Το δράμα του Στηβ Κακέτση: «Σκέφτομαι ότι δεν θα έχω να φάω»

«Καταστράφηκα!» Με μια λέξη ο Στηβ Κακέτσης μας εξομολογείται το δράμα που ζει από την περασμένη Τρίτη, όταν με οριστική απόφαση δικαστηρίου, ύστερα από ασφαλιστικά μέτρα που είχε καταθέσει το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), πρέπει άρον άρον να «ξεσπιτωθεί» από τα δύο νυχτερινά μαγαζιά του στη Μαρίνα του Αλίμου, όπου στο παρελθόν φιλοξενήθηκε η θρυλική Νεράιδα.

«Είμαι με υπνωτικά χαπάκια για να κοιμηθώ. Σκέφτομαι ότι δεν θα έχω να φάω... Πώς να χωνέψω ότι στα 68 μου χρόνια θα βρεθώ στον δρόμο;» αναρωτιέται με σπασμένη φωνή ο επιχειρηματίας κέντρων διασκέδασης, ο οποίος βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση.

Του Αλκίνοου Μπουνιά στην εφημερίδα Espresso

«Μεγάλο χτύπημα»

«Εχω δεχτεί πολλά χτυπήματα στην καριέρα μου και στη ζωή μου, αλλά αυτό είναι το μεγαλύτερο!» εξομολογείται στην «Espresso» και μας εξηγεί πώς έφτασε στο σημείο μηδέν η θρυλική Νεράιδα, της οποίας κρατούσε το τιμόνι με -αδιαμφισβήτητη- επιτυχία από το 1980 ως το 2002, που έκλεισε και στον χώρο της φιλοξενήθηκαν δύο άλλα μαγαζιά (το Θέα και το Kitchen Bar), πάλι με εκείνον ως αφεντικό.

«Τον χώρο όπου βρίσκονται τα μαγαζιά μου -στο παρελθόν ανήκε στα Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα- μου τον πήρε το ΤΑΙΠΕΔ, που πλέον είναι ο νέος διαχειριστής, για χρέη που είχα, αλλά και στο πλαίσιο ιδιωτικοποίησης της Μαρίνας Αλίμου. Χρωστούσα κάποια χρήματα για τα ενοίκια, αλλά φρόντιζα να αποπληρώνω κάποια χρέη. Παράλληλα τους ζητούσα να μου κάνουν δόσεις -κάτι που ευαγγελίζεται αυτή η κυβέρνηση-, αλλά σε όλες τις αιτήσεις μου δεν πήρα ποτέ απάντηση. Ετσι, στις αρχές της περασμένης εβδομάδας τελεσιδίκησε μια απόφαση ασφαλιστικών μέτρων που μου έκαναν και αναγκαστικά πρέπει να αδειάσω τον χώρο» μας λέει.

«Εκτός από μένα, μένουν στον δρόμο και 180 υπάλληλοί μου με τις οικογένειές τους, που έβγαζαν το ψωμί τους από αυτά τα μαγαζιά» συμπληρώνει συγκλονισμένος και ξεκαθαρίζει ότι δεν ήταν ενοικιαστής του χώρου, αλλά επενδυτής: «Εχω επενδύσει στον χώρο τουλάχιστον 10.000.000 ευρώ! Οταν τον πήρα, ήταν ένα μικρό μαγαζί και έβαλα όλα μου τα λεφτά και δημιούργησα δύο τεράστια μαγαζιά. Θα πρέπει να σας πω ότι στις 5 Σεπτεμβρίου του 1989 γκρέμισαν τον χώρο ως αυθαίρετο κι εγώ τον ξαναέφτιαξα με όλες τις άδειες. Κατά διαβολική σύμπτωση, 28 χρόνια μετά, δηλαδή στις 5 Σεπτεμβρίου του 2017, μου πήραν το μαγαζί. Τι να πω... Η αλήθεια είναι πως από το 2011, που η οικονομική κρίση στη χώρα μας πήρε την ανηφόρα, τα μαγαζιά μου έκαναν κοιλιά, δεν πήγαιναν καλά, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να πληρώσω το δυσβάσταχτο ενοίκιο των 450.000 ευρώ τον χρόνο» αναφέρει και προσθέτει: «Επρεπε πρώτα από όλα να πληρώνω το προσωπικό μου, τόσες οικογένειες είχα να θρέψω».

Φιλανθρωπικά events

Αξίζει να αναφέρουμε ότι στον χώρο της Νεράιδας έχουν γίνει αρκετές φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, όπως εκείνη για τους 600 απόρους σε συνεργασία με τον Σκάι.

Ομως, κατά καιρούς και ο ίδιος ο Στηβ Κακέτσης προσλάμβανε -χωρίς να το διατυμπανίζει- για τις υπηρεσίες των μαγαζιών διάφορους ανθρώπους που δημοσιοποιούσαν το πρόβλημα της ανεργίας τους μέσω τηλεοπτικών εκπομπών. Αλλωστε, όπως μάθαμε, ο επιχειρηματίας θα διαθέσει όλα τα τρόφιμα με τα οποία ήταν εφοδιασμένα τα ψυγεία του Kitchen bar σε ανθρώπους που τα χρειάζονται.

Νεράιδα: Η ψαροταβέρνα που μεταμορφώθηκε (από την Παμέλα) στο κοσμικότερο κέντρο της Αθήνας

Η θρυλική Νεράιδα πρωτολειτούργησε το 1936 ως ψαροταβέρνα. Το 1963 ο χώρος πέρασε στα χέρια της παλιάς τραγουδίστριας και επιχειρηματία Παμέλας, η οποία τον μετέτρεψε σε ένα από τα πιο κοσμικά νυχτερινά κέντρα της παραλιακής. Το μαγαζί γνώρισε τις πρώτες μεγάλες δόξες του στη δεκαετία του ’70, φιλοξενώντας στην πίστα του τη Βίκυ Μοσχολιού με τον Γιώργο Κατσαρό, αλλά και τον Γιάννη Πουλόπουλο, τη Λίτσα Διαμάντη, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τη Ρίτα Σακελλαρίου, τον Γιώργο Γερολυμάτο και τον Γιάννη Πάριο, ο οποίος στη συνέχεια τραγούδησε στον χώρο άλλες δύο φορές με τη Μαρινέλλα, αφήνοντας εποχή.

Η Νεράιδα, στην εποχή της Παμέλας, ήταν ένα από τα αγαπημένα στέκια του Αριστοτέλη Ωνάση, ο οποίος έσπαγε αμέτρητα πιάτα κάθε φορά, παρά την απαγόρευση που είχε θέσει η χούντα. Για το κλίμα που επικρατούσε τότε στο ιστορικό πλέον μαγαζί έχει μιλήσει στην «Espresso» η Ελένη Ροδά, η οποία τραγουδούσε εκεί.

Δώρα από το Παρίσι

«Η πρεμιέρα και η Πρωτοχρονιά της Νεράιδας ήταν τα κοσμικά γεγονότα της χρονιάς. Η τότε επιχειρηματίας του κέντρου, η θρυλική Παμέλα, έφερνε μεγάλης αξίας δώρα από το Παρίσι και τα μοίραζε σε όλους τους θαμώνες. Συνήθως έδινε χρυσούς αναπτήρες στους άνδρες και μεταξωτά μαντίλια διάσημων Γάλλων σχεδιαστών στις γυναίκες. Οσο για τα λουλούδια, κάθε βράδυ γινόταν... επιτάφιος η πίστα! Τότε υπήρχε ένας μετρ στη Νεράιδα, ο Δελάκης, ο οποίος για να σε βάλει μέσα έπρεπε να σε εγκρίνει. Αν δεν ήσουν ή γνωστός ή εμφανίσιμος, δεν σε έβαζε μέσα. Μπορεί να ήταν άδειο το μαγαζί και να σου έλεγε “είμαστε γεμάτοι”. Ολοι ήμασταν γνωστοί μεταξύ μας...».

Τη δεκαετία του ’90 -και ενώ το νυχτερινό μαγαζί από το 1980 είχε περάσει με επίσης πολύ μεγάλη επιτυχία στην ιδιοκτησία του Στηβ Κακέτση- διαχωρίστηκε στη «μικρή» και τη «μεγάλη» Νεράιδα, με την πρώτη να συνεχίζει τη λειτουργία της ως κέντρο διασκέδασης και τη δεύτερη να διαμορφώνεται σε κλαμπ. Από το 2002 η λεγόμενη Μικρή Νεράιδα μετατράπηκε στο bar-restaurant Kitchen bar, ενώ ο χώρος της μεγάλης στεγάζει το νυχτερινό κέντρο Θέα, με την επιγραφή Νεράιδα να συνεχίζει να διατηρείται έως σήμερα στο πλαϊνό μέρος του κέντρου (επί της Λ. Ποσειδώνος).