Τι όμορφα, ο κόσμος κινείται-το άρθρο του Λευτέρη Κουσούλη

Καμιά φορά πιστεύουμε ότι αυτό που ζούμε θα υπάρχει για πάντα. Αντίληψη συντηρητική, που διαπερνά και διαποτίζει Δεξιά και Αριστερά, Αριστερά και Δεξιά.



Η εξουσία, οι εκφραστές της κυριαρχίας, όταν διαμορφωθεί μια ισορροπία, θεωρούν ότι αυτή θα μείνει παγωμένη στο χρόνο. Αμετάβλητη και παγωμένη. Η κυριαρχία τους θα είναι αιώνια! Η αυτοκρατορική αυτή αντίληψη γιγαντώνεται, μέσα στην αυταπάτη της παντοδυναμίας του κυρίαρχου εξουσιαστή.

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στην Τουρκία, έρχονται με το δικό τους τρόπο να μας θυμίσουν την παραπάνω αλήθεια. Από την προστασία ενός πάρκου, σε μια γενικευμένη αντίδραση. Μια κινητοποίηση που φέρει μέσα της και εντός της μια βαθύτερη αμφισβήτηση ενός τρόπου ζωής και μιας άνωθεν επιβαλλόμενης κατάστασης, μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για ένα νέο απρόβλεπτο κύκλο γεγονότων και εξελίξεων. Μικρό φως στην αρχή, μπορεί στη συνέχεια, απρόσμενα, να δυναμώσει. Και αυτό που χθες δεν ήταν νοητό, αύριο να υπάρχει σαν νέα πραγματικότητα.

Όλες οι κοινωνίες φέρουν μέσα τους τη δύναμη της μεταβολής τους. Κλειστές ή ανοιχτές, αυταρχικές ή φιλελεύθερες, δεν μπορούν ποτέ να ξεφύγουν από το παντοδύναμο και ακατάβλητο αίτημα του αυτοπροσδιορισμού και της ελευθερίας.

Μέσα στην αντιφατικότητά της, η Τουρκία ζει και θα ζήσει αυτή τη διαλεκτική σύγκρουση που δεν αφήνει καμία κοινωνική συγκρότηση σε ησυχία. Η μακαριότητα δεν αρμόζει στην ανθρώπινη συνείδηση. Και κάποια στιγμή, σήμερα, αύριο, μεθαύριο, αυτή, καθώς θα αρνείται κάθε έξωθεν επιβολή, θα γίνεται έτσι η κινητήρια δύναμη του κόσμου. Γι' αυτό, με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε: Τι όμορφα! Ο κόσμος κινείται.