Δημήτρης Βόγλης: «Ο πατέρας μου ο Γιάννης Βόγλης» - Ο γιος του αξέχαστου ηθοποιού σε μια "αληθινή" συζήτηση‏

Ο ένας καταξιωμένος ηθοποιός, μορφή της τέχνης, και ο άλλος άνθρωπος της θάλασσας, αναφέρουν ο Αργυρής Κατωπόδης & η Βιβιάννα Βαρδή στον πρόλογο τους για την συνέντευξη με τον Δημήτρη Βόγλη που αλιέυσαμε από το lefkadapress.gr. Ο λόγος για τον άνθρωπο που μεγάλωσε γενιές γενεών στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση ,  Γιάννη Βόγλη και το γιό του Δημήτρη. Ο Δημήτρης τα τελευταία τρία χρόνια ζει μόνιμα στην Λευκάδα. Δουλεύει … για την θάλασσα κι αυτή τον αποζημιώνει. Άνθρωπος που γνωρίζει πολύ καλά τα μυστικά του θαλάσσιου τουρισμού, του ιστιοπλοϊκού σκάφους συγκεκριμένα, και παράλληλα ένας άνθρωπος που κουβαλάει ένα βαρύ όνομα. Κάποια στιγμή σκέφτηκε να γίνει ηθοποιός γιατί, «τόχε», όμως η θάλασσα είναι έρωτας και δεν ξεφεύγεις εύκολα απ’ αυτήν. Η κουβέντα μαζί του ένα απόγευμα στη μαρίνα της Λευκάδας κύλισε γύρω από τη ζωή του με τον πατέρα του Γιάννη αλλά και τη θάλασσα… Μας μίλησε για το τι ένοιωσε όταν βρέθηκε μικρό παιδί μαζί με τον πατέρα του στην πρεμιέρα του επικού, πλέον, έργου « Κορίτσια στον ήλιο»… για την μητέρα του , τη διακριτική Σκωτσέζα που στάθηκε όλα αυτά τα χρόνια με αξιοπρέπεια δίπλα στον Γιάννη Βόγλη και τα δύο της αγόρια… Όλα έχουν τόσο ενδιαφέρον:
 
Να ξεκινήσουμε από το πως βρεθήκατε στην Λευκάδα;
Οικονομικός μετανάστης. (χαμογελάει).  Η Λευκάδα τα τελευταία χρόνια έχει γίνει κέντρο του yachting. Επειδή στην Πάτρα, που ζούσα  δεν έχει τα αντικείμενο και  έκανα άλλα πράγματα κάτι σαν να είχα μουντζώσει τη θάλασσα, δηλαδή,   με μούντζωσε κι αυτή. Όμως η θάλασσα είναι για μένα η ίδια η ζωή μου  και  έτσι αποφάσισα να γυρίσω στην παλιά μου δουλειά. Μια δουλειά που την αγαπούσα πολύ.

Τι ακριβώς κάνετε;
Τα πάντα σε ότι έχει σχέση με το ιστιοπλοϊκό σκάφος.

Αυτό κάνατε από την αρχή της επαγγελματικής σας καριέρας;
Ιστιοπλοΐα έκανα από μικρός , μετά ξεκίνησα να δουλεύω στον τουρισμό σε γραφείο incoming και μετά αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με το χώρο. Βέβαια και με ένα διάλλειμα δεκαπέντε ετών όπου παντρεύτηκα και έγινα πατέρας. Ζούσα στην Πάτρα και μετά κατάλαβα ότι χρειάζομαι τη θάλασσα και η θάλασσα με χρειάζεται. Κι έτσι αποφάσισα αν έρθω μόνιμα στην Λευκάδα.

Πώς είναι η ζωή στην Λευκάδα , γιατί ζείτε και το χειμώνα εδώ.
Είναι όπως το περίμενα. Από ονειρικά μέχρι δύσκολα κάποιες φορές. Αλλά αυτό είναι μέσα στη ζωή. Όταν όμως είσαι δίπλα στη θάλασσα και δουλεύεις γι αυτήν όλα γίνονται πιο εύκολα.

Έχετε ενταχθεί στη ζωή της Λευκάδας ;
Ποτέ δεν εντάσσομαι πουθενά.  Δεν μου αρέσει να εντάσσομαι. Με ενδιαφέρει να βρίσκω κάποιους  ανθρώπους που να μπορώ να συζητήσω, να περνάμε καλά, να με βοηθούν και να τους βοηθώ σε μια δύσκολη στιγμή. Και δόξα το Θεό το έχω πετύχει αυτό όπου κι αν έχω πάει.

