλους τίποτα και να κάνεις τη δουλειά σου! Με ταπεινοφροσύνη!».

Στην τρίτη ιστορία ο έρωτας της Μαργαρίτας που ζούσε στα Αναφιώτικα με έναν Γερμανό αξιωματικό γεννήθηκε όταν εκείνη ήρθε στην Αθήνα για να βγάλει φωτογραφίες. Εγιναν ζευγάρι και απέκτησαν δύο κατάξανθα κορίτσια. Ο Γερμανός, όμως, εκείνος σκοτώθηκε από τους ίδιους τους κατακτητές. Η δεύτερη κόρη του, η Μαρίζα Κωχ, μεγαλώνοντας θα τολμήσει να ζητήσει από τη μητέρα της να πάρει το όνομά του και να γίνει γνωστή με αυτό, γιατί ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε την Ελλάδα και άξιζε να τον θυμόμαστε, όπως είπε στην εκπομπή.

Μια εκπομπή που έχοντας πάντα στο επίκεντρο τις μικρές και μεγάλες ανθρώπινες ιστορίες φωτίζει τα μεγάλα θέματα της χώρας μας.