H Χρύσα Παπά μιλάει αποκλειστικά στο Eirinika για τον εκπληκτικό ρόλο της ως κωφή Σάρα, που γνωρίζει έναν μεγάλο και δύσκολο έρωτα

Από τα πρώτα της θεατρικά βήματα -στις αρχές της δεκαετίας του 2000- έως τα «Παιδιά ενός κατώτερου θεού», το δράμα του Μαρκ Μέντοφ στο οποίο συμμετέχει αυτή την περίοδο στο θέατρο Βεάκη, υπό την σκηνοθεσία του Γιάννη Βούρου. 

Εκεί υποδύεται την Σάρα. Μια ταλαιπωρημένη κοπέλα, εκ γενετής κωφή, από προβληματική οικογένεια, μεγαλωμένη σε ίδρυμα, απομονωμένη στον εαυτό της, η οποία μέχρι τα 12 της χρόνια αντιμετωπιζόταν σαν «καθυστερημένη». Αλλά και μια πανέξυπνη νεαρή, με αγάπη για την μόρφωση, που θα γνωρίσει ένα μεγάλο αλλά και δύσκολο έρωτα στο πρόσωπο ενός καθηγητής λογοθεραπείας, του Τζέιμς. 

Η Χρύσα Παπά μίλησε στο eirinika.gr για την αγάπη της για το θέατρο και την παράσταση στην οποία συμμετέχει.

Λίλη Αγγελοπούλου: Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το θέατρο και την ηθοποιία;

Χρύσα Παπά: Αποφοίτησα από την δραματική σχολή Προσκήνιο στην Θεσσαλονίκη και από το τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα πρώτα μου θεατρικά ένσημα ξεκινούν το 2000. Έχω εργαστεί σε διάφορα ΔΗΠΕΘΕ ανά την Ελλάδα, στο ΚΘΒΕ, στο ελεύθερο θέατρο, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και στο Ηρώδειο με ποικίλους σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Έχω λάβει μέρος σε αρκετές τηλεοπτικές και κινηματογραφικές δουλειές. Αυτή την περίοδο συμμετέχω στην παράσταση “Παιδιά ενός κατώτερου θεού” του Μαρκ Μέντοφ στο θέατρο Βεάκη σε σκηνοθεσία Γιάννη Βούρου με τον Γιάννη Βούρο, Ντίνο Καρύδη, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Θοδωρή Αντωνιάδη, Τζωρτζίνα Κώνστα, Λουκία Πεσκετζή, σε μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη.

ΛΑ: Υπάρχουν βήματα που να θεωρείς σταθμούς στην μέχρι τώρα καριέρα σου; Κάποιες συνεργασίες που να θεωρείς πως έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πορεία σου; 

ΧΠ:  Πρόσφατα μια συνάδελφος μου έκανε την ίδια ερώτηση σε μια παρέα και η αλήθεια είναι ότι προτιμώ να μου το δείξει ο χρόνος αυτό. Αυτό που σίγουρα αποτέλεσε αφορμή για να φύγω από την Θεσσαλονίκη ήταν η συνεργασία μου με το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας στην παράσταση “Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας”. Μετά όλα πήραν άλλο δρόμο. 

ΛΑ: 2016... Εκατοντάδες θέατρα πλέον στην Αθήνα, λίγες ταινίες & λιγότερη τηλεόραση για έναν ηθοποιό. Πώς το αντιμετωπίζεις;

ΧΠ: Με υπομονή και πίστη. Αυτή είναι η πραγματικότητα όπως την περιγράφετε. Είναι σπουδαία η δουλεία που κάνουμε ιδιαιτέρως στην εποχή που ζούμε. 

ΛΑ: Τα όνειρα σου για την επόμενη πενταετία;

ΧΠ:  Να είμαι καλά, να ζω ωραία και να κάνω πράγματα που αγαπώ.

ΛΑ: Γιατί επέλεξες να είσαι σε αυτήν την παράσταση; Τι είναι αυτό που την ξεχωρίζει; 

ΧΠ:  Επέλεξα να είμαι σε αυτή την παράσταση γιατί μου άρεσε πολύ ο ρόλος, όλο το έργο και η συνεργασία. Είχα δει αυτή την παράσταση πριν 15 χρόνια και μου είχε αρέσει πολύ. Ήταν για μένα μεγάλη πρόκληση ο ρόλος της κωφής.

ΛΑ:Τι σας μαθαίνει ο τόσο ιδιαίτερος ρόλος της επικοινωνίας ενός ανθρώπου που δεν ακούει; Πώς τον προσεγγίσατε και πώς εκπαιδευτήκατε γι΄αυτόν;

ΧΠ: Γι’ αυτό τον ρόλο δούλεψα πολύ και σε διαφορετικά επίπεδα. Έμαθα όλο τον ρόλο στη Νοηματική Γλώσσα, κάνοντας μαθήματα με δυο εξαιρετικούς δασκάλους, το Νίκο Ισαρη, κωφό καθηγητή Νοηματικής και την Ελισάβετ Κατσαράκη, διερμηνέα και καθηγήτρια Νοηματικής από τις "Γέφυρες επικοινωνίας". Πέρα από αυτό, διάβασα πολύ, είδα ταινίες, πήγα ως παρατηρήτρια σε σχολείο κωφών παιδιών, επισκέφτηκα το σωματείο κωφών προσπαθώντας να επικοινωνήσω στη Νοηματική και πάνω από όλα παρατήρησα και μελέτησα. Τον ρόλο της Σάρα τον προσέγγισα με αγάπη και καθόλου με οίκτο. Είναι μια γυναίκα πολύ αξιοπρεπής που δεν προκαλεί καθόλου οίκτο. Από κάθε ρόλο κάτι μαθαίνω, κάτι κερδίζω και πάω παρακάτω. Ο ρόλος της κωφής Σάρα μου έμαθε πως όταν θέλουμε να πούμε κάτι τόσο στη ζωή αλλά και στο θέατρο, δεν είναι απαραίτητο να το περιγράψουμε αρκεί να το νιώθουμε.

ΛΑ: Ποια ήταν η πιο όμορφη και ποια η πιο αμήχανη στιγμή σου στο θέατρο;

ΧΠ: Αμήχανη στιγμή δεν θυμάμαι. Όμορφες θυμάμαι πολλές. Αυτή που ζω τώρα είναι σίγουρα πιο τις πιο όμορφες.

Επιμέλεια: Λίλη Αγγελοπούλου