Ανοικτή σύγκρουση ΔΝΤ – Κομισιόν -στα δύο έχει χωριστεί η Τρόικα και εμείς οι φτωχοί συγγενείς στη μέση

Διαφωνεί η Κομισιόν με δύο βασικά ευρήματα της έκθεσης του ΔΝΤ. Σύμφωνα με τον Σάιμον Ο'Κόνορ, εκπρόσωπο του Όλι Ρεν, η Κομισιόν διαφωνεί θεμελιωδώς με την εκτίμηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ότι το δημόσιο χρέος έπρεπε να αναδιαρθρωθεί πολύ νωρίτερα, και δη το 2010.



Ο Σάιμον Ο'Κόνορ αναφέρει ότι μια τέτοια πρόταση θα ήταν καταστροφική και συνιστά άγνοια της φύσης των ευρωπαϊκών οικονομιών, οι οποίες είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους.

«Μία αναδιάρθρωση το 2010 του ιδιωτικού χρέους θα είχε σοβαρές πιθανότητες να προκαλέσει φαινόμενο ντόμινο», είπε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος του κ. Ρεν, ο οποίος διαφώνησε και με το δεύτερο εύρημα της έκθεσης που αναφέρει ότι η Ευρώπη δεν σχεδίασε για την Ελλάδα επαρκώς διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις με στόχο την ανάπτυξη, γράφει το euro2day.gr.

Όπως είπε ο εκπρόσωπος, αυτό δεν ισχύει. Σημείωσε δε ότι «καταφέραμε να κρατήσουμε την Ελλάδα στο ευρώ», καθώς και ότι «οι εταίροι ανανέωσαν τη δέσμευσή τους προς την Ελλάδα μόλις τον Δεκέμβριο του 2012».

Χαρακτηριστικό είναι ότι η Κομισιόν επιφυλάσσεται να βγάλει κι αυτή με τη σειρά της μια έκθεση που θα περιγράφει τις σχέσεις της με το ΔΝΤ και τους άλλους διεθνείς εταίρους.

Σημειώνεται ότι χθες το ΔΝΤ στην έκθεσή του για την πορεία του ελληνικού προγράμματος επέρριψε ευθύνες στην πλευρά της Ευρώπης ασκώντας κριτική για την καθυστέρηση της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, η οποία τελικά πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 2012.

Αναφέρει ότι η περικοπή του ελληνικού χρέους πριν από τον Μάιο του 2012 ήταν "πολιτικά δύσκολη" εξαιτίας της αντίστασης ορισμένων κρατών μελών της ευρωζώνης, οι τράπεζες των οποίων είχαν μεγάλες ποσότητες ελληνικού χρέους.

Το ΔΝΤ υποστήριξε ότι μια άμεση αναδιάρθρωση θα ήταν φθηνότερη για τους Ευρωπαίους φορολογουμένους, καθώς η καθυστέρηση σήμαινε ότι οι πιστωτές του ιδιωτικού τομέα θα αποπληρώνονταν πλήρως για τα δύο χρόνια πριν από το 2012, την ώρα που το ελληνικό χρέος περνούσε στα χέρια των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και του ΔΝΤ.

Σημειώνει μάλιστα ότι η Επιτροπή επικεντρωνόταν περισσότερο «στη συμμόρφωση με τους κανόνες της Ε.Ε. και όχι στις επιπτώσεις στην ανάπτυξη» και ότι η λιτότητα που επιβλήθηκε ήταν αποτέλεσμα της άρνησης της Ε.Ε. να συνεισφέρει περισσότερα κονδύλια στο ελληνικό πακέτο.