Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος: Κι όμως ο Τσίπρας σαρώνει, Κυριάκο!

Το να κατηγορεί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον πρωθυπουργό ότι δεν είναι αριστερός αλλά κορυφαίος καιροσκόπος, μόνον έκπληξη προκαλεί σε κάποιον που διαθέτει στοιχειώδες ιδεολογικό υπόβαθρο.

Ένα πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι: τί θα έπρεπε να κάνει ο κ. Τσίπρας αν ήταν αριστερός και όχι καιροσκόπος; Ένα δεύτερο ερώτημα είναι: τί καλύτερο έχουν κάνει οι τσιπραϊκού τύπου κυβερνήσεις όπου μπόρεσαν να ασκήσουν εξουσία; Με πιο απλά λόγια, ο κ. Μαδούρο στην Βενεζουέλα είναι καλός ή κακός αριστερός; Η γνώμη μας είναι ότι ο διάδοχος του Ούγκο Τσάβες (πολιτικό ίνδαλμα του κ. Τσίπρα) είναι ένας συνεπέστατος αριστερός, που με την πολιτική του κατάφερε να διαλύσει την χώρα του.

Αυτό έχουν πετύχει ΟΛΕΣ χωρίς εξαίρεση οι μαρξιστικής-λενινιστικής αντιλήψεως κυβερνήσεις, παντού όπου άσκησαν την εξουσία. Λεηλάτησαν υπάρχοντα πλούτο χωρίς να δημιουργήσουν απολύτως τίποτε. Εξάλλου, στην ιδεολογία της μαρξιστογενούς αριστεράς, η δημιουργία πλούτου είναι άγνωστη. Ούτε και την ενδιαφέρει. Η αριστερή ιδεολογία «μοιράζει», δια της αρπαγής και της λεηλασίας, πλούτο που άλλοι, πολύ «κακοί» άνθρωποι, έχουν παράγει.

Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να γνωρίζει ότι αυτή η πτυχή της μαρξιστικής διαλεκτικής οδήγησε στην διάσπαση της Πρώτης Σοσιαλιστικής Διεθνούς και στην εν συνεχεία απόρριψη του περίφημου Κομμουνιστικού Μανιφέστου των Μαρξ και Ένγκελς από την υπό εκκόλαψη σοσιαλδημοκρατία στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο μεγάλος θεωρητικός της σοσιαλδημοκρατίας, Εδουάρδος Μπέρνσταϊν, πίστευε ότι το πρόβλημα της εργατικής τάξης δεν είναι να πάρει ένα κομμάτι από τον συσσωρευμένο πλούτο των καπιταλιστών, αλλά να παράγει εισόδημα που θα διανέμεται δικαιότερα.

Την λογική αυτή απορρίπτουν, ακόμη και σήμερα, όλοι οι τριτοκοσμικοί και μαρξιστογενείς ηγέτες, με τα γνωστά για τις χώρες τους δραματικά αποτελέσματα. Σημειώνουμε ότι την λογική αυτή απέρριπτε για μία περίοδο και ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος όμως διασωζόταν πολιτικά γιατί μοίραζε «πλούτο» που δανειζόταν από τις διεθνείς αγορές και από τις επιδοτήσεις που εισέπραττε από την τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

Όσον αφορά δε τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ξεκάθαρο ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι συνεπέστατος με τις ιδεολογικές του αρχές.

Όπως πολύ σωστά επισημαίνει σε άρθρο του ο κ. Ναπολέων Λιναρδάτος, η πρώτη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης Συριζανέλ ήταν η ευνοϊκή στάση της απέναντι σε φυλακισμένους τρομοκράτες, κάποιοι από τους οποίους κυκλοφορούν ελεύθεροι. Στην συνέχεια, η κυβέρνηση αυτή άνοιξε τα σύνορα στους πρόσφυγες/μετανάστες, κατήργησε τα πειραματικά σχολεία του Δημοσίου, βάλλει κατά της ιδιωτικής παιδείας, επεκτείνει τον κρατισμό όπου μπορεί, υπονομεύει την αριστεία, ανάγει την μαρξίζουσα φιλοσοφία σε ύπατο πολιτιστικό αγαθό, βάζει χέρι στην ελευθερία του Τύπου και, βεβαίως, διορίζει ασύστολα «ημέτερους» στις πιο ζωτικές κρατικές αρθρώσεις.

Όλες οι παραπάνω ενέργειες συνιστούν συνεπέστατη αριστερή πολιτική, που στηρίζεται σε κάποιο βαθμό και από τους εταίρους-δανειστές μας. Θα πρέπει δε να επισημάνουμε ότι η τακτική του κ. Τσίπρα και των συνεταίρων του δεν έπεσε ξεκρέμαστη από τα σύννεφα. Στην ουσία είναι η συνέχιση –με άλλα μέσα, ίσως– μίας πολιτικής που καθιερώθηκε στην χώρα από καταβολής του νεοελληνικού κράτους και επιδεινώθηκε στην διάρκεια της μεταπολίτευσης.

Με άλλα χρώματα, έτσι, η πολιτική αυτή συνεχίζεται και με δανεισμό, που προσλαμβάνοντας πλέον δομικό χαρακτήρα θα διαιωνίζεται. Επίσης, σήμερα η ΕΕ και το ΔΝΤ συντηρούν την τελευταία σοσιαλιστική οικονομία της Ευρώπης, η οποία, αντί πλέον να μοιράζει δανεικά, κατανέμει φτώχεια. Αντί να παράγει πλούτο, βυθίζεται όλο και περισσότερο στον δανεισμό γιατί δεν γνωρίζει να κάνει κάτι άλλο.

Αν λοιπόν ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει πράγματι να γίνει ο ηγέτης της αλλαγής στην χώρα, θα πρέπει εδώ και τώρα, ξεκάθαρα, να τονίσει προς κάθε κατεύθυνση ότι ΘΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ αυτό το σύστημα. Μόνον αν ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ από τον κρατισμό και την πελατειακή διαφθορά, η Ελλάδα θα προκόψει. Αν όχι, όπως είπε και ο Γιάννης Μπουτάρης, θα είναι για πέταμα.