Made in Greece τα MINO: Τα φουλάρια με Μινωικά prints της Ειρήνης Ανδρουλάκη & του Νίκου Σακκαδάκη

Δίνοντας μια ανάσα φρέσκου αέρα στην ιδέα των απομνημονευμάτων και των σουβενίρ, τα φουλάρια MINO εκπέμπουν την καινοτομία διατηρώντας όμως την επαφή με το ιστορικό τους υπόβαθρο.

#1. Μπορείτε να μας δώσετε μια εικόνα για εσάς και το brand σας; Πώς ξεκίνησε η συνεργασία σας;

Είμαστε η Ειρήνη Ανδρουλάκη και ο Νίκος Σακκαδάκης.
Ε.: Σπούδασα στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας Γλυπτική και επίσης Product design στον ΑΚΤΟ. Τα τελευταία χρόνια ζω στο Ηράκλειο και σχεδιάζω υφάσματα.
Ν.: Σπουδάζω στο UAL, στο Λονδίνο, Γλυπτική. Στο διάστημα που προετοιμαζόμουν για το πανεπιστήμιο δούλεψα σε σχέδια του αρχαιολογικού μουσείου του Ηρακλείου, αγάπησα το μινωικό πολιτισμό και άρχισα να δουλεύω πάνω σε αυτά σχεδιάζοντας ρούχα και textiles.

Συναντηθήκαμε όταν ο Νίκος ετοίμαζε το portfolio του. Τότε μελετούσαμε κι οι δυο το μινωικό πολιτισμό και καθώς αγαπάμε τη μόδα και το ύφασμα ειδικότερα, λίγους μήνες αργότερα αποφασίσαμε να σχεδιάσουμε κάτι μαζί. Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα πρώτα σχέδια για ύφασματα και στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε σχέδια μαντηλιών. Θελήσαμε όμως τα σχέδια αυτά να εξελιχθούν περαιτέρω, να δημιουργήσουν μια σχέση με τον άνθρωπο που τα φοράει αλλά και μια σχέση με την «καταγωγή» τους. Έτσι προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε αλλιώς τι σημαίνει σουβενίρ και να δημιουργήσουμε έναν ουσιαστικό διάλογο.

#2. Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας; Γιατί επιλέξατε να σχεδιάζετε φουλάρια;

Τα φουλάρια είναι ό,τι πιο κοντά σε μια ελεύθερη καλλιτεχνική δημιουργία χωρίς τους φυσικούς ή τεχνικούς περιορισμούς που έχει ένα ρούχο. Είναι σαν ένας καμβάς όπου μπορεί κανείς να βάλει ό,τι θέλει οπουδήποτε, σαν ένα αυτόνομο έργο. Επίσης, παρόλο που ένα μαντήλι επιλέγεται ακριβώς για το σχέδιό του, έτσι όπως δένεται φαίνεται μόνο μια εντύπωση του χρώματος και κρατά ένα κρυμμένο προσωπικό νόημα. Αυτή η ιδέα του «θραύσματος», της εντύπωσης μιας εικόνας που δεν ειναι πια ολόκληρη, μας άρεσε πολύ μια και είχε σχέση και με τα ίδια τα αντικείμενα-εκθέματα, πολλά από τα οποία είναι σε μορφή θραυσμάτων υπονοώντας μια μεγαλύτερη εικόνα. Ένα μισοσπασμένο προφίλ είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για μια ανθρώπινη φιγούρα. Έτσι, σιγά σιγά εξελίχθηκε η ιδέα της επεξεργασίας των σχεδίων στο βαθμό που να δημιουργούν μια νέα δυναμική σε σχέση και με το χρόνο -χωρίς δηλαδή να προσπαθούμε να αναπαράγουμε τα ίδια στοιχεία στο σήμερα, αλλά να παραμένουν συνδεδεμένα με την πρωταρχική μορφή τους.

]#3. Συνεργάζεστε σε κάθε κομμάτι της παραγωγής ή υπάρχει διαχωρισμός των ρόλων σας; Η παραμονή του Νίκου στο Λονδίνο πώς επηρεάζει τη συνεργασία σας;

Εργαζόμαστε ανεξάρτητα και συζητάμε τα σχέδια και το concept μας. Η δουλειά μας ταιριάζει ακριβώς γιατί αρέσει ο τρόπος του ενός στον άλλον, εμπνέεται και μαθαίνει ο ένας από τον άλλον. Είναι μια κυκλική αλληλεπίδραση που ξεκινά σε ατομικο επίπεδο και μετατρέπεται σ’ ένα συλλογικό feedback όπου από εκεί ξεκινά και πάλι. Τώρα που Νίκος ζει στο Λονδίνο, μας λείπει η καθημερινότητα που είχαμε αλλά ελπίζουμε να δημιουργήσουμε κάποια πράγματα που θα μπορούσαν να κινηθούν εκεί.

#4. Εκτός από την έντονη επιρροή του μινωικού πολιτισμού στις δημιουργίες σας, με ποιον άλλο τρόπο σας επηρεαστήκατε από την κρητική σας καταγωγή;

Η Κρήτη έχει διατηρήσει τρόπον τινά, ακόμη την ίδια αίσθηση και κάτω από τη σύχρονη δομή της. Τα χρώματα και η ατμόσφαιρα, η παράδοση και συνάμα η μετεξέλιξή της σε ελληνικό σουβενίρ, είναι εικόνες που μας επηρεάζουν. Είναι οι εικόνες με τις οποίες μεγαλώσαμε. Όμως δεν είναι όλη μας η φετινή δουλειά εμπνευσμένη από το μινωικό πολιτισμό, κάναμε και μια σειρά με πιο pop σχέδια, όπως τα blur, tree, dot και twins, απλά τα περισσότερα σχέδιά μας ήταν και «λίγο μινωικά» καθώς περάσαμε πολύ καιρό μελετώντας το συγκεκριμένο πολιτισμό, τόσο που τον αγαπήσαμε και ονομάσαμε το brand μας Mino σαν υπενθύμιση της καταγωγής μας.

#5. Υπάρχει κάποιος σχεδιαστής με τον οποίο θα θέλατε να συνεργαστείτε;

Θα θέλαμε πάρα πολύ να συνεργαστούμε με σχεδιαστές και να σχεδιάσουμε υφάσματα για τη δουλειά τους. Θα μας άρεσε να δημιουργήσουμε μια ευρύτερη ομάδα και να δουλέψουμε μαζί. Η ιδέα ενός ημιαυτόνομου υφάσματος που προσαρμόζεται σε κάποιο ρούχο αλλά έχει και το ίδιο, από μόνο του, δική του οντότητα ή αν θέλετε, «ιστορία», και να λειτουργεί συμπληρωματικά στην αφήγηση του ρούχου, είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον για εμάς. Θα θέλαμε να πειραματιστούμε πάνω σε αυτή λοιπόν την ιδέα μέσα σε μια ομάδα που θα έχει τεχνικές γνώσεις αλλά και όρεξη να πειραματιστεί με διαφορετικά υφάσματα, concept και τρόπους υλοποιήσης.

#6. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Θα μπορούσατε να σκεφτείτε τον εαυτό σας να σχεδιάζει κάτι άλλο πέρα από φουλάρια;

Όπως είπαμε, μας ενδιαφέρει να να σχεδιάζουμε τόσο ρούχα όσο και υφάσματα γενικότερα, διότι μας απασχολεί ιδιαίτερως το χρώμα και η υφή. Τα φουλάρια μας είναι από μετάξι γιατί το συγκεκριμένο ύφασμα αποτυπώνει τέλεια τα χρώματα και τα σχέδια και έχει εξαιρετική αίσθηση στο δέρμα, θέλουμε όμως να πειραματιζόμαστε με διάφορα υλικά και τεχνικές ύφανσης και τυπώματος. Κατ’ επέκταση, μας ενδιαφέρουν πολύ και τα textiles.