Το Ιταλικό Μελόδραμα - Η σημασία του δημοψηφίσματος που ζήτησε ο Ματέο Ρέντσι για το μέλλον της χώρας στην Ευρώπη

Επειδή άνθισε την περίοδο του Ρομαντισμού του 19ου Αιώνα, έχει ηρωικούς εξωστρεφείς χαρακτήρες πού με ισχυρή ηθική βάση αντιπαλεύουν με δυνατούς εχθρούς και είτε δικαιώνονται, είτε πέφτουν μαχόμενοι ηρωικά.

Γράφει ο Κάσσανδρος (www.kassandros.gr)

Η Ιταλία επίσης θεωρεί ότι είναι κληρονόμος και συνέχεια της Αρχαίας Ρώμης. Κάθε λοιπόν Ιταλός πολιτικός πρέπει να έχει κάτι από Όπερα και κάτι από αρχαίο Ρωμαίο πολιτικό.

Η παρούσα πολιτικοοικονομική συγκυρία έχει στοιχεία και από τα δύο ανωτέρω.

Ο νέος Τριβούνος του Λαού ,ο κ. Ρέντσι, που μάχεται  εναντίον των ισχυρών Γότθων, έχει ανάγκη από ένα πολιτικό μοντέλο ανδρός που μοιάζει με τον Καισαρισμό της Αρχαίας Ρώμης.

Έτσι προτείνεται στον Ιταλικό Λαό ένα δημοψήφισμα, στις 4 Δεκεμβρίου φέτος, το οποίο αν εγκριθεί θα έχει το συνδυασμένο αποτέλεσμα, γνωστό ως “combinato disposto”, τέτοιο που δεν έχει ξαναδεί Δημοκρατικό Πολίτευμα:

Μία μονοκομματική Κυβέρνηση με όλες τις εκτελεστικές εξουσίες και απόλυτο έλεγχο της νομοθετικής εξουσίας, εκλεγμένη από μία κοινοβουλευτική πλειοψηφία πού θα προκύπτει από λιγότερο του 40% των ψηφοφόρων και που θα απαρτίζεται από βουλευτές που έχουν εκλεγεί κυρίως με λίστα, την οποία έχει συντάξει ο αρχηγός του κόμματος. Η Κυβέρνηση αυτή θα έχει το δικαίωμα να επιλέγει μόνη της τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ένα μεγάλο μέρος του Αρείου Πάγου. Αυτοί είναι οι στόχοι και οι σκοποί της προτεινομένης μεταρρύθμισης. Να αφαιρεθεί η διάκριση των εξουσιών και οι ισορροπίες και έλεγχοι που προκύπτουν από αυτήν ώστε να αλλάξει ουσιαστικά η μορφή των Ιταλικών Θεσμών προς το νέο-φιλελεύθερο και προς όφελος της Ευρωπαϊκής Άρχουσας Τάξης.

Είναι το σχήμα που έχει συστήσει η ΕΚΤ το 2011 μετά την εμπειρία Μπερλουσκόνι, αλλά και οι μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί Οίκοι των ΗΠΑ.

Ουσιαστικά ζητείται από τον Ιταλικό Λαό να εγκρίνει μία νόμιμη συνεχή δικτατορία κατά το πρότυπο της Αρχαίας Ρώμης.

Στην μαστιζόμενη από την Κρίση Ιταλία, το 75% του κρατικού χρέους είναι εσωτερικό στην ίδια την Ιταλία και το 50% των άνευ εγγυήσεων τραπεζικών ομολόγων το έχουν κάτοικοι της Ιταλίας, κυρίως μικρομεσαίοι. Το παρόν οικονομικό σύστημα αναπνέει ακόμη διότι είναι διασωληνωμένο με την ΕΚΤ. Ο κ. Ρέντσι πού πρωτοεμφανίστηκε ως ο σωτήρας της Χώρας, εμφανίζεται τώρα ως ο ήρωας πού μάχεται ανώτερες δυνάμεις, ως οπερατικός Καίσαρας.

Όπως αναμεταδίδει το ΑΠΕ ο κ. Ρέντσι δήλωσε:

«Αν οι Ευρωπαίοι φίλοι μας θέλουν να ξοδεύει λιγότερα χρήματα η Ιταλία, για το μεταναστευτικό, ας αρχίσουν να κάνουν αυτό που υποσχέθηκαν αλλά ακόμη δεν έκαναν πράξη. Ας αρχίσουν να ανοίγουν τις πόρτες τους στους μετανάστες. Η Ιταλία, με απόφαση της κυβέρνησης Μόντι, δίνει κάθε χρόνο 20 δισεκατομμύρια ευρώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και σε αντάλλαγμα λαμβάνει μόνον 12. Εγώ κουράστηκα, αυτός ο μηχανισμός δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί με τον τρόπο αυτό. Ζητώ, λοιπόν, ένα χέρι βοήθειας από όλες τις πολιτικές δυνάμεις, από όλους τους Ιταλούς, ώστε να πάμε στην Ευρώπη και να πούμε: φτάνει με αυτό το σύστημα, τώρα υπάρχουν νέοι κανόνες και πρέπει να αλλάξουμε την πολιτική λιτότητας. Αλλά σε ό,τι αφορά το μεταναστευτικό, πρέπει να δείξουμε αλληλεγγύη προς όλους».

«Εγώ δεν θα επιτρέψω να μου πει, κάποιος Ευρωπαίος τεχνοκράτης ότι δεν μπορώ να θωρακίσω αντισεισμικά τα σχολεία, διότι υπάρχει κάποιος κανόνας ο οποίος σχετίζεται με τη σταθερότητα. Η σταθερότητα των παιδιών μας είναι πιο σημαντική….»

Σε πρόσφατη συνέντευξη του επιτέθηκε δυνατά εναντίον των κκ. Μέρκελ και Ολάντ για την σύνοδο κορυφής της Μπρατισλάβας:

«Αν θέλουν να περάσουν την ώρα τους κάνοντας κρουαζιέρα στο ποτάμι και υπογράφοντας χαρτιά χωρίς ψυχή και ορίζοντα, να το κάνουν μόνοι τους. Δεν ξέρω τι εννοεί η Μέρκελ όταν μιλά για το Πνεύμα της Μπρατισλάβας, αλλά αν συνεχίσουμε έτσι θα μιλάμε για το Φάντασμα της Ευρώπης»

Η Ιταλία παίρνει ήδη τις αποστάσεις της από ένα Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο στο οποίο δεν περιλαμβάνεται η ίδια.

Αυτό που δεν έχει αναγγελθεί expresis verbis (σαφώς) στην συζήτηση περί δημοψηφίσματος, εξουσιών, κλπ. είναι το πραγματικό δίλημμα  της Ιταλίας που είναι να μείνει ή να φύγει από το Ευρώ.

Με μηδενική αύξηση της παραγωγικότητας την τελευταία εικοσαετία, χωρίς δημοσιονομική πειθαρχία και με αρτηριοσκληρωτικό σύστημα διακυβερνήσεως και διοικήσεως η Ιταλία έχει λυγίσει κάτω από το βάρος του Ευρώ. Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία είναι σκιά του εαυτού της κάτω από την πίεση της αντίστοιχης γερμανικής.

Τα περισσότερα βιομηχανικά της προϊόντα πασχίζουν να κρατηθούν ανταγωνιστικά. Οι Τράπεζες της έχουν ήδη καταρρεύσει.

Όμως χάρη στην ιταλική εμπορική ικανότητα, την ποιότητα των ιταλικών προϊόντων που το Ιταλικό “brand name” ταυτίζεται με την επιλεκτικότητα και το καλό γούστο και πολύ καλό Τουρισμό, το Ιταλικό Ισοζύγιο Πληρωμών είναι θετικό και η χώρα μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της και έκτος Ευρώ, σε αντίθεση με την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία.

Συνεπώς η Ιταλία μπορεί να φύγει από το Ευρώ και να μην έχει πρόβλημα εισαγωγών. Το πραγματικό της πρόβλημα θα είναι η ρύθμιση των χρεών της που τώρα εξυπηρετούνται ελέω ΕΚΤ και κ. Ντράγκι αλλά αυτό θα γίνει το μεγάλο πρόβλημα όλης της Ευρωζώνης.

Εναντίον του Ευρώ αρχίζει να δημιουργείται μία ετερόκλητη συναίνεση.

Η Ένωση Ιταλικών Βιομηχανιών, η Λέγκα του Βορρά, το λαϊκό κόμμα των πέντε αστέρων του Μπέπε Γκρίλο, και διάφοροι άλλοι, αμφισβητούν το Ευρώ.

Ο κ. Ρέντσι έχει απειλήσει ότι αν το δημοψήφισμα δεν εγκριθεί ο ίδιος θα παραιτηθεί. Αυτό είναι αμφίβολο. «Οι δηλώσεις των Πολιτικών δεσμεύουν αυτούς που τις πιστεύουν» έλεγε ο Ντέ Γκωλ.

Το πρόβλημα έγκειται αλλού. O Ιταλικός Λαός δεν έχει αποφασίσει ακόμη τι θα ψηφίσει και το άστρο του κ. Ρέντσι πηγαίνει προς την Δύση του.

Η ανάλυση των δημοσκοπήσεων δίνει την ανωτέρω εικόνα.

Όπως προκύπτει από αυτήν η δημοτικότητα του κ. Ρέντσι φθίνει ενώ η δημοτικότητα του ευρωσκεπτικιστή-λαϊκιστή κ. Μπέπε Γκρίλο ανεβαίνει.

Αν οι Ιταλοί ψηφίσουν «ΝΑΙ» τότε ο κ. Ρέντσι οπλισμένος με πρόσφατη λαϊκή εντολή θα πάει για ρήξη με τις Βρυξέλλες η οποία όμως θα αποσοβηθεί με υποχώρηση των Βρυξελλών δηλαδή της Γερμανίας, με αντάλλαγμα σκληρά μέτρα εσωτερικά στην Ιταλία. Ο κ. Ρέντσι θα πέσει.  Η επόμενη Κυβέρνηση, πού θα έχει τις ίδιες εξουσίες θα είναι πιθανότατα αυτή του κ. Μπέπε Γκρίλο η οποία θα θελήσει να βγάλει την Ιταλία από το Ευρώ.

Αν οι Ιταλοί ψηφήσουν «ΟΧΙ»,όπως θα κάνουν αρκετοί  από το ίδιο του το κόμμα, τότε σύντομα θα ακολουθήσουν εκλογές όπου πάλι κατά πάσα πιθανότητα θα εκλεγεί ο κ. Γκρίλο.

Γενικότερα το κλίμα στην Ιταλία είναι ισχυρά αντιευρωπαϊκό. Οι Ιταλοί φημίζονται ότι δεν τελείωσαν ποτέ έναν πόλεμο με τους συμμάχους με τους οποίους τον άρχισαν.

Η Συνθήκη της Ρώμης έχει χάσει την έλξη της. Η ευρωπαϊκή ιδέα έχει πολύ ατονήσει στην Ιταλία .

Η Ιταλία εκτός από την Αρχαία Ρώμη και την Όπερα είναι επίσης η πατρίδα του Μακιαβέλι.

Ο κ. Ρέντσι θα χρειαστεί όλον τον μακιαβελισμό που διαθέτει, και διαθέτει αρκετό, για να μην συνεχίσει την λιτότητα και να παραμείνει στο Ευρώ.

Η απειλή του για βέτο στον Προϋπολογισμό της ΕΕ αν δεν λυθεί το προσφυγικό είναι μόνο το πρώτο βήμα.

Πηγή: kassandros.gr