Mαζιώτης: Αν είχα αποδράσει με την βοήθεια της Πόλας θα συνέχιζα τις επιθέσεις - Η κυνική ομολογία‏

Ο Μαζιώτης χαρακτηρίζει επαναστατική πράξη την απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο που οργάνωσε η Πόλα Ρούπα στις 21 Φεβρουαρίου, «μια ενέργεια αντάρτικου για την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων. Ήταν μια ενέργεια συνέχισης της δράσης του Επαναστατικού Αγώνα, απάντηση στις κατασταλτικές επιχειρήσεις του κράτους εναντίον της οργάνωσης αλλά και εναντίον άλλων συντρόφων πολιτικών κρατουμένων που βρίσκονται στις φυλακές για ένοπλη δράση και γι’ αυτό ήταν μια παραδειγματική πράξη αλληλεγγύης μεγάλης και μοναδικής σημασίας».

Σύμφωνα με τον Μαζιώτη, η επιχείρηση απόδρασης «ήταν μια ενέργεια προς την κατεύθυνση συνέχισης της ένοπλης επαναστατικής δράσης, για την προώθηση του αγώνα για την ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους, για την ανατροπή της πολιτικής των προγραμμάτων διάσωσης του καθεστώτος που έχει επιβάλει η τρόικα των υπερεθνικών αφεντικών της χώρας, ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, στους οποίους έχει προστεθεί και ο ESM, με την ψήφιση και εφαρμογή του γ’ μνημονιακού προγράμματος από την κυβέρνηση Σύριζα».

Συνεχίζει χαρακτηρίζοντας αναγκαίο τον ένοπλο αγώνα, τονίζοντας παράλληλα ότι η αποτυχία της απόδρασης «δεν θα μας λυγίσει».

«Ο Επαναστατικός Αγώνας έχει αποδείξει ότι έχει μείνει όρθιος όλα αυτά τα χρόνια παρά τα αλλεπάλληλα κατασταλτικά χτυπήματα και τις θυσίες», σημειώνει ο Μαζιώτης και αφού παραθέτει σειρά περιστατικών, όπως χτυπήματα της οργάνωσης, αλλά και τη σύλληψη και την επικήρυξή του, αναφέρεται στην απόφαση της δεύτερης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα, σύμφωνα με την οποία ο ίδιος καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για τη βομβιστική επίθεση εναντίον της Τράπεζας της Ελλάδας και επιπλέον 129 χρόνια για δύο απαλλοτριώσεις τραπεζών και τους πυροβολισμούς εναντίον των αστυνομικών που τον καταδίωξαν στο Μοναστηράκι.

Ο Νίκος Μαζιώτης κάνει λόγο για «μια συνειδητή πολιτική απόφαση και όχι απλά μια δικονομική υπερβολή», που έχει «πολλαπλούς αποδέκτες και συνιστά ένα μήνυμα εκφοβισμού ότι η επιλογή της ένοπλης επαναστατικής δράσης από αγωνιστές θα αντιμετωπιστεί με τη μέγιστη δυνατή αυστηρότητα».

Κάνει λόγο για διαφορετική αντιμετώπιση της πρώτης από τη δεύτερη δίκη του Επαναστατικού Αγώνα: «Ενώ η καταδίκη των 50 χρόνων κάθειρξης στην 1η δίκη βασίστηκε στην ανάληψη της πολιτικής ευθύνης και γι’ αυτό καταδικαστήκαμε για 16 ενέργειες της οργάνωσης ως συνεργοί με το θεώρημα της συλλογικής ευθύνης και όχι ως φυσικοί αυτουργοί, η καταδίκη μου σε ισόβια κάθειρξη στη 2η δίκη για μια ενέργεια, αυτή εναντίον της Τράπεζας της Ελλάδας, ήταν η απάντηση του κράτους στο ότι παραμένω συνεπής στην αγωνιστική μου διαδρομή και συνεχίζω να υπερασπίζομαι τον Επαναστατικό Αγώνα, τον ένοπλο αγώνα κατ’ επέκταση και την προοπτική της Επανάστασης και της ανατροπής του καθεστώτος».