Αποκλ. Λεωνίδας Κακούρης: Μπούχτισα από τους πολιτικούς μας - Εκατοντάδες στόχοι αλλά από σημάδι...

Με αφορμή την ενδιαφέρουσα παράσταση, ο Λεωνίδας Κακούρης μιλάει στο eirinika για την είσοδο του στο χώρο της υποκριτικής, τους σπουδαιότερους σταθμούς της καριέρας του, την παράσταση του θεάτρου Σταθμός αλλά και την κρίση στην υποκριτική την περίοδο που διανύουμε.

Ποια είναι η προσωπική σας ιστορία για την είσοδο στο θέατρο & το χώρο του θεάματος;

Σκέφτομαι να γράψω ένα σενάριο με αυτό το θέμα, αλλά είναι τόσα πολλά αυτά που θα ήθελα να πω οπότε τελικά, δε θα το γράψω, γιατί βγαίνει μεγάλο. Ή άλλες φορές που το σκέφτομαι, έχω να πω ελάχιστα... και μου φαίνεται πολύ μικρό. Ή τέλος πάντων “αστειευόμενος”, θέλω να πω, πως δεν θα μπορούσα να με συνοψίσω σε λίγες γραμμές.  Η είσοδος μου στο θέατρο συνοδεύτηκε με τον ξαφνικό χαμό του πατέρα μου. Έδωσα στη Σχολη διαβάζοντας ένα βράδυ μόνο, τους μονολόγους. Είχαν προηγηθει όμως παραστάσεις με ένα θίασο που είχαμε στήσει στο Σχολείο. Κάναμε πρόβες, νοικιάζαμε θέατρα και δίναμε παράστασεις... Θράσος ε; Μου άρεσε απο παιδί οτιδήποτε μπορούσε να σκαρώσει η φαντασία. Παιχνίδι, κατασκευή, μουσική, ζωγραφική, γραπτός λόγος... Και στο Θέατρο όλα αυτά βρήκαν μια φιλόξενη στέγη.

Ποιοι είναι οι κυριότεροι σταθμοί στην πορεία σας; Τα βήματα, οι ύφαλοι & οι άνθρωποι που σας άνοιξαν πόρτες;

Όσο σημαντικοί και να ειναι οι σταθμοί, αυτό που μετράει ειναι η διαδρομή. Και κυρίως που καταλήγει. Σταθμοί μπορεί να θεωρούνται σημαντικές παραστάσεις σε μεγάλα θέατρα, ή ένα επιτυχημένο σήριαλ. Πέρα όμως από τις οποίες επιτυχίες, σταθμός μπορει να είναι και μια πολύ δύσκολη στιγμή. Μια αποτυχία. Μια συνεργασία που δεν προέκυψε σε μια δεδομένη στιγμή αλλά έριξε το σπόρο για το μέλλον. Τελικά τίποτα δεν πάει χαμένο και τίποτα δεν είναι μόνο αυτό που φαινεται. Πόρτες δε μου ανοίχτηκαν διάπλατα. Για κάποιο λόγο έπρεπε κάθε φορά να αγωνίζομαι και να στηρίζομαι στις δυνάμεις μου. Τώρα που το σκέφτομαι δεν μου έκανε κακό. Φυσικά έχω γνωρίσει ανθρώπους που με βοήθησαν με τον τρόπο τους ο καθένας, αλλά πόρτες δεν μου άνοιξε κανείς. Για πόρτες που έκλεισαν θα μπορούσα να πω δυο πράγματα, αλλά δεν έχει νόημα. Συμβαίνουν κι αυτά.

2016... Εκατοντάδες θέατρα πλέον στην Αθήνα, λίγες ταινίες & λιγότερη τηλεόραση για έναν ηθοποιό. Πως το αντιμετωπίζετε;

Όπως πάντα. Ένα απ τα ¨καλά¨ του ηθοποιού είναι ότι εκ των πραγμάτων μαθαίνει να εξασκεί εκτός απο την υποκριτική του παλέτα και Τεχνικές Επιβίωσης. Μαθαίνεις απο νωρίς να ακροβατείς σε ένα ασταθές περιβάλλον. 

Τα όνειρα σας για την επόμενη πενταετία; 

Η πενταετία μου φαντάζει μακρινή για όνειρα. Ο χρόνος έχει συσταλθεί. Ζούμε ένα δύσκολο παρόν και το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο. Δεν είμαι απαισιόδοξος και δεν θέλω να είμαι. Η ζωή είναι Θείο δώρο. Και θα πρέπει να τη ζούμε κάθε στιγμή. Βέβαια υπάρχουν χίλιοι δυο λόγοι να σου βάζουν τρικλοποδιά. Να σε στεναχωρούν να σε ματαιώνουν. Να σε προδίδουν. Δε μ΄αρέσουν επίσης οι στόχοι. Μπούχτισα απο τους πολιτικούς μας.  Εκατοντάδες στόχοι, αλλά από σημάδι... στο γάμο του Καραγκιόζη. Τυχαίο; Δε νομίζω. Αλλωστε είναι πολύ απασχολημένοι στο να μοιράζουν ελπίδα. 

Γιατί επιλέξατε να βρίσκεστε σε αυτήν την παράσταση; Τι το ξεχωριστό έχει; 

Η παράσταση αναφέρεται σε ένα θέμα πολυ ιδιαίτερο και επικίνδυνο για το μέλλον, αν δεν κάνουμε κάτι. Η “αναίτια” νεανική βία. Η σύγχιση της πραγματικότητας με την εικονική ζωή. Οι ευθύνες των γονιών, της κοινωνίας, του σχολείου. Γιατί για όλα υπάρχει μια αιτία. Και το πρόβλημα δεν είναι μονοδιάστατο. Εχει πολλά πλοκάμια.

Ποια είναι η πιο όμορφη και η πιο αμήχανη στιγμή σας στο θέατρο;

Η πιο όμορφη στιγμή της ζωής μου στο θέατρο ήταν όταν “μπήκα” στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Και η πιο αμήχανη... όταν “βγήκα”!

Επιμέλεια: Αλέξανδρος Κούρτης

Συγνώμη - Ταυτότητα παράστασης

Κείμενο: Marta Buchaca
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Ελεύθερη Διασκευή: Άννα Αδριανού – Γιάννης Μπότσης
Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς
Σκηνικά - Κοστούμια: Δήμος Κλιμενώφ
Κίνηση: Αλίκη Καζούρη
Μουσική – Ήχοι: Κώστας Βόμβολος
Φωτισμοί: Άλεξ Αλεξάνδρου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάκης Μεζόπουλος
Βοηθός Σκηνογράφου-Ενδυματολόγου: Ιωάννα Παπακωνσταντίνου
Promo video: Μάκης Μεζόπουλος – Γεωργία Μαραγκούλη
Art video & Φωτογραφίες: Αννα Παπάζογλου - Grey Image

Θέατρο Σταθμός (Βίκτωρος Ουγκώ 55, Μεταξουργείο, τηλ. 2114036322)