Η πιο όμορφη Ελληνική ιστορία της ημέρας: Η μικρή Ροδάνθη ανέβηκε στον Όλυμπο με 120 ακόμη & έστειλε μήνυμα ελπίδας

Η χώρα μας αποδεικνύεται ουραγός στην Ευρώπη σε δότες μυελού με μόλις 22.000 εγγεγραμμένους όταν, για παράδειγμα, στην Κύπρο, η οποία έχει υποδεκαπλάσιο πληθυσμό, οι δότες ανέρχονται στους 110.000.

Σύμφωνα με τα θλιβερά στατιστικά, εξαιτίας της ισχνής ελληνικής δεξαμενής δοτών η συντριπτική πλειονότητα μοσχευμάτων στην Ελλάδα προέρχεται από το εξωτερικό, γεγονός που κοστίζει σε χρόνο -πολύτιμο για την υγεία των ασθενών- και σε χρήμα.

Την πρωτοβουλία για την ορειβασία στο Βουνό των Θεών έλαβαν ο Φυσιολατρικός Αθλητικός Ορειβατικός Σύνδεσμος (ΦΑΟΣ), η Τράπεζα Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών «Οραμα Ελπίδας» και ο Αθηναϊκός Ορειβατικός Σύλλογος, οι οποίοι, όπως εξηγεί ο κ. Κώστας Τσιβελέκας, πρόεδρος του ΦΑΟΣ, θέλησαν να δείξουν ότι «όσο δύσκολη κι αν είναι η προσπάθεια, όσο υψηλός και αν φαίνεται ο στόχος, με τη συλλογική δράση και υποστήριξη φίλων, η ελπίδα για ζωή μπορεί να κατακτηθεί.

Σε όλους αξίζει μία θέση στον Ολυμπο. Ο τελικός μας στόχος δεν ήταν απλά η ανάβαση στην υψηλότερη κορυφή, ήταν η ανάδειξη της σημασίας της ανιδιοτελούς προσφοράς και της ανθρώπινης δύναμης. Θέλαμε να πούμε προς κάθε ασθενή που χρειάζεται μεταμόσχευση: Δεν είσαι μόνος, είμαστε μαζί σου».

Οι ορειβάτες, μεταμοσχευμένοι ασθενείς, εθελοντές δότες, με τη συνοδεία αιματολόγων γιατρών και νοσηλευτών, ξεκίνησαν το μεσημέρι του Σαββάτου 2 Ιουλίου από τη θέση Πριόνια - στις πηγές Ενιπέα- και μέσω του δάσους οξιάς και ρόμπολου στην καρδιά του Εθνικού Δρυμού συνέχισαν την ανοδική τους πορεία προσεγγίζοντας το καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός στα 2.060 μέτρα.Εκεί, πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις αφιερωμένες στον εθελοντισμό με ερασιτέχνες μουσικούς και βραδιά ποίησης.

«Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε στις 4.30 με 5 το πρωί με φακούς κεφαλής και μέσω της Κακόσκαλας πατήσαμε την ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου. Θελήσαμε να ευαισθητοποιήσουμε κόσμο, εγγράψαμε νέους δότες. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΦΑΟΣ συμμετέχει σε κάτι τέτοιο», εξηγεί ο κ. Τσιβελέκας. «Το 2010 είχαμε συνεργαστεί και πάλι με το Οραμα Ελπίδας και φέτος θελήσαμε να βοηθήσουμε με αυτόν τον τρόπο στην καμπάνια του. Παρά την εμπειρία τόσων χρόνων αυτή η διαδρομή είχε άλλο περιεχόμενο και άλλες διαστάσεις. Προήγαγε τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη και τη συνεργασία που στην πραγματικότητα είναι και οι βασικές αξίες της ορειβασίας...».

ΜΑΘΗΜΑ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ 13ΧΡΟΝΗ ΡΟΔΑΝΘΗ
«Σκέφτομαι ήδη τη δεύτερη φορά, που θα ήθελα να είναι πάλι για καλό σκοπό...»
Εναν ολόκληρο χρόνο αγωνιούσε η Ροδάνθη Καραβασίλη για την ανάβαση. Η πιο μικρή ορειβάτισσα της περασμένης Κυριακής έκλεψε τις εντυπώσεις με την αποφασιστικότητά της και το έντονο αίσθημα αλληλεγγύης που τη διακατείχε.

«Είχαμε κανονίσει τη συγκεκριμένη διαδρομή πριν από έναν χρόνο αλλά την πρώτη φορά ακυρώθηκε», λέει η ίδια μιλώντας στο «Εθνος». «Τελικά μας ειδοποίησαν τηλεφωνικά ότι θα γινόταν αυτό το Σαββατοκύριακο. Δεν είμαι από εκείνους που έχουν κάνει μεταμόσχευση, συμμετείχα εθελοντικά για να ακουστεί δυνατά το μήνυμα ότι πρέπει να βοηθάμε ανθρώπους που πάσχουν».

Όπως γράφει η Κατερίνα Ροββά και το ethnos.gr, όλα ξεκίνησαν από έναν οικογενειακό φίλο που ασχολείται με την ορειβασία. «Εκείνος μας ενημέρωσε ότι θα γινόταν αυτή η προσπάθεια. Και ενδιαφέρθηκα. Ηθελα πάρα πολύ καιρό, από χρόνια, να κάνω κάτι για να βοηθήσω ανθρώπους που έχουν ανάγκη και μόλις το άκουσα είπα αμέσως ''ναι''. Τελικά, μαζί με τον μπαμπά μου και τους υπόλοιπους συμμετέχοντες φτάσαμε στην ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου».

Δύσκολη διαδρομή
Η διαδρομή είναι ιδιαίτερα απαιτητική για μία έφηβη στην ηλικία της Ροδάνθης. Τον Σεπτέμβριο θα ξεκινήσει τη Β' Γυμνασίου, όμως δεν σκέφτηκε στιγμή να εγκαταλείψει την προσπάθεια. «Η διαδρομή ήταν αρκετά δύσκολη αλλά αφού ήταν για καλό σκοπό άξιζε. Επίσης ήταν μια διαδρομή με καταπληκτικά τοπία», λέει.
«Στην Κατερίνη έγιναν ιστιοπλοϊκοί αγώνες ενώ οι εκφηλώσεις περιελάμβαναν και πρόγραμμα με μουσική. Ηταν αρκετός κόσμος. Ηταν από τις λίγες φορές που συγκεντρώνεται τόσος κόσμος στην ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου. Γιατί το μέρος εκεί είναι στενό και δεν συνηθίζεται».

Η συνολική διαδρομή κράτησε οκτώ ώρες. «Περπατούσαμε τέσσερις ώρες για να φτάσουμε στο καταφύγιο και άλλες τέσσερις κάναμε κανονική ανάβαση. Σε κάποια σημεία ήμασταν δεμένοι με σχοινιά. Στην αρχή ήμουν αγχωμένη αλλά σιγά σιγά συνήθισα», συνεχίζει η ίδια, ένα γλυκό κορίτσι με κοινωνικές ευαισθησίες. «Οι φίλες μου ενθουσιάστηκαν όταν άκουσαν ότι θα ανέβαινα στη κορυφή του Ολύμπου. Δεν με ακολούθησε όμως καμία. Οσο για μένα, σκέφτομαι ήδη τη δεύτερη φορά, που θα ήθελα να είναι και πάλι για καλό σκοπό...».