Η Μαριέλλα Φασούλα παίζει στους Eagles της Αμερικής: Με ύψος 1.95 ακολουθεί τα ...τρίποντα του μπαμπά της Παναγιώτη!

Βέβαια, πλέον πρέπει να ζει μακριά από τους γονείς της Παναγιώτη και Μάσα και τον αδερφό της Γιάννη, αλλά η επικοινωνία τους είναι καθημερινή. Παρά το φορτωμένο της πρόγραμμα, που περιλαμβάνει πολλές μα πάρα πολλές ώρες προπόνησης, πάντα βρίσκει χρόνο να μιλάει μαζί τους στο τηλέφωνο! Άλλωστε είναι το μεγαλύτερό στήριγμά της, σε όλα!

Αυτό εκμυστηρεύεται στο TLIFE, ενώ μοιράζεται μαζί μας τις συμβουλές που της δίνουν και δηλώνει πως ο μπαμπάς της είναι το πρότυπό της! 

Είσαι η κόρη του Παναγιώτη Φασούλα. Όλοι το θεωρούν επόμενο να σε παρακίνησε εκείνος να ασχοληθείς με το μπάσκετ. Ισχύει;

Η αλήθεια είναι πως ο πατέρας μου πότε δεν με πίεσε να παίξω μπάσκετ. Αυτή την ιστορία την λέω παντού αλλά... τον πέτυχα έξω και έπαιζε με τον αδερφό μου για πλάκα. Σαν μικρο παιδί και εγώ ήθελα να μάθω και τον ρώτησα πως παίζετε. Μου λέει: «Ξέρεις τι είναι το ριμπάουντ;» Από τότε έχω κολλήσει με το μπάσκετ και βέβαια έχω τους γονείς μου να με υποστηρίζουν και να με βοηθάνε σε όλους τους τομείς. 

Τον είχες σαν πρότυπο; Ποιον άλλο παίκτη θαυμάζεις;

Εννοείται, τον είχα και έχω σαν πρότυπο. Ήταν τεράστιος παίχτης. Αυτή την στιγμή μ' αρέσει πολύ ο Curry και από γυναίκες θα έλεγα την Elena Delle Donne.

Σου δίνει συμβουλές ή δεν τον ακούς γιατί είναι υπερπροστατευτικός;

Ένα πράγμα που δεν έκανε ποτέ, είναι πως δεν πήρε τον ρόλο του προπονητή. Μου δίνει πολλές συμβουλές για το πώς να φέρομαι στον μπασκετικό χώρο, τα μυστικά του, το πώς να βελτιωθώ και όλα μου τα λάθη πριν μου πει τα καλά. Χαίρομαι πάρα πολύ που με βοηθάει σε τέτοια θέματα μαζί με τη μαμά μου. Τους παίρνω πριν από κάθε αγώνα και μου λένε αυτά που πρέπει να βελτιώσω και να θυμάμαι εκείνη την βραδιά. 

Το μπάσκετ σου στέρησε πράγματα; Αν ναι, πιστεύεις ότι άξιζε τον κόπο;

Αν θέλεις κάτι πάρα πολύ και αφιερώνεις όλο σου τον χρόνο σε αυτό το πράγμα, τότε ναι, στέρησε πολλά πράγματα. Το μπάσκετ για μενα ξεκίνησε σαν χόμπι αλλά μετά απο πολύ δουλειά και πολλές ώρες στο γήπεδο, μόνη μου και με την ομάδα μου, έγινε ένα από το πιο σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου. Δεν παραπονιέμαι όμως. Εγώ διάλεξα αυτό το άθλημα και μαζί του έρχονται δυσκολίες, ταλαιπωρίες, ήττες, χαρές, αμέτρητες φιλίες και αναμνήσεις. Εγώ επέλεξα τα καλά και τα άσχημα. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρότερη δεν μπορούσα να πηγαίνω σε εκδρομές, τετραήμερες, σε πάρτι κτλ. Όσο μεγάλωνα έπρεπε να βρω φίλους που θα κατανοούσαν το πρόγραμμά μου και δεν θα υπήρχε τρομερό πρόβλημα αν δεν βγω την Παρασκευή επειδή θα έχω αγώνα την επόμενη μέρα. 

Στερείσαι πολλά όταν αφιερώνεις όλη σου την ενέργεια για να είσαι σπουδαίος σε κάτι και πιστεύω πως άξιζε τον κόπο επειδή με πολύ δουλειά βρέθηκα σε ένα από τα καλύτερα ακαδημαϊκά πανεπιστήμια με το μπάσκετ να είναι στο πιο υψηλό επίπεδο της Αμερικής. 

Σε μικρότερη ηλικία αντιμετώπισες αρνητικά σχόλια λόγω του ύψους ή της ενασχόλησης με το συγκεκριμένο άθλημα;

Ναι, σε κάθε τάξη μου, ήμουνα η ψηλότερη από όλους (κορίτσια και αγόρια). Η ερώτηση «πόσο ύψος εχεις;» παρέα με το σχόλιο «ουάου, κοίτα πόσο ψήλη είναι» ήταν πολύ γνωστό και πια αναμενόμενο για μένα. 

Το περίμενα να υπάρχουν αρνητικά σχόλια για την ενασχόληση με το άθλημα επειδή πολλές φορές η απάντηση μου ήταν «δεν μπορώ, έχω προπόνηση». Δεν υπήρχε πρόβλημα όμως, με τον καιρό ξεκαθάρισε το ποιοι πραγματικά ήθελαν να είναι δίπλα μου και ποιοι με υποστήριξαν και βρήκαν τρόπο να ενσωματωθούν στο πρόγραμμά μου. 

Τα αγόρια πώς σε αντιμετωπίζουν; Τους “κομπλάρει” το 1.97; (σ.σ. αυτό το ύψος της αποδίδουν τα αθλητικά sites)
Ειμαι 1.95. (γέλια) Ελπίζω πως όχι. Υπάρχουν και ψηλότερα αγόρια. 

Πώς είναι αλήθεια να παίζεις μπάσκετ στις ΗΠΑ;

Το μπάσκετ εδώ είναι πολύ διαφορετικό. Δίνουν απίστευτη έμφαση στο να είσαι αθλήτρια πάνω από όλα. Το «pre-season» είναι η πιο κουραστική σεζόν που έχω ζήσει σαν αθλήτρια. Το τρέξιμο που κάνουμε ξεπερνάει όλα τα όρια. Οι αμέτρητες ώρες στο γυμναστήριο και μετά στο γήπεδο για προπόνηση είναι κάτι καινούργιο για εμένα. Το παιχνίδι εδώ είναι πολύ πιο γρήγορο και εννοείται έπρεπε να προσαρμοστώ σε μια καινούργια ομάδα, τακτική, αντιπάλους, πρωτάθλημα και διαφορετικές αντιλήψεις του παιχνιδιού. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι στην Ελλάδα και γενικότερα στην Ευρώπη παίζουμε πιο οργανωμένο μπάσκετ. Αυτό, μαζί με της εμπειρίες μου στην Εθνική ομάδα, με έχει βοηθήσει πολύ στο παιχνίδι μου.

Σε τρόμαξε η απόφαση του να φύγεις από τη χώρα σου για να κυνηγήσεις τα όνειρά σου στο εξωτερικό;

Η απόφαση μου ήταν ξεκάθαρη και δεν υπήρχε περίπτωση να αλλάξω γνώμη για μια τέτοια τεράστια ευκαιρία. Εννοείται με τρόμαξε η ιδέα να αφήσω την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τα γνωστά μου μέρη και το καθημερινό μου πρόγραμμα αλλά μου δόθηκε η ευκαιρία να σπουδάσω στην Αμερική και να παίζω μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο. (σ.σ. παίζε με την ομάδα των Eagles) Μέχρι στιγμής περνάω πολύ καλά, έχω καινούργιους φίλους, καινούργια αγαπημένα μέρη και καινούργιο καθημερινό και μπασκετικό πρόγραμμα. 

Οι γονείς σου σε στήριξαν σε αυτό ή αγχώθηκαν πιο πολύ από σένα;

Δε νομίζω να έχει αγχωθεί κανείς περισσότερο από εμένα. Είχα πολύ άγχος για να έρθω στην Αμερική επειδή δεν είμαι πολύ καλή στη διαχείριση μιας τεράστιας αλλαγής. Οι γονείς μου με στήριξαν πιο πολύ από όλους, συνέχεια μου έλεγαν και ακόμα το λένε, οτι θα είναι τα τέσσερα καλύτερα χρόνια της ζωής μου και πως θα περάσω υπέροχα. Η μεγαλύτερη συμβουλή που την εκτιμώ πολύ είναι:“να είσαι σίγουρη πως δεν πρόκειται να είναι εύκολο και θα κουραστείς και θα ζοριστείς αλλά μόνο έτσι θα βελτιωθείς και θα προετοιμαστείς.”

Όταν δεν παίζεις μπάσκετ, τι κάνεις;

Συνήθως διαβάζω επειδή χρειάζεται μεγάλη αφοσίωση και χρόνος για να τα πας καλά και στα μαθήματα αλλά και στο μπάσκετ. Οι προπονήσεις περνούν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ημέρας μου, 6 ώρες το λιγότερο, όποτε δεν μας μένει πολύς χρόνος να διαβάσουμε και είμαστε και πολύ κουρασμένες και από την προπόνηση. Αλλιώτικα, όταν βρω χρόνο, που είναι σπάνιο, μ' αρέσει να κρατάω την παράδοση του να πίνω καφέ με φίλους μου. Όταν έχουμε ρεπό, μαζευόμαστε με φίλους μας και να περνάμε καλά.