Οι ερωτικές επιστολές της Φρίντα Κάλο στον Ντιέγκο Ριβέρα και τον Χοσέ Μπαρτόλι

 Ανάμεσα στα ονόματα που φιγουράρουν κατά καιρούς σε αυτή τη λίστα είναι αυτά του Λεον Τρότσκι, της Ζοζεφίν Μπέικερ και του φωτογράφου Νίκολας Μάρεϊ.

Ωστόσο, η πιο δυναμική και βασανιστική της σχέση δεν ήταν άλλη από αυτή με τον Ντιέγκο Ριβέρα, τον άντρα που σημάδεψε ανεξίτηλα τη ζωή και την τέχνη της.

Η ερωτική τους σχέση, μια σχέση γεμάτη συγκρούσεις δυο καλλιτεχνών, επισφραγίστηκε από ένα γάμο το 1929, ένα διαζύγιο δέκα χρόνια αργότερα και μια περιπετειώδη επανασύνδεση.

Οι επιστολές της προς τον Ριβέρα, ήταν γραμμένες στο περίφημο ημερολόγιό της και αποκαλύπτουν την πολυπλοκότητα της αγάπης προς τον μέντορα και διάσημο ζωγράφο σύζυγό της, η οποία επιβίωνε μέσα από αναρίθμητες απιστίες και φιλονικίες. Ο Ριβέρα δε σταμάτησε ποτέ να είναι μέσα στο μυαλό της, όπως η ίδια το απεικονίζει στην εμβληματική της αυτοπροσωπογραφία «Ο Ντιέγκο στο μυαλό μου».

Οι επιστολές της προς τον Ριβέρα δείχνουν το έντονο και πολύπλευρο πάθος που τους ένωνε. «Θα ήθελα να σε ζωγραφίσω, αλλά δεν υπάρχουν χρώματα, επειδή υπάρχουν τόσα πολλά μέσα στη σύγχυσή μου, στην απτή μορφή της μεγάλης αγάπης μου», γράφει. «Δεν είναι αγάπη, ευαισθησία, είναι η ίδια η ζωή, η ζωή μου, που βρήκα όταν την είδα στα χέρια σου, στο στόμα σου στο στήθος σου. Έχω τη γεύση των αμυγδάλων από τα χείλη σου στο στόμα μου», γράφει σε άλλη επιστολή. Η Φρίντα πίστευε ότι η σχέση της με τον Ριβέρα είχε ξεπεράσει τα όρια του σωματικού, του φυσικού, αλλά και τα όρια του κόσμου της ζωγραφικής.

Οι συγκεκριμένες επιστολές προς τον Ριβέρα θεωρούνταν για πολλά χρόνια εμβληματικές, μέχρι το 2015, όταν εικοσιπέντε γράμματα της Κάλο προς τον εραστή της, Ισπανό καλλιτέχνη Χοσέ Μπαρτόλι, δημοπρατήθηκαν από τον οίκο Doyle της Νέας Υόρκης. Η Φρίντα Κάλο έγραψε τις επιστολές ανάμεσα στο 1946 και το 1949.

Πολλές επιστολές συνοδεύονται από αναμνηστικά της Κάλο, όπως σχέδια, φωτογραφίες, αποξηραμένα λουλούδια. Οι επιστολές, άνω των 100 σελίδων, παρέμειναν κρυφές μέχρι το θάνατο του Μπαρτόλι, το 1995.

Το 2015 δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά. «Μπαρτόλι μου … Δεν ξέρω πώς να γράψω ερωτικά γράμματα. Αλλά θα ήθελα να σας πω ότι όλο μου το είναι σου ανήκει. Από τότε που σε ερωτεύθηκα, όλα μεταμορφώνονται και είναι γεμάτα ομορφιά… η αγάπη είναι σαν ένα άρωμα, ένα ρεύμα, σαν βροχή. Είσαι ο ουρανός μου, βρέχεις επάνω και εγώ όπως η γη σε δέχομαι», γράφει η Φρίντα.  Η ερωτική τους σχέση ήταν εν μέσω του γάμου της Κάλο με τον Ριβέρα, ενώ εκείνη κατοικούσε στο Μεξικό στην La Casa Azul και ο Μπαρτόλι στη Νέα Υόρκη.

Οι επιστολές είναι γραμμένες με τρόπο ποιητικό, με ένα άγγιγμα από τον χαρακτηριστικό σουρεαλισμό της Κάλο και φωτίζουν με λεπτομέρειες μερικά από τα πιο γνωστά έργα της, όπως αυτό του 1946, «Tree of Hope».

Επίσης αναφέρεται σε μια άγνωστη εγκυμοσύνη, στις σχέσεις της με τον Ριβέρα μετά από τις χειρουργικές επεμβάσεις, τους προσωπικούς και επαγγελματικούς της αγώνες, ενώ δηλώνεται η ακλόνητη αγάπη της προς τον Μπαρτόλι.  Η αγάπη της Κάλο για τον Μπαρτόλι ήταν παθιασμένη, σαρκική, τρυφερή και μητρική.

Ο Μπαρτόλι δεν ξέχασε ποτέ τη Φρίντα και δε σταμάτησε να την αγαπά μέχρι το τέλος. Κράτησε σε όλη τη ζωή του τα ενθύμια και τα γράμματά της και δεν αποκάλυψε σε κανέναν τη σχέση τους.

ΠΗΓΗ: elculture.gr