Ο χειμώνας όμως είναι δύσκολος στην Λευκάδα. Μήπως πέρασε από το μυαλό σας να φύγετε;
Παρά το γεγονός ότι ο πρώτος μου χειμώνας στην Λευκάδα ήταν και ο πιο βροχερός δεν σκέφτηκα ποτέ να φύγω. Είχε πολύ ενδιαφέρον.  Ήταν δύσκολος χειμώνας όμως έκανα φίλους. Είδα την άλλη Λευκάδα. Αυτή του χειμώνα που έχει μια άλλη ομορφιά , μοναδική.

* Καιρός να μιλήσουμε για τον πατέρα Γιάννη Βόγλη. Πως είναι να μεγαλώνει ένα παιδί με επώνυμο πατέρα;
Εξαιρετικά συνηθισμένα. Το προσπάθησε πολύ ο πατέρας μου να μην αισθανόμαστε και εγώ κι ο αδερφός μου  κάπως επειδή είναι επώνυμος, ή να συμπεριφερόμαστε κάπως επειδή είναι επώνυμος ή ότι μας οφείλονται πράγματα επειδή είναι επώνυμος. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι και ο ίδιος προβεβλημένος με την έννοια των media.

Ο συγκεκριμένος είναι ένας μεγάλος ηθοποιός, μια μεγάλη προσωπικότητα της τέχνης, που όμως έχει καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια οι περισσότεροι να μην γνωρίζουν την εικόνα σας. Έχει καταφέρει και έχει  το έχει θωρακίσει αυτό. Πως το κατάφερε αυτό;
Είναι πολύ απλό δεν το αποζητούσε , δεν το κυνηγούσε.  Ήταν βέβαια και σε μια γενιά ηθοποιών και ανθρώπων που δεν γινόταν το παραλήρημα που γίνεται τώρα. Ήθελαν την προβολή, αλλά υπήρχε ανθρώπινο μέτρο. Είχαν μία άλλη άποψη για την ίδια τη ζωή, για την προβολή τους. Τους απασχολούσε να προστατεύουν την οικογένειά τους και να μην την κάνουν βορά των φλας.

* Δεν είναι από αυτούς που τους ξέχασε ο χρόνος, συμμετέχει σε ρόλους στο θέατρο ακόμη και είναι εντυπωσιακό το  πόσο  σας έχει προστατέψει.
Ναι  είναι αλήθεια αυτό. Να σκεφτείτε ότι μόνο δύο φορές όλα αυτά τα χρόνια έχει μιλήσει για εμάς.  Σε μία συνέντευξή του τότε στο ΦΑΝΤΑΖΙΟ και πρόσφατα  στην εκπομπή της Βίκυς Χατζηβασιλείου όταν του έγινε αφιέρωμα.

Πώς είναι η σχέση με τον πατέρα σας;
Άκρως ανταγωνιστική.  Βασικά τσακωνόμαστε ακόμα και όταν συμφωνούμε (γελάει). Πάντα ήταν της άποψης γίνε ότι θες αρκεί να είσαι πολύ καλός σε αυτό που θα κάνεις. Θες να γίνεις ηθοποιός, γίνε αλλά εγώ σου προτείνω να μην γίνεις.   Θα σε βοηθήσω όσο μπορώ αλλά μην γίνεις. Μου πέρασε κάποτε από το μυαλό γιατί είχα πάρει μέρος σε κάποιες παραγωγές. Αλλά, ποτέ δεν το ήθελα πραγματικά.

Νοιώθατε όμως μια ασφάλεια, γνωρίζοντας ότι είχατε έναν άνθρωπο πίσω σας και  ότι θα σας στηρίξει.
Η στήριξη ήταν και είναι ακόμα δεδομένη. Χωρίς να είναι η περίπτωση του κλασσικού έλληνα πατέρα, η στήριξη ήταν πάντα εκεί. Δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου που να μην ήταν δίπλα μου και ο πατέρας και η μητέρα μου.

