Η αθάνατη Ύδρα μέσα από το έργο του «παιδιού της» Παναγιώτη Τέτση (Φωτό, Βίντεο, Συνεντεύξεις)

Ο σπουδαίος Έλληνας ζωγράφος, ο τελευταίος μεγάλος της γενιάς του, έφυγε τα ξημερώματα από κοντά μας. Αλλά το έργο του Παναγιώτη Τέτση, παραμένει κοντά μας για να μας θυμίζει το όραμα στο οποίο έμεινε πάντα πιστός: Τη ζωγραφική με έμφαση στο τοπίο και τη φύση.

Γεννημένος το 1925 στην Ύδρα, πρώτα καθηγητής και μετά πρύτανης στη Σχολή Καλών Τεχνών, με εκθέσεις και αφιερώματα σε όλο τον κόσμο, ο Παναγιώτης Τέτσης ύμνησε τον τόπο του, τον φως και τα χρώματα της Ελλάδας.

Για την σχέση του με το νησί της Ύδρας και την αγάπη του για αυτό είχε μιλήσει παλαιότερα στην Lifo: 

“Στην Ύδρα πηγαίνω πια τα καλοκαίρια, Πάσχα και τα Χριστούγεννα. Άλλοτε πήγαινα τακτικά, κάθε δύο εβδομάδες. Πήγαινα και ζωγράφιζα. Είχα ένα σπίτι και η σάλα του σπιτιού είχε μετατραπεί σε ατελιέ. Ήταν το μητρικό μου σπίτι. Το πατρικό μου είχε πουληθεί κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Ήταν ένα σπίτι σε ωραία θέση και με ωραία θέα στο λιμάνι. Πουλήθηκε αντί τριών ή τεσσάρων χρυσών λιρών. Δεν αγόραζαν τότε, δεν θέλανε τα σπίτια. Με μια χρυσή λίρα δεν ξέρω αν αγόραζες έναν ντενεκέ λάδι. Μάλλον όχι. Ίσως αγόραζες ένα μπιτόνι.

 
Και οι δυο γονείς μου είναι Υδραίοι. Και έχω κι έναν αδερφό μεγαλύτερο από εμένα. Στην Ύδρα έμεινα μέχρι τα δώδεκα. Υπήρχε σχολείο μέχρι την πρώτη γυμνασίου, όχι παραπάνω. Και αυτή η τάξη, η πρώτη γυμνασίου, είχε δημιουργηθεί γιατί υπήρχε η ναυτική σχολή για τους καπεταναίους. Για να πηγαίνουν τα Υδραιόπουλα στη σχολή έπρεπε να κάνουν μία τάξη του γυμνασίου.   Σήμερα η τέχνη κινεί το χρήμα. Έτσι συμβαίνει. Αυτό που με ενοχλεί στην τέχνη σήμερα είναι η επίδειξη πλούτου, τα τερατώδη πράγματα.  

  
Ζωγράφιζα από μικρός κι έκανα διάφορα. Ήταν η ασχολία μου όταν δεν είχα να κάνω κάτι άλλο, σχολείο, μαθήματα. Όταν είσαι τόσο μικρός, δεν σκέφτεσαι αν θέλεις να γίνεις γιατρός ή δικηγόρος ή ζωγράφος. Πόσο μάλλον όταν το περιβάλλον σου, οι γονείς σου, δεν είναι τόσο ευκατάστατοι. Τότε η μόνη σκέψη είναι πώς θα μάθουν τα παιδιά τους δυο γράμματα για να τρυπώσουν στο Δημόσιο ή σε καμιά τράπεζα. Αλλά είχα ακούσει μια καλή κουβέντα για τις ζωγραφιές μου από τον Πικιώνη και τον Χατζηκυριάκο-Γκίκα που είχαν έρθει στην Ύδρα. Καμιά φορά με μια καλή κουβέντα προχωράς.  

Ο πατέρας μου είχε στην Ύδρα ένα καφενείο που δεν πολυπήγαινε καλά και το μετέτρεψε σε εστιατόριο, αλλά και εκεί δεν πρόκοψε, γιατί δεν υπήρχε τουρισμός τότε. Κανένας δεν έβγαινε στην Ύδρα να πάει να φάει έξω. Και κανείς δεν ερχόταν σε αυτό το ξερονήσι. Αυτοί που πήγαιναν για παραθερισμό προτιμούσαν τις Σπέτσες. Είχε ωραίο ξενοδοχείο, την Κοργιαλένειο Σχολή – οι καλές οικογένειες εκεί έστελναν τα παιδιά τους. Ας πούμε οι Ξενάκηδες, ο Κοσμάς και ο Γιάννης, από εκεί αποφοίτησαν. Έφταναν τότε τα σκάφη στην Ύδρα, που ήταν κομψά –δεν υπήρχαν τα σημερινά, που μοιάζουν με μπαούλα–, κοντοστεκόντουσαν έξω από το λιμάνι κι έφευγαν. Ξερότοπος.” 

Σε πρόσφατη συνέντευξη του στην Huffington Post ανέφερε χαρακτηριστικά:

"...Βράχια, σε μένα στο αίμα μου μπήκανε τα βράχια. Στην Ύδρα έζησα. Ωραίες πέτρες όμως καλής ποιότητος, ενώ τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν καλή πέτρα.

Ξεκινάτε πάντα από το ορατό;
Όχι, από αυτά που έχω δει. Και από αυτά που βλέπω αλλά ιδίως αυτή η σειρά που θα δείτε, στην έκθεση είναι αυτά που έχω δει πριν από δεκαετίες, δεκαετιών. Όταν μπαίνει στο πετσί σου κάτι μέσα παραμένει και κάποια στιγμή φουντώνει.

Φύγατε από την Υδρα πολύ μικρός αλλά πάντα γυρνάτε, σας έχει καθορίσει
Πηγαίνω, πήγαινα πολύ, αλλά κάποια στιγμή για διάφορους λόγους σταμάτησα .

Έχετε μετανιώσει κάτι σε σχέση με την τέχνη που έχετε κάνει μέχρι τώρα;
Όχι, όχι. Να σας πω γιατί. Δεν αγκιστρώθηκα από τις περαστικές αντιλήψεις περί μοντέρνας τέχνης οι οποίες κάθε τόσο αλλάζανε. Εγώ γεννήθηκα να κάνω ζωγραφική και η ζωγραφική που κάνω έχει μια πορεία.

Πιστεύετε ότι θα μπορούσατε να είχατε κάνει κάτι άλλο αν δεν είχατε γίνει ζωγράφος;
Δεν νομίζω. Εάν δεν είχα πάρει αυτό το δρόμο ωραία θα 'τανε να γίνω ξυλουργός- καθαρή δουλειά- ή να είχα γίνει κανατάς- όχι κεραμιστής αυτά τα κουλτουριάρικα που γίνονται τώρα. Ωραίο είναι να είσαι και φούρναρης όμως."

Ανάλογα ήταν και τα λόγια του στην τηλεοπτική συνέντευξη που παραχώρησε το 2013 στην Άντζελα Τσιφτσή.

Διαβάστε επίσης: "Έφυγε" ο σπουδαίος Έλληνας, Παναγιώτης Τέτσης - Ο μεγάλος υμνητής του ελληνικού φωτός και χρώματος