Ο Θ. Κρατερός στην Αυγή: Δείρε, λατρεία μου, πέντε-έξι κι έλα στο σπίτι μου πριν φέξει

 Δείτε, όσοι επίσης απορείτε, μπας και φωτιστείτε. Αγαπημένη: Ο άντρακλάς μου δέρνει. Γουστάαααρω. Λαγός: Γιατί, τώρα το είδες; Αγαπημένη: Όχι. Εξιτάρομαι κάθε φορά που το κάνεις. Είχες από τον Απρίλη. Λαγός: Ξέχασες τη διανομή τροφίμων. Τα ΜΑΤ...

Γράφει ο Θανάσης Καρτερός στην avgi.gr

Είχα πάντα μια απορία για το πώς ερωτεύονται οι ναζί. Πώς αγαπούν και αγαπιούνται. Αν αφήνει το χιτλερικό μίσος τους χώρο για ανθρώπινη αγάπη, έρωτα, ασπασμό των αγγέλων προς τ’ άστρα που έλεγαν τα παλιά λευκώματα.

Διότι πώς μισούν το ξέρουν οι πάντες, ιδιαίτερα οι αλλόφυλοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι τουρκόφιλοι, οι εβραιόφιλοι, οι αναρχοφιλόφιλοι και οι κομμουνιστόφιλοι. Με μαχαίρια, αλυσίδες, σιδερογροθιές, πιστόλια και ανυπερθέτως δέκα τουλάχιστον με έναν. Μόνος του ο ναζί, ή άντε με έναν-δυο παρέα, είναι φρόνιμος. Έχουν πάντα εκτίμηση για τον συσχετισμό των δυνάμεων...

Αλλά τι γίνεται με τους έρωτές τους; Η αποκάλυψη από την "Εφημερίδα των Συντακτών" κάποιων sms που αντάλλαξαν ο βουλευτής Λαγός με την αγαπημένη του, χρυσαυγίτισσα κι αυτή, κάπως με φώτισαν.

Δείτε, όσοι επίσης απορείτε, μπας και φωτιστείτε. Αγαπημένη: Ο άντρακλάς μου δέρνει. Γουστάαααρω. Λαγός: Γιατί, τώρα το είδες; Αγαπημένη: Όχι. Εξιτάρομαι κάθε φορά που το κάνεις. Είχες από τον Απρίλη. Λαγός: Ξέχασες τη διανομή τροφίμων. Τα ΜΑΤ. Αγαπημένη: Για αναρχία λέω, λατρεία. Τα ΜΑΤ είναι τακτικότερα νομίζω. Μ’ άρεσε που πήγατε επίτηδες. Λαγός: Τώρα κατάλαβα. Μόνο όταν κάνω επεισόδια με θες!

Είδατε; Δεν λέω ότι μπορώ να καταλάβω, με θητεία πενήντα χρόνια στον σταλινισμό, την ευαίσθητη ψυχή ενός ναζί, αλλά όλο και κάτι βγαίνει από την παραπάνω ερωτική συνομιλία. Και σε μένα ακόμα, με την τόση αριστερή αρτηριοσκλήρωση, ανοίγει με το τρυπάνι των λέξεων μια φλέβα στιχουργικής ερωτικής. Δείρε, λατρεία μου, πέντε-έξι κι έλα στο σπίτι μου πριν φέξει.

Ή το παραπονεμένο: Μου λες ότι δεν κάνω επεισόδια και βάζεις στην αγάπη μας εμπόδια. Ή το αισθαντικό: Κουράστηκα για να σε αποκτήσω, τόσους αναρχικούς είχα να σκίσω. Συμπέρασμα; Και οι ναζί έχουν καρδιά.

Φτιάχνονται βέβαια με το μίσος, το ξύλο και το αίμα. Άλλος προσφέρει λουλούδια του Αγίου Βαλεντίνου και ο καλός ναζί προσφέρει στην καλή του σπασμένα κεφάλια. Και όχι από τα τακτικότερα, των ΜΑΤ, αλλά από την αναρχία.

Αυτό του ζητάει, τι να κάνουμε. Άλλος παραπονιέται «Με θες μόνο όταν είμαι ματσωμένος» κι ο πιστός ναζί παραπονιέται «Με θες μόνο όταν είμαι ματωμένος». Για να αποδειχτεί ότι στης καρδιάς τα μυστήρια δεν χωράνε δικαστήρια. Εκτός κι αν επιπέσει κανένα κακουργιοδικείο...