H Ρίκα Βαγιάνη & η "καυτερή" πένα της γράφουν για την Ελληνική τρέλα των ψευτοπτυχιούχων

Μαθαίνω ότι απολύθηκε από τη Βουλή ο πρώτος υπάλληλος του οποίου τα πιστοποιητικά σπουδών αποδείχτηκαν πλαστά, δυόμισι και κάτι δεκαετίες μετά την πρόσληψή του.

* Της Ρίκας Βαγιάνη στο protagon.gr

Η όλη υπόθεση μού θύμισε μια ταινία με πρωταγωνιστές τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και τον Τομ Χανκς. Η υπόθεσή της; Ενας νεαρός απατεώνας που επί δεκαετίες ζει παριστάνοντας τον τραπεζίτη, το μεγαλοστέλεχος εταιρείας, ακόμα και τον... κυβερνήτη αεροσκαφών μεγάλων αεροπορικών εταιριών (με στολή, πηλίκιο και όλα τα παρελκόμενα). Εισπράττει μισθούς που δεν δικαιούται, εξαργυρώνει επιταγές σε ονόματα ανθρώπων που δεν υπάρχουν, τσεπώνει επιδόματα, διαμένει σε χλιδάτα ξενοδοχεία, ενώ, για περίπου δεκαπέντε χρόνια, τον κυνηγάει ένας επίμονος αστυνομικός να τον τσακώσει για απάτη, αλλά ο ήρωας συνεχώς του ξεγλιστράει!

Η ιστορία στην οποία βασίζεται η ταινία είναι απολύτως πραγματική: Ο απατεών μάλιστα, μετά τη σύλληψή του, προσλαμβάνεται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, και εργάζεται στη... Δίωξη Εγκλημάτων Διακεκριμένης Απάτης. Στο καπάκι, γράφει και βιβλίο με την ιστορία του, που γίνεται μπεστ σέλερ -και επιπροσθέτως, σενάριο για μια καταπληκτική ταινία, το Catch me if You Can (ελληνικός τίτλος, «Πιάσε με αν μπορείς»). Φτάνει σε βαθιά γεράματα, δικαιωμένος. διάσημος, ζάμπλουτος, και τον υποδύεται και ο Ντι Κάπριο! Πίσω στην (όχι και τόσο χολιγουντιανή) Ελλάδα μας, τώρα: Μα, τον αθεόφοβο!

Εικοσιεφτά χρόνια δουλειά στο Κοινοβούλιο με πλαστό πανεπιστημιακό τίτλο; Δεν το λες απλή απατεωνιά: Το λες και λαμπρή καριέρα. Ευχαρίστως, αντί τιμωρίας, θα έβλεπα τον «αθεόφοβο» να προχωρεί σε κάποιου είδους επανορθωτική, παραγωγική συνεργασία με το Δημόσιο. Να βοηθήσει -διότι η συμβολή του θα είναι πολύτιμη- στην ανίχνευση λειτουργικών κενών στους διοικητικούς ελέγχους. Αλλωστε ο «απτυχίωτος», αν κατάλαβα καλά, κατείχε θέση στο τμήμα μηχανοργάνωσης - ο λύκος δηλαδή, κρατούσε τα κλειδιά της ψηφιακής στάνης.

Ο περί ου, καταθέτοντας την πολύτιμη εμπειρία του, θα μπορούσε, ίσως να βοηθήσει να μάθουμε περισσότερα. Ας πούμε, ήταν αυτές οι περιπτώσεις μεμονωμένες, προϊόντα τυχαίων συγκυριών, ή έχουμε να κάνουμε με οργανωμένα κυκλώματα στο Δημόσιο; Δεν είναι όλα τα λαμόγια ίσα και όμοια. Βάλτε με τον νου σας από πόσους πέρασε ο «απτυχίωτος», επί εικοσιεφτά χρόνια: Πόσους προϊσταμένους, υφισταμένους, κυβερνήσεις, αρμοδίους, μέχρι να γίνει τσακωτός. Ακόμα κι αν δεν το πεις το «ρισπέκτ» σε τέτοιον μάστορα, μπορείς τουλάχιστον να διδαχτείς από την ιστορία του. Παραλλήλως ή εναλλακτικά, μπορείς να τον παροτρύνεις να γράψει βιβλίο. ΄Η, γιατί όχι, και σενάριο για μια ωραιότατη ταινία: «Catch me if you can 2». Ελληνικός τίτλος: «Ο απτυχίωτος». Πού ξέρεις, μπορεί να ενδιαφέρεται ο Ντι Κάπριο...