Η Τουρκία το 2017 - Ποια είναι τα μεγάλα προβλήματα που έχει μπροστά του ο Ερντογάν

Την περίοδο που φτάνει από τον Ιανουάριο μέχρι περίπου τον Απρίλιο του 2017, οπότε θα λάβει χώρα το δημοψήφισμα που θα εγκρίνει την τροποποίηση του Συντάγματος της Τουρκίας με το οποίο θα δίδονται όλες οι εξουσίες στον Πρόεδρο της Χώρας και θα καταργείται η θέση του Πρωθυπουργού, και την περίοδο από τον Μάιο έως το τέλος του 2017.

*Γράφει ο Κάσσανδρος (www.kassandros.gr)

Κατά την διάρκεια της πρώτης περιόδου ο Ερντογάν για να μπορέσει να θέσει την Συνταγματική Αναθεώρηση πρέπει η πρόταση του να πάρει 330 ψήφους στην Βουλή. Δεν τις έχει και για αυτό στηρίζεται και στο εθνικιστικό κόμμα το οποίο θα τον στηρίξει αν συνεχίσει να καλλιεργεί το όραμα της Νέο-Οθωμανικής επεκτεινόμενης Τουρκίας.

Σύμφωνα με τις προτεινόμενες αλλαγές, ο Ερντογάν θα έχει όλες τις εκτελεστικές εξουσίες και η θέση του Πρωθυπουργού θα καταργηθεί, ο ίδιος δε είναι δυνατό να κυβερνήσει μέχρι το 2029. Δεδομένου ότι υπήρξε και Πρωθυπουργός την περίοδο 2003-2014, ο Ερντογάν προτίθεται να κυβερνά την Τουρκία για 26 συνεχή χρόνια .
 

Η πρώτη ψηφοφορία πέρασε με 338 βουλευτές υπέρ και 134 με παρόντα 440 από τα 550 μέλη της Τουρκικής Βουλής. Αυτό σημαίνει ότι υπήρξαν διαρροές και από το δικό του και από το εθνικιστικό κόμμα και στην κατ’ άρθρον συζήτηση του νομοσχεδίου είναι πιθανό να γίνουν κάποιες περικοπές στις εξουσίες του. Είναι λοιπόν ιδιαίτερα σημαντικό για τον Ερντογάν να παρουσιάζεται ως ο μεγάλος οραματιστής Ηγέτης, μεγαλύτερος ακόμη και από τον Κεμάλ Ατατούρκ, όπως προσπαθεί να φάνει πρόσφατα, με τις αμφισβητήσεις της Συνθήκης της Λωζάνης και άλλες γραφικότητες.

Η πολιτική του την τελευταία πενταετία υπήρξε τουλάχιστον αλλοπρόσαλλη.

Αποπειράθηκε να εισβάλει ανθρωπιστικά με το Μαβί Μαρμαρά στην Γάζα για να τον ματώσουν οι Ισραηλινοί, με τους οποίους διέκοψε τις σχέσεις για να τις ξαναρχίσει τώρα. Εν τω μεταξύ είχε δώσει εντολή στον Τουρκικό Στόλο να μην πλησιάζει περισσότερο από 100 μίλια τα χωρικά ύδατα του Ισραήλ, γιατί οι Ισραηλινοί του είχαν ξεκαθαρίσει ότι αν απεπειράτο να παρενοχλήσει τις θαλάσσιες πλατφόρμες άντλησης αερίου της Κύπρου, θα εβύθιζαν τα πλοία του, καταδεικνύοντας έτσι ποιός ελέγχει την περιοχή μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου και Αιγύπτου.

Με την Αίγυπτο είναι επίσης σε αντιπαράθεση λόγω της στήριξης του στους Αδελφούς Μουσουλμάνους.

Κατέρριψε πριν από ένα χρόνο το Ρωσικό αεροπλάνο για να προσπαθήσει μετά τις βαριές Ρωσικές κυρώσεις, να αναθερμάνει τις σχέσεις του με την Ρωσία. Ο Πούτιν, ψυχρός γεωπολιτικός παίκτης, τον ενθάρρυνε σε αυτή την προσέγγιση για να τον χρησιμοποιήσει στην Συρία, όπου από εχθρός έγινε πλάγιο στήριγμα του Άσσαντ, και για να δημιουργήσει ρήγμα στις σχέσεις του Ερντογάν με την Δύση. Αυτό το κατάφερε.

Με την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων και την βοήθεια της Ρωσικής Αεροπορίας, ο Ερντογάν απέκτησε ένα μικρό και αβέβαιο έρεισμα στην Συρία, το οποίο θα διαρκέσει όσο συμφέρει τους Ρώσους και τον Άσσαντ. Τώρα ο Ερντογάν διαμαρτύρεται ότι δεν τον στηρίζουν ταυτόχρονα και οι Αμερικανοί!

Εκεί που τα πράγματα χειροτέρεψαν πολύ είναι στις σχέσεις του με το Ισλαμικό Κράτος.

Η Τουρκία ήταν η Βάση του Ισλαμικού Κράτους, από εκεί περνούσαν όπλα και εφόδια, εκεί εκπαιδεύονταν οι Τζιχαντιστές, στα τουρκικά νοσοκομεία φρόντιζαν τα τραύματα τους. Οι Τούρκοι επιχειρηματίες επωφελούνταν από την λαθρεμπορία του κλεμμένου από το Ισλαμικό Κράτος πετρελαίου με πρώτη την οικογένεια Ερντογάν και από πολλές άλλες ευκαιρίες που πρόσφερε η γειτνίαση με την Συρία, φτάνοντας μέχρι και την διακίνηση των λαθρομεταναστών.

Μέχρι την απόπειρα πραξικοπήματος το καλοκαίρι, ο Ερντογάν είχε εξαιρετική σχέση με τους Σαουδάραβες χρηματοδότες του Ισλαμικού Κράτους και ταυτόχρονα επέτρεπε στους Δυτικούς να το βομβαρδίζουν από την τουρκική Βάση στο Ιντσιρλίκ. Η διπροσωπία αυτή δεν έγινε αποδεκτή από το Ισλαμικό Κράτος, το οποίο επωφελείτο μεν από την υποστήριξη σε Διοικητική Μέριμνα και ελεύθερη διέλευση Τζιχαντιστών, αλλά ταυτόχρονα θεωρούσε την Τουρκία ως «αμαρτωλό» μουσουλμανικό κράτος που επέτρεπε αλκοόλ, κάπνισμα και μπικίνι στις παραλίες.

Η θανάσιμη τρομοκρατία εντός της Τουρκίας άρχισε το 2014 όταν οι Τζιχαντιστές ηττήθηκαν στο Κομπανί από Κούρδους μαχητές στους οποίους η Τουρκία επέτρεψε την ελεύθερη διέλευση από τα εδάφη της.

Τότε προς εκδίκηση, έγινε μία επίθεση με τρεις νεκρούς. Τo 2015, όταν η Τουρκία μείωσε πολύ την στήριξη της στους Τζιχαντιστές και μειώθηκε πολύ η λαθρεμπορία πετρελαίου ,έγιναν τέσσερεις επιθέσεις με 144 νεκρούς.

Το 2016, ο αριθμός των επιθέσεων έφτασε τις επτά με 167 νεκρούς στους οποίους περιλαμβάνονται και τα θύματα του Reina Club που ήταν η αυλαία της κήρυξης ανοικτού πολέμου. Όπως δήλωσε λιποτάκτης των Τζιχαντιστών: «Το Ισλαμικό Κράτος κήρυξε τον πόλεμο στην Τουρκία».

Σε μία χώρα που συγκλονίζεται από τον εθνικιστικό εμφύλιο πόλεμο με τους Κούρδους της Τουρκίας, έρχεται να προστεθεί και θρησκευτικός εμφύλιος πόλεμος.

Η τουρκική θέση είναι ότι αυτά είναι εξωτερικές απειλές και δεν αποδέχεται το γεγονός ότι, με ενθάρρυνση της Τουρκικής Κυβέρνησης, η χώρα στράφηκε προς αυξημένο μουσουλμανισμό και έχει γίνει η ίδια φυτώριο Τζιχαντιστών.

Ουσιαστικά αυτό που παρατηρείται είναι η σταδιακή επέκταση της Συριακής σύγκρουσης στα εδάφη της Τουρκίας. Οι Τουρκικές Υπηρεσίες υπολογίζουν ότι υπάρχουν στην Τουρκία χιλιάδες φανατικοί Ισλαμιστές, οπαδοί του Ισλαμικού Κράτους, που είναι έτοιμοι να γίνουν τρομοκράτες «μάρτυρες».

Το πρόβλημα του Ερντογάν δεν είναι μόνο εσωτερικό. Οι σχέσεις του με την Ευρωπαϊκή Ένωση χάλασαν όταν χρησιμοποίησε το προσφυγικό για να εκβιάσει και να διαιρέσει την Ευρώπη. Δημιουργήθηκαν εντάσεις στην Ευρώπη λόγω του προσφυγικού, αλλά όλοι οι Ευρωπαίοι συμφώνησαν ότι ο κύριος υπεύθυνος ήταν ο Ερντογάν.

Μόλις συνέβη το αποτυχημένο κίνημα και ο Ερντογάν άρχισε τις, ναζιστικών διαστάσεων, εκκαθαρίσεις στο εσωτερικό, η ΕΕ πάγωσε την διαδικασία ένταξης της Τουρκίας σε αυτήν. Αυτό δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.

Η Ευρώπη παρακολουθεί τα διάφορα πολιτικά σκιρτήματα του Ερντογάν και έχει βγάλει τα αρνητικά συμπεράσματά της για την Τουρκία πριν χρόνια. Τα υπόλοιπα είναι διπλωματικό προσωπείο.
Το 2013 ο Ερντογάν απευθυνόμενος στον Πούτιν είπε δημόσια: «Βγάλε μας από αυτή την ταλαιπωρία του να προσπαθούμε να γίνουμε μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είμαστε πρόθυμοι να ολοκληρώσουμε την Συνθήκη Ελευθέρου Εμπορίου με τις Ευρωασιατικές Χώρες. Συζήτησα για την συμμετοχή μας στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (Shanghai Cooperation Organization). Ενδιαφερόμαστε για αυτόν».
Τον Νοέμβριο του 2016 ο Ερντογάν επισκεπτόμενος το Ουζμπεκιστάν που είναι μέλος του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης δήλωσε δημόσια : «Η Τουρκία δεν πρέπει να συνδέεται με την Ευρώπη υποχρεωτικά. Γιατί η Τουρκία να μην συνδεθεί με τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης;».

Αυτές και παρεμφερείς δηλώσεις και άλλες που έχουν σχέση με την συνεργασία της Τουρκίας με την Ρωσία και το Ιράν, δύο χώρες που έχουν ένταση σχέσεων με τις ΗΠΑ, για την ειρήνευση της Συρίας ερήμην των ΗΠΑ, έχουν φέρει τις σχέσεις Τουρκίας – ΗΠΑ στο ναδίρ, όπως έχει δείξει πολλαπλά την δυσαρέσκεια του με αυτό ο Πρόεδρος Ομπάμα. Πρόσφατα ο Αντιπρόεδρος της Τουρκικής Κυβέρνησης κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι «ενώ είναι σύμμαχος μας, εξοπλίζει τους εχθρούς μας, τους Κούρδους, αυτό δεν είναι συμμαχική πράξη».

Πηγή: Kassandros.gr