Αποδράσεις της τελευταίας στιγμής - από την Ανάφη & τη Σίκινο ως τη Σκύρο και τη Σαμοθράκη , τη Βόρεια Ζάκυνθο & τη Θάσο

Οι προορισμοί δεν είναι απαραίτητα γνωστοί σε λίγους μυημένους. Τα όμορφα πράγματα εξάλλου δεν μένουν για πολύ καιρό κρυφά. Θα ακολουθήσουμε το ένστικτό μας, την έμπνευση της τελευταίας στιγμής με ένα και μοναδικό σκοπό: να αποτινάξουμε από πάνω μας τη σκόνη της πόλης. Φεύγουμε λοιπόν. Έτσι στα ξαφνικά για δύο-τρεις μέρες. Δεν έχουμε ετοιμάσει πρόγραμμα, δεν έχουμε κάνει κράτηση σε δωμάτιο. Δεν χρειάζεται κιόλας. Στα μέρη που θα πάμε δεν υπάρχει λόγος να αγχωθούμε για τίποτα. Είναι μια ευκαιρία να φορτίσουμε λίγο ακόμα τις μπαταρίες, να κρατήσουμε ζωντανό το καλοκαίρι όσο περισσότερο μπορούμε.

Δεν θα βάλουμε κανένα περιορισμό ως προς τον προορισμό. Μπορεί να κατέβουμε στο Λιβυκό πέλαγος για ντάκο και ρακή ή να φτάσουμε ως τη Σαμοθράκη για βουτιές στις παγωμένες βάθρες και αγριοκάτσικο στη λαδόκολλα. Θα ακολουθήσουμε τα βήματα της Σοφία Λόρεν στα στενά της Ύδρας, αλλά τελευταία στιγμή μπορεί να αλλάξουν τα πλάνα και να γίνουμε ένα με τους διανοούμενους στη Μαλτεζάνα της Αστυπάλαιας ή με τους μηχανόβιους στη ρίζα του βράχου στα Ξύγκια στη Βόρεια Ζάκυνθο. Θα επαναστατήσουμε λοιπόν έστω και για λίγα εικοσιτετράωρα. Και θα αφεθούμε στην απόλυτη εξουσία του Αιγαίου. Ίσως και του Ιονίου, αναφέρει το arttravel.gr

.

Άνδρος

Το τυπικό επιμένει να την θεωρεί κυκλαδονήσι. Η ψυχή της όμως και το σώμα της είναι από αλλού. Αντί για στριμωγμένα, ολόλευκα σπίτια που μοιάζουν με κύβους σε παιδικό παιχνίδι, η Άνδρος έχει να επιδείξει τα αρχοντικά με μπρούντζινα ρόπτρα στις βαριές πόρτες, κεραμοσκεπές πάνω από τα νεοκλασικά σπίτια και τις απομονωμένες βίλες των καραβοκύρηδων. Αντί για αυστηρά βράχια και άγονες πλαγιές, είναι στρωμένη με ένα πράσινο χαλί από πλατάνια, ευκαλύπτους, αιωνόβιες αροκάριες και μοσχοβολά μπουκαμβίλιες και γιασεμί. Αντί να μιλάει για το ένδοξο παρελθόν της, ζει το τώρα, επιδεικνύει την ακμή του παρόντος και του μέλλοντος. Εδώ, οι ιεροτελεστίες του νυχτερινού γλεντιού δίνουν τη θέση τους σε προβολές ταινιών, εκθέσεις σύγχρονης ζωγραφικής, φωτογραφίας και βιβλίου, σε εικαστικά και μουσικά δρώμενα και χορωδιακά φεστιβάλ. Και όλα αυτά σε λιγότερο από δυο ώρες από τη Ραφήνα.

 Ύδρα

Περπατώντας ανάμεσα στα αρχοντικά, τα επιβλητικά κανόνια και τα αγκυροβολημένα, πολυτελή κότερα νομίζουμε προς στιγμή ότι διακρίναμε τις φιγούρες της Σοφία Λόρεν και της Μπριζίτ Μπαρντό πίσω από τα τεράστια μαύρα γυαλιά τους. Η Ύδρα είναι κοσμοπολίτικη χωρίς καν να το προσπαθεί. Σε αυτόν το στενό, άγονο βράχο με τις απότομες ακτές, διατηρούμε ζωντανό το καλοκαιρινό όνειρο χωρίς καλογυαλισμένα αυτοκίνητα αλλά πάνω σε γαϊδουράκια και θαλάσσια ταξί. Το απόγευμα, το πιο περιζήτητο σημείο στο νησί είναι τα βράχια της Υδρονέτας. Εκεί, σκαρφαλωμένοι στο μυχό του λιμενοβραχίονα κάνουμε τον απολογισμό μας στα λίγα λεπτά που διαρκεί η βουτιά του ήλιου στη θάλασσα.

 Κίμωλος

Την Κίμωλο δεν θα τη δεις να παίρνει εκκεντρικές πόζες μπροστά στο φωτογραφικό φακό. Η Κίμωλος σιχαίνεται το φτιασίδωμα και οτιδήποτε το δήθεν. Δεν έχει να προσφέρει πριβέ πισίνες, εστιατόρια για VIP θαμώνες και ξαπλώστρες μπροστά σε beach bar που δονούν την ατμόσφαιρα με τα τελευταία hits. Το μόνο που κάνει είναι να περιμένει υπομονετικά εκείνους τους λιγοστούς που θα την επισκεφθούν για να εκτιμήσουν την ομορφιά στην πιο ακατέργαστη μορφή της σε μόλις 39 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Θα τους αναγνωρίσεις αμέσως από τις ελάχιστες αποσκευές με τα απολύτως απαραίτητα: μαγιό, μερικές αλλαξιές ρούχα, σαγιονάρες, το MP3, μπόλικες μπαταρίες και αντηλιακό.

  Σκύρος

Από ψηλά μοιάζει με ένα οχτάρι ριγμένο στην άκρη των Σποράδων. Έτσι, είναι η Σκύρος, σαν δύο νησιά το ένα δίπλα στο άλλο κι όμως εντελώς διαφορετικά. Καταπράσινος βορράς, γυμνός και απότομος νότος. Η Χώρα της είναι απλωμένη σε λόφο με τα τετράγωνα κάτασπρα σπίτια με τις σκούρες στέγες (από το μελάγγι που χρησιμοποιούν οι Σκυριανοί αντί για κεραμίδια) να μοιάζουν κολλημένα σαν κοχύλια στον επιβλητικό βράχο με το βυζαντινό κάστρο.

Αστυπάλαια

Στα “σύνορα” των Δωδεκανήσων με τις Κυκλάδες, η Αστροπαλιά όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι, δεν θέλησε να κακοκαρδίσει κανέναν από τους γείτονές της και δανείστηκε στοιχεία από όλους: άνυδρο τοπίο με θάμνους. Κατάλευκα σπίτια χτισμένα σχεδόν το ένα πάνω στο άλλο με μπλε πορτοπαράθυρα. Γραφικά ξωκλήσια στη Χώρα. Αμπέλια, περιβόλια και αυλές γεμάτες λουλούδια στα Λιβάδια, το πιο πράσινο χωριό του νησιού. Η Αστυπάλαια έχει να διηγηθεί μπόλικες ιστορίες για τους αριστερούς διανοούμενους που έκαναν κάμπινγκ στη Μαλτεζάνα: άναβαν φωτιές στην παραλία, έστριβαν τσιγάρα και σίγουρα ασπάζονταν τις αντιλήψεις περί σεξουαλικής απελευθέρωσης.

Σίκινος

Παρεΐστικα ξενύχτια με ρακόμελα. Αυτός είναι ο τίτλος που θα δίναμε στο μικροσκοπικό νησί που ζει στους δικούς του ρυθμούς ανάμεσα σε Ίο και Φολέγανδρο. Σε αντίθεσή με τις γειτόνισσές της, η Σίκινος δεν είναι τουριστικός προορισμός. Είναι ένα μυστήριο για όσους θέλουν να ανακαλύψουν μικρές παραλίες κρυμμένες στα βράχια. Ατελείωτα βράχια που βυθίζονται απότομα στα βαθυγάλανα νερά. “Το νησί είναι καλό για γλάρους και κομμουνιστές”, έλεγαν ειρωνικά την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά.

Ανάφη

“Μια φωτογραφική μηχανή”, θα απαντούσα σε όποιον με ρωτούσε τι να πάρει οπωσδήποτε αν επισκεφθεί την Ανάφη. Το άγριο αλλά γαλήνιο τοπίο, τα στενά σοκάκια, τα κατάλευκα σπίτια, η πιο κόκκινη ανατολή ηλίου, τα νερά σε όλες τις αποχρώσεις το πράσινου, του μπλε και του γαλάζιου κάπου πρέπει να αποθηκευτούν εκτός από τη μνήμη μας για να είμαστε σίγουροι ότι θα τις κρατήσουμε για πάντα. Αντικρίζοντας την Ανάφη από μακριά, νιώθουμε σαν τους Αργοναύτες οι οποίοι επιστρέφοντας από την Κολχίδα έπεσαν σε κακοκαιρία και ο Απόλλωνας εμφάνισε μπροστά τους αυτό το μικρό νησί για να βρουν καταφύγιο. Εδώ, θα βρούμε καταφύγιο κι εμείς από οτιδήποτε μας κουράζει και μας ενοχλεί.

Βόρεια Ζάκυνθος

Με το που πατάμε το πόδι μας στη Ζάκυνθο, βγάζουμε το πρώτο συμπέρασμα: τα νησιά είναι δύο, ένα στο βορρά κι ένα στο νότο κι εμείς καλούμαστε να επιλέξουμε. Η πυξίδα δείχνει βορρά, μακριά από τον πεδινό νότο με τις πολυσύχναστες παραλίες, τα μπαρ, τα φαστ φουντ και τους νεαρούς Βρετανούς που επενδύουν σε οτιδήποτε μοιάζει με αλκοόλ. Εμείς θα πάμε να βρούμε το Γύρι και τις Ορθονιές, τα ορεινά χωριά με τους λιγοστούς κατοίκους και τα πετρόχτιστα σπίτια.

Σαμοθράκη

Δεν είναι συνηθισμένο νησί η Σαμοθράκη. Παραλίες, καταρράκτες, βουνά και αγριοκάτσικο στη λαδόκολλα. Και πολύ πράσινο. Λίγες μόνο λέξεις για να περιγράψουμε το βορειοανατολικότερο νησί της Ελλάδας. Το καλοκαίρι οι επισκέπτες δεν πηγαίνουν για μπάνιο στις παραλίες, αλλά κολυμπούν στις γούρνες που δημιουργούν τα ποτάμια στην ενδοχώρα, τις λεγόμενες βάθρες. Σκαρφαλώνουμε ανάμεσα σε πλατάνια για την πολυπόθητη βουτιά: το κρυστάλλινο νερό είναι τόσο κρύο που ανατριχιάζει όλο το κορμί.

Θάσος

Αγαπημένη απόδραση όχι μόνο για τους Καβαλιώτες που την έχουν απέναντί τους, αλλά και για τους υπόλοιπους Βορειοελλαδίτες. Οι επιλογές δύο: ήσυχες οικογενειακές διακοπές πάνω στις δαντελωτές παραλίες ή εξερεύνηση του εσωτερικού της με τα ορεινά χωριά και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, είτε με τα πόδια είτε με 4x4. Το μόνο που χρειάζεται να έχουμε μαζί μας είναι το μαγιό.

Αυτό είναι το παιχνίδι που αποφασίζουμε να παίξουμε: γυρίζουμε το νησί με το jeep και σταματάμε έστω για μια βουτιά σε όσες περισσότερες παραλίες μπορούμε. Στον Παράδεισο με τα τροπικά νερά και την κάτασπρη λεπτή άμμο, στον Λιμένα όπου τα πεύκα ενώνονται με τη θάλασσα, στην πνιγμένη στο πράσινο Μακρύαμμο με τα ρηχά νερά. Γαλήνη στην ψυχή είναι το έπαθλο.