Απ' όλα έχουν οι ταινίες της εβδομάδας: Trumbo, Οδηγός για singles & Λαβύρινθος της σιωπής" στην μεγάλη οθόνη

Trumbo 

Του Τζέι Ρόουτς. Με τους Μπράιαν Κράνστον, Νταϊάν Λέιν, Λούις Σι Κέι, Ελεν Μίρεν
Δραματική, 2015, ΗΠΑ, 124’. 

 Μπορεί ο Μπράιαν Κράνστον να μην κερδίσει φέτος Οσκαρ για τον ρόλο του λογοκριμένου και φυλακισμένου κατά την περίοδο της μαύρης λίστας σεναριογράφου/κομμουνιστή Ντάλτον Τράμπο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ερμηνεία του δεν είναι εντυπωσιακή: μανιερίστικη μεν, αποτελεσματική δε, σε σημείο που σε κάνει να παρακάμπτεις το κακό μακιγιάζ που του έχουν κάνει και τη γενικότερη ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται μια κατεξοχήν σκοτεινή πλευρά της ιστορίας.

Οδηγός για singles / How to be single 

Του Κρίστιαν Ντίτερ. Με τους Ντακότα Τζόνσον, Ρέμπελ Γουίλσον, Λέσλι Μαν
Κομεντί, 2016, ΗΠΑ, 110’. 

 Ενας συνάδελφος μετά τη δημοσιογραφική προβολή της ταινίας την περιέγραψε ως «γυναικεία». «Αντρική» δεν τη λες, ΟΚ. Αναρωτιέμαι, όμως, ποια γυναίκα σήμερα μπορεί να θεωρήσει ότι εκπροσωπείται από τα ίδια σκονισμένα με την επίφαση του προοδευτικού, αλλά γελοία στη βάση τους στερεότυπα. Ευτυχώς, εδώ χωράνε και 2-3 αστειάκια κάπου. Ταινίες σαν κι αυτήν, πάντως, είναι λόγος επαρκής για να συνεχίσει η Beyonce να γυρίζει τις βιντεοκλιπάρες της, τύπου «Formation».

Ταξίδι στην άλλη όχθη / Journey to the Shore 

Του Κιγιόσι Κουροσάουα. 
Με τους Ερι Φουκάτσου, Tαντανόμπου Ασάνο
Δραματική, 2015, Ιαπωνία/Γαλλία, 127’. 

 Βραβείο σκηνοθεσίας στην κατηγορία Ενα Κάποιο Βλέμμα των Καννών για τον Κιγιόσι Κουροσάουα και το παράξενο μεταφυσικό παραμύθι του για μια γυναίκα η οποία βρίσκει στο κατώφλι της ξαφνικά το φάντασμα του άντρα της που είχε πεθάνει πριν από τρία χρόνια. Είναι πάντα ενδιαφέρουσα η γιαπωνέζικη συμφιλίωση με τον θάνατο. Εδώ ο Κουροσάουα αν σε παρασύρει στον ρυθμό του, προσφέροντας μέχρι και συγκίνηση. Δεν αποφεύγει όμως το μελόδραμα -ιδίως στη μουσική του-, στοιχείο που προκαλεί ανισορροπίες.

Η Τζέιν πήρε το όπλο της/ Jane Got a Gun

Του Γκάβιν Ο’Κόνορ. Με τους Νάταλι Πόρτμαν, Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Τζόελ Ετζερτον
Γουέστερν, 2016, ΗΠΑ, 108’.

 Ευπρόσδεκτη ιδέα ένα γουέστερν με γυναίκα πρωταγωνίστρια να υπερασπίζεται το σπίτι και την οικογένειά της εναντίον κακής συμμορίας, αλλά οι αλλαγές της τελευταίας στιγμής και τα εμπόδια στην παραγωγή είναι εμφανή: εκεί όπου η ταινία πάει να γίνει ποιητική, ξεπροβάλλει ως ασυνάρτητο. Κρίμα, γιατί είχε καλές προοπτικές.

Les cowboys 

Του Τομά Μπιντγκέν. 
Με τους Φρανσουά Νταμιέν, Φινεγκάν Ολντφίλντ,
Τζον Σι Ράιλι
Δραματική, 2015, Γαλλία, 104’. 

 Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και σύγχρονη ιστορία για έναν πατέρα που προσπαθεί πάση θυσία να εντοπίσει την κόρη του, η οποία έφυγε οικειοθελώς από την οικογένειά της προκειμένου να στραφεί στον μουσουλμανισμό. Χάνει όμως πόντους αληθοφάνειας σε καίρια σημεία και σε άλλα φλερτάρει πολύ με το μελό. Παρ’ όλα αυτά, έχει πολύ ζουμί. Και συναίσθημα.

Ο λαβύρινθος της σιωπής / Labyrinth of lies 

Του Τζούλιο Ρικιαρέλι. 
Με τους Αλεξάντερ Φέλινγκ, Αντρέ Ζιμάνσκι
Δραματική, 2014, Γερμανία, 124’. 

 Καλομάθαμε τελευταία με ταινιάρες σχετικές με το Ολοκαύτωμα («Ο γιος του Σαούλ», «Το τραγούδι του Φοίνικα») και ξεχάσαμε ότι υπάρχουν και οι άλλες, όπως ο «Λαβύρινθος της σιωπής», που αφηγείται την ιστορία του δικηγόρου ο οποίος ξεσκέπασε ουσιαστικά τη φρίκη των στρατοπέδων σε μια Γερμανία που εν έτει 1958 ζούσε μέσα στην «άγνοια». Στημένο/καθωσπρέπει/καθαρό/ανώδυνο.