Η μητέρα σας είναι από την Σκωτία, άρα δεν μιλάμε για μια κλασική οικογένεια.
Ναι η μητέρα μου είναι Σκοτσέζα, βέβαια οι Κέλτες είναι οι πιο Έλληνες. Βορειοευρωπαίοι από τη μία από την άλλη όμως η μάνα μου επειδή ήταν και από καλή οικογένεια δεν ήταν τυπική Κέλτισα σκοτσέζα.
Έχετε Σκωτσέζικα χαρακτηριστικά όσον αφορά τον χαρακτήρα και την συμπεριφορά σας;
Η νοοτροπία των Σκοτσέζων είναι κάτι σαν την ελληνική. Εξαιρετικά παράλληλες πορείες. Ζουν σε μία χώρα άγονη βουνό και πέτρα. Πέρασαν σκλαβωμένοι από τους Εγγλέζους πολλά χρόνια. Είναι παράλληλη ιστορία.

Θα μπορούσατε να ζήσετε στην Σκωτία;
Όχι, γιατί εδώ έχω μεγαλώσει και ζήσει όλη μου τη ζωή. Έχω ζήσει αρκετά μεγάλα διαστήματα εκεί. Είναι ένας πανέμορφος τόπος αλλά δεν είναι Ελλάδα. Σε ορισμένα πράγματα μου αρέσει πολύ η νοοτροπία που έχουν και σε άλλα πράγματα δεν μπορώ, όντας Έλληνας, να τα αντέξω. Είναι βέβαια χαρακτηριστικό όλων των Βόρειων Ευρωπαίων. Τα πάντα πρέπει να είναι σε τάξη, σε όλα.

Επίσης είναι εντυπωσιακό το ότι αυτός ο ωραίος άνδρας ο σταρ του θεάτρου και του κινηματογράφου δε δημιούργησε ποτέ κανένα ερωτικό σκάνδαλο και είχε και έχει πάντα δίπλα του τη μητέρα σας…
Όπως όλα τα ζευγάρια είχαν και αυτοί τα πάνω και τα κάτω τους αλλά σε γενικές γραμμές ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα αρμονικό ζευγάρι.  Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Ήταν δύσκολο γιατί παλιότερα θυμάμαι τον πατέρα μου ελάχιστες φορές στο σπίτι. Το πρωί είχαν γύρισμα και το βράδυ παράσταση , κάποιες  φορές και διπλά γυρίσματα στα ρεπό. Η απουσία του όταν ήμουν μικρός ήταν πολύ έντονη.

Και  προσπαθούσε να την καλύψει η μητέρα σας.
Ναι . Η οποία και αυτή μεγαλωμένη σε ένα περιβάλλον αριστοκρατικό με τις νταντάδες της, χωρίς τους γονείς της. Κι αυτή δεν το «είχε». Βέβαια αυτό μας έκανε ανεξάρτητους από πάρα πολύ μικρούς. Είμαστε δύο αδέρφια. Θυμάμαι στις πρώτες τάξεις του  δημοτικού έπαιρνα το λεωφορείο μόνος και κατέβαινα στην πλατεία της Γλυφάδας και πήγαινα στον καλύτερο μου φίλο. Τέτοια ανεξαρτησία.

Θα θέλαμε να επικεντρωθούμε σε μία συγκεκριμένη περίοδο . Τότε που γυρίστηκε η ταινία με την Αν Λόμπεργκ  και όταν έγιναν σλόγκαν για όλη την Ελλάδα «τα μύγδαλα»… Πόσο χρονών ήσασταν τότε;
Εγώ ήμουν τεσσάρων και η μητέρα μου ήταν έγκυος στον αδερφό μου.
Τα «κορίτσια στον ήλιο» γυρίστηκαν ως μικρού μήκους ταινία. Κι αργότερα στο μοντάρισμα είδαν ότι τραβάει οπότε συνέχισαν τα γυρίσματα καταχείμωνο στην Άνδρο. Φανταστείτε ότι  μητέρα μου, ο πατέρας μου και ο  Βασίλης Γεωργιάδης ο σκηνοθέτης κουκουλωμένοι είχαν αποκοιμηθεί στα σκαλιά της χώρας. Αυτή έγκυος στον 8ο μήνα και περίμεναν να έρθει το πλοίο γιατί δεν είχαν πουθενά να κοιμηθούν.
Τα «μύγδαλα» συνεχίζουν ακόμη και τώρα να είναι σλόγκαν. Έχουν περάσει γενιές γενεών με αυτή την ταινία.
Όταν   η ταινία παίχτηκε  στη Γλυφάδα πήγαμε να το δούμε, με την μητέρα μου , τον πατέρα μου , τη γιαγιά μου, το παππού μου. Εγώ ήθελα να καθίσω μόνος μου σε μία κατάμεστη αίθουσα. . Στη σκηνή της φυλακής λοιπόν, μια αστεία σκηνή, άρχισε να γελάει ο κόσμος. Και σηκώθηκα εγώ επάνω και άρχισα να φωνάζω « τι γελάτε…ο πατέρας μου είναι στη φυλακή κι εσείς γελάτε;». Θυμάμαι ακόμη και τι φορούσα. Μα πως μπορείς να γελάς εσύ με τον πατέρα μου ενώ αυτός ήταν στην φυλακή άδικα, σκεφτόμουνα και το μυαλού ενός μικρού παιδιού τότε δεν μπορούσε να το εξηγήσει.  Και στα γυρίσματα είχα πάει αλλά αυτή η σκηνή με… έχει σημαδέψει…

 
Ένα μικρό παιδί που βλέπει σε μία τεράστια οθόνη τον πατέρα του….
Για μένα ήταν απλά ο μπαμπάς….. Δεν το έβλεπα και ακόμη δεν το βλέπω κάπως διαφορετικά. Δεν το έχει αφήσει και αυτός, άλλωστε.

Την Αν Λόμπεργκ την είχατε γνωρίσει;
Ναι. Η Αν ήταν τόσο όμορφη. Είναι ακόμη και τώρα πολύ όμορφη.  Φοβερή. Τότε ήταν παιδί.  Κατά τύχη της ήρθαν όλα. Το πήγε πολύ καλά. Μου είχε φέρει μάλιστα, θυμάμαι τότε,  δώρο ένα στρογγυλό,   παζλ τελείως seventeen’s . Είχαν  κρατήσει δε επαφή με τον πατέρα μου και μάλιστα με περιμένει να πάω Νορμανδία κάποια στιγμή.

Ο Γιάννης Βόγλης πριν από εσάς είχε έρθει στην Λευκάδα;
Ναι. Ο πατέρας μου έχει έρθει για θεατρική παράσταση στη Λευκάδα στο Κάστρο στην Άγια Μαύρα με τον  Μάνο Κατράκη, είχαν παίξει τον «καπεταν Μιχάλη». Έχει παίξει τρείς φορές.

Ποιος ρόλος του είναι αυτός και έχει χαραχθεί στο μυαλό σας;
Παράξενος ρόλος. Στο κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος με τον Μίνωα Βολανάκη «Οι αριθμημένοι» του Κανέττι. Ένα έργο το οποίο, το είδα δεκατριών χρονών και με συγκλόνισε.  Το θέατρο είναι τόσο άμεσο.

Δεν υπάρχει ηθοποιός που δεν αγαπάει περισσότερο το θέατρο…
Δεν υπάρχει ηθοποιός που να σέβεται τον εαυτό του και αυτό που κάνει και να μην …για το θέατρο. Η τηλεόραση είναι απλά για να σου βγάζει ως προς το ζειν. Η πραγματική δουλειά γίνεται στο θέατρο.

Όταν αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη θάλασσα, ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σας είπε;
Καταρχήν και ο ίδιος είναι τρελαμένος με τη θάλασσα, όλη η οικογένεια. Οπότε δε χρειαζόταν να μου πει.

Από πού είστε;
Η γιαγιά μου ήταν από την Άνδρο, ο παππούς μου ήταν από τη Μικρά Ασία.

Τυχαία και τα κορίτσια γυρίστηκαν στην Άνδρο; Το δρομολόγησαν προ τα εκεί;
Τυχαία δεν νομίζω , αν και γι αυτό πρέπει να ρωτήσετε τον πατέρα μου. Το γεγονός είναι ότι το μισό έργο γυρίστηκε στο Μακρόπουλο και το άλλο μισό στην Άνδρο.

Πότε ήρθε τελευταία φορά εδώ;
Το Πάσχα. Κάναμε Πάσχα μαζί…

Η 12χρονη κόρη σας τι λέει για τον παππού της;
Είναι πολύ περήφανη για τον παππού της. Το λέει και το φωνάζει… Και το εκμεταλλεύεται και λίγο…

Έχει ασχοληθεί καθόλου με σχολικές παραστάσεις; Την βοηθάει ο παππούς στις επιλογές της; Τον ρωτάει;
Τραγουδάει. Είναι στην πολυφωνική της Πάτρας. Και στο θεατρικό εργαστήρι της Πολυφωνικής. Είναι δώδεκα χρονών.  Του ανακοινώνει απλά. Σε όλα τα γκαλά που έχουν κάνει πηγαίνει και τη βλέπει.

Έχει παρακολουθήσει δηλαδή ο πατέρας σας παράσταση που παίζει η εγγονή του;
Ναι , και την έχει παρακολουθήσει να κλέβει και την παράσταση. Ο πατέρας μου έχει το καλό και κακό μαζί. Όταν του ζητείται η άποψη του, δεν λέει ψέματα. Ή θα πει ναι πήγαινε σε αυτή τη σχολή γιατί έχεις ταλέντο και πρέπει να συνεχίσεις ή θα σου πει άστο… κάνε κάτι άλλο. Οπότε όταν μου είπε ότι η μικρή μου έκλεψε την παράσταση σημαίνει ότι ναι , πραγματικά,  την έκλεψε.

Μάλλον θα επενδύσει στην εγγονή γιατί με το γιο..
Η εγγονή, η Ελισάβετ,  τον κάνει ότι θέλει και είναι αλήθεια ότι τον κάνει ότι θέλει…

Είμαστε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο. Πώς βλέπεις τον κλάδο του θαλάσσιου τουρισμού στην περιοχή του Ιονίου και σε μια οργανωμένη μαρίνα;
Το θέμα δεν είναι μόνο οι οργανωμένες μαρίνες, το θέμα είναι αυτό που έχουμε στην Ελλάδα. Η Ελλάδα όλη είναι μια Πολυνησία. Αυτό είναι ένα εξαγώγιμο προϊόν πρώτης γραμμής, η βαριά μας βιομηχανία. Έχουμε καταφέρει να είναι τριτοκλασάτη. Όχι ως φυσική ομορφιά, αυτό υπάρχει. Ως οργάνωση, στρατηγική, παροχές. Η Ελλάδα έκανε όνομα γιατί δεν είχε παροχές. Οι πρώτοι τουρίστες που ήρθαν στην Ελλάδα για το θαλάσσιο τουρισμό, ήταν άνθρωποι με λεφτά. Jet setters τα πιο παλιά χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι εκτίμησαν την απλοϊκότητα, την ελληνική φιλοξενία. Την πραγματική ελληνική φιλοξενία που ο άλλος έβγαινε από το δωμάτιο του για να κοιμηθεί κάποιος ξένος. Αυτό το πράγμα έχει χαθεί εδώ και χρόνια.
Ο θαλάσσιος τουρισμός είναι διαφορετικός, απευθύνεται σε ένα άλλο τουρίστα.
Είναι τουρισμός ειδικότητα, θεματικός. Είναι πολύ συνειδητοποιημένοι οι άνθρωποι που θα κάνουν τέτοιο είδους τουρισμού.  Με αυτό το μέσο εάν δεν σου αρέσει το ένα μέρος, φεύγεις και πας στο επόμενο.

Είναι ακριβός ο τουρισμός με ένα ιστιοφόρο; Έχουν αυξηθεί οι Έλληνες στο θαλάσσιο τουρισμό. Κάποιοι πιστεύουν ότι είναι ένα είδος ακριβού τουρισμού.
Δεν είναι. Το πιο δύσκολο είναι η παρέα. Είσαι σε ένα κλειστό χώρο , καταμεσής της θάλασσας και δεν έχεις επιλογές. Δεν υπάρχει σταματήστε να κατέβω. Έχουν χαλάσει φιλίες. Πρέπει να είσαι συνειδητοποιημένος και  επίσης ότι είναι και διακοπές ταλαιπωρίας. Βέβαια μπορεί να είσαι αραγμένος σε έναν όρμο και να πέσεις στην θάλασσα ότι ώρα θες. Δεν υπάρχουν χρήματα να το εξαγοράσεις αυτό. Αυτή είναι όλη η μαγεία.

Είχαμε ακυρώσεις με αυτή την κατάσταση που επικρατεί;
Καθόλου. Αντιθέτως υπάρχει ζήτηση. Βέβαια η εταιρεία που δουλεύω εγώ είναι μια μικρή εταιρία εικοσιπέντε ετών , γερμανοελληνική και έχει ένα όνομα σοβαρό. Εδώ μέσα στην μαρίνα Λευκάδα υπάρχουν κι άλλες εταιρείες με καλό όνομα και επίσης δεν έχουν ακυρώσεις. Ο καλός επαγγελματίας θα είναι ο τελευταίος που θα ξεμείνει από δουλειά. Αυτό πρέπει να το βάλουν καλά στο μυαλό τους όσοι ασχολούνται με κάθε μορφή τουρισμού.
Έχουμε χρυσάφι στα χέρια μας και δεν μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε.