Γιός Δουρή: «Άλλος ήταν ο ένοχος, όχι ο πατέρας μου - Εκείνος είχε χρήματα και τον κάλυψαν»

Ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς του 1994, όταν ο μικρός Νίκος  εξαφανίστηκε από το σπίτι. Οι γονείς του παιδιού, ο Μανώλης και η Γεωργία Δουρή έσπευσαν να ενημερώσουν την Αστυνομία η οποία κινητοποιήθηκε άμεσα, όπως και όλο το χωριό. Η υπόθεση πήρε αμέσως μεγάλες διαστάσεις, με όλα τα κανάλια να βρίσκονται στην περιοχή. Λίγες ημέρες αργότερα, ο πατέρας του μικρού Νίκου, συνοδευόμενος από έναν από τα άλλα του έξι παιδιά, θα ανακάλυπταν το πτώμα του παιδιού, κρυμμένο σε ένα μαντρότοιχο, κοντά στο σπίτι τους.

Αυτό που θα ακολουθούσε δεν το είχε κανείς φανταστεί. 

Οι γονείς του παιδιού και τα έξι αδέλφιά του συντετριμμένοι έκλαιγαν σπαρακτικά στην κηδεία του μικρού Νίκου, ζητώντας να τιμωρηθεί ο δολοφόνος. Το παιδί, όπως προέκυπτε από τα σημάδια στο πτώμα του , είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά, ενώ ο δολοφόνος το έπνιξε, κρατώντας κλειστό το στόμα και τη μύτη του.

Η μεγάλη ανατροπή ήρθε λίγες ημέρες αργότερα όταν στο στόχαστρο των αρχών μπήκε ο 40χρονος, τότε, πατέρας του παιδιού, Μανώλης Δουρής.

Ο άγραφος νόμος της φυλακής

Ο Μανώλης Δουρής δεν άργησε να ομολογήσει ότι ήταν εκείνος που διέπραξε το αποτρόπαιο έγκλημα. «Με κυριεύει μια σπάνια ασθένεια, με μεταμορφώνει. Με έπιαναν κρίσεις και δεν έβλεπα μπροστά μου. Ο καθένας στη θέση μου το ίδιο μπορεί να έκανε». (…) «Είμαι μεγάλο κτήνος, αφού κατάφεραν τα χέρια μου, με απάνθρωπο τρόπο, να κάνουν αυτό που έκαναν. Για μένα δεν έπρεπε να υπάρχει ούτε σωτηρία ούτε λύπηση, μόνο βασανισμός μέχρι να πεθάνω», είπε ενώπιον των αρμόδιων αρχών.

Ωστόσο, δεν άργησε να πάρει πίσω την ομολογία του. Δήλωσε αθώος και «έδειξε» τη γυναίκα του και τον εραστής της -όπως έλεγε- ως υπεύθυνους για το έγκλημα.  Κατά τη διάρκεια της πρωτόδικης δίκης του, στο κακουργιοδικείο Κορίνθου, επέμεινε πως δεν σκότωσε το παιδί του.

Αμέσως μετά την καταδίκη του, ο Μανώλης Δουρής ανέβηκε στην κλούβα της αστυνομίας, που θα τον μετέφερε  στη φυλακή. Οι κάμερες κατέγραψαν το αυτοκίνητο να συνταράσσεται, καθώς δεχόταν την επίθεση των συγκρατουμένων του. Στη διαδρομή μέχρι τις φυλακές λέγεται, πως κακοποιήθηκε, βιάστηκε και ξυλοκοπήθηκε. Επί δυο χρόνια, ο Μανώλης Δουρής άλλαξε τέσσερις διαφορετικές φυλακές. Μέχρι τις  24 Φεβρουαρίου του 1996, όπου βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του με το καλώδιο της τηλεόρασης.

Ο πατέρας μου ήταν αθώος

Ο γιος του Μανώλη Δουρή, Δημήτρης, σε πρόσφατη συνέντευξη του, εξέφρασε την πεποίθηση πως ο πατέρα του δεν ήταν υπεύθυνος για το φρικτό έγκλημα. «Φόρτωσαν το βιασμό και τη δολοφονία στον πατέρα μου», είπε και φωτογράφισε έναν συγχωριανό του, ο οποίος βρίσκεται εν ζωή, όπως διευκρίνισε, ως δράστη: «άλλος άνθρωπος από το χωριό που είχε ασελγήσει σε πάρα πολλά παιδάκια. Αλλά εκείνος είχε χρήματα και τον κάλυπταν… Εκείνη την ημέρα ήμουν μαζί με τον πατέρα μου στη δουλειά από το πρωί. Γυρίσαμε και μας είπαν πως είχε χαθεί το παιδί».

Αλλά και η μητέρα του παιδιού και σύζυγος του Μανώλη Δουρή, Γεωργία, σε παλαιότερη συνέντευξη της, είχε υποστηρίξει την αθωότητά του: «Ο Μανώλης για μένα και για τα παιδιά μου είναι αθώος. Δύο αθώες ψυχές βρίσκονται στο χώμα και οι ένοχοι κυκλοφορούν ελεύθεροι. Ο άνδρας μου οδηγήθηκε στη φυλακή, όπου τον "αυτοκτόνησαν", καθώς η υπόθεση έπρεπε να κλείσει. Ο Μανώλης ήταν το τέλειο θύμα που μπορούσε να παρουσιαστεί σαν δολοφόνος. Ήταν φτωχός, μεροκαματιάρης και αγράμματος» (…) «Εκείνη την ημέρα ο άνδρας μου βρισκόταν στο σπίτι. Ο Νικολάκης βγήκε να παίξει και χάθηκε. Έπειτα από ώρες τον βρήκαμε σε αυτή την κατάσταση. Η αστυνομία έψαξε, βρήκε τους ενόχους, αλλά επειδή ήταν άνθρωποι ευυπόληπτοι και δεν μπορούσαν να τους ακουμπήσουν, φοβούμενοι ένα μεγάλο σκάνδαλο, τα έριξαν στον άνδρα μου».

Πηγή: Μαρία Ζαχαροπούλου, www.newsbeast.